Euforia
Η δεύτερη ταινία που σκηνοθετεί η ιταλίδα ηθοποιός Βαλέρια Γκολίνο είναι μια απολαυστική δραμεντί που συμμετείχε στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του περσινού Φεστιβάλ των Καννών.
O Ματέο είναι ένας νέος επιχειρηματίας, ευφυής, τολμηρός και δυναμικός. Ζει μια ζωή στα άκρα γεμάτη προκλήσεις. Ο αδελφός του, Ετόρε είναι καθηγητής σε σχολείο και ζει ακόμα στη μικρή επαρχιακή πόλη όπου οι δυο τους γεννήθηκαν. Είναι ένας άνδρας συνετός με μια ήσυχη ζωή σε μια ρουτίνα που τον βολεύει, ένας άνθρωπος που συνειδητά επιλέγει να ζει στη σκιά. Αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι θα έρθουν και πάλι κοντά όταν ο δεύτερος αρρωστήσει.
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνοΠραγματική έκπληξη – και ευχάριστη μάλιστα- είναι η δεύτερη ταινία της Γκολίνο, που μετά από το σκηνοθετικό ντεμπούτο της (το προ τριετίας «Μέλι» που επίσης είχε κάνει πρεμιέρα στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του περσινού Φεστιβάλ των Καννών) καταπιάνεται με μια συγκινητική ανθρώπινη ιστορία, η οποία πίσω από την γλυκιά τρυφερότητα της και τη φαινομενική ανεμελιά της (πάρα το σκληρό θέμα της δεν γίνεται ποτέ μελό) κρύβει μια χροιά σκληρής κριτικής που όμως διαθέτει τις πολύτιμες κωμικές λυτρωτικές ανάσες της.
Το θέμα της ασθένειας του μεγάλου αδελφού χρησιμοποιείται ως «καμπανάκι» για τον ηδονιστή και επιπόλαιο Ματέο που γουστάρει να ζει ακραία και προκλητικά. Το σενάριο επικεντρώνεται πάνω του και στη στάση ζωής που τον χαρακτηρίζει. Η απόπειρα να κρατήσει την «ανεξαρτησία» του χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις προκειμένου να «μείνει για πάντα νέος», θα δοκιμαστεί έντονα όταν ο μεγάλος αδελφός αρρωστήσει.
Στην κρίσιμη αυτή στιγμή της ζωής τους τα δύο αδέλφια θα καλύψουν το κενό του χρόνου που ζούσαν χώρια με μερικές αφοπλιστικές (και αρκετά χιουμοριστικές) υπερβάσεις. Το θέμα των σεξουαλικών προτιμήσεων του μικρού αδελφού, η συνεύρεση με τον φαντεζί καλλιτεχνικό κύκλο του Ματέο, η αφοπλιστικά ειλικρινής και απολαυστική μητέρα τους, το κοινό ανέμελο αγνάντεμα – αν και από διαφορετικές οπτικές γωνίες- του σμήνους των πουλιών (μια από τις πιο ποιητικές σκηνές διαδραματίζεται λίγο πριν τους τίτλους τέλους) και κυρίως η «προστασία» της ομορφιάς με κάθε μέσο είναι μερικά από τα όπλα που χρησιμοποίησε έντεχνα η Γκολίνο στην προσπάθεια της να δημιουργήσει μια ταινία που θα οδηγήσει το θεατή σε στιγμές μοναδικής ευφορίας.