Νοσταλγική, τρυφερή αλλά και γουστόζικη με αρκετό χιούμορ, η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη σε συμπαραγωγή COSMOTE TV προβάλλεται την Πρωτομαγιά στο κανάλι COSMOTE CINEMA 1HD
Μετά την επιτυχία της “Πολίτικης Κουζίνας” ο Τάσος Μπουλμέτης παρουσίασε μια ταινία που έχει έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα.
Η υπόθεση της ταινίας
Ο Σταύρος μεγαλώνει στην Ελλάδα του ’60 και του ’70 χωρίς να γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει όταν μεγαλώσει. Η αγάπη του για την φωτογραφία θα τον οδηγήσει σε περιστασιακή δουλειά στο φωτογραφείο ενός φίλου του πατέρα του, ενώ παράλληλα σπουδάζει στο πανεπιστήμιο. Το έντονο πολιτικό σκηνικό της εποχής και οι ελπιδοφόρες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο, πυροδοτούν τη φαντασία του ασταμάτητα. Στο ταξίδι από την εφηβεία προς την ενηλικίωση, για να κατακτήσει αυτά που ποθεί, θα σκαρφιστεί ιστορίες για αρχαίους μύθους, μακρινά ταξίδια και όμορφες γυναίκες.
Για ακόμη μια φορά ο Έλληνας σκηνοθέτης βυθίζεται στη δεξαμενή του εσωτερικού του κόσμου και αναδύει μνήμες, συναίσθήματα και εικόνες από το παρελθόν, για να σχολιάσει όμως μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τις ψεύτικες ελπίδες και τη διάψευση των υψηλών προσδοκιών. Το δέσιμο της προσωπικής εμπειρίας με την παρατήρηση του ιστορικού γεγονότος και η ενσωμάτωση τους σε μια ατόφια κινηματογραφική παραγωγή, γίνεται με άνεση και χωρίς περιττά στολίδια.
Παράλληλα με το μεγάλωμα του ήρωα – βλέπουμε πλάνα τόσο από την παιδική όσο κι από την εφηβική ηλικία του-, γινόμαστε μάρτυρες της αλλαγής που συντελείται στην ελληνική κοινωνία. Από τις γιορτές της χούντας και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (το εξαίρετο ψηφιακό εφέ που αναπαριστά την Αθήνα του ‘70 «δένει» ιδανικά με ντοκιμαντερίστικο υλικό του Νίκου Καβουκίδη) οδηγούμαστε στα πρώτα χρόνια της αισιοδοξίας που κατακλύζει τους φοιτητικούς κύκλους και της ελπίδας που γεννιέται στην ελληνική κοινωνία για Αλλαγή -αιχμηρό το σχόλιο του σκηνοθέτη για το σύνθημα που θα συνοδεύσει μελλοντικά τους προεκλογικούς αγώνες που ΠΑΣΟΚ- η οποία αντικατοπτρίζεται στα νέα πολιτικά τζάκια της χώρας.
Η βαθύτερη έγνοια όμως του δημιουργού του «Νοτιά» και κυρίαρχη θεματική της ταινίας δεν είναι τόσο να κάνει μια πολιτική μελέτη, όσο η διαχείρηση της απώλειας με παραβολές και εξομολογητική διάθεση. Η συναισθηματική οδύσσεια που καλείται να περάσει ο ήρωας είναι το «ταξίδι» ζωής που θα διαμορφώσει το χαρακτήρα του. Οι σημαντικοί σταθμοί του ταξιδιού αυτού, παρότι είναι σκληρά μαθήματα εμπειρίας για τον ίδιο, διαθέτουν μια τρυφερή κι ανθρώπινη διάσταση που δεν χάνουν στιγμή την αισιοδοξία και τον πικάντικο χαρακτήρα τους.
