Το Flux Laboratory Athens δημιουργεί μια εστία πολιτισμού στην Πλάκα

Το Flux Laboratory ιδρύθηκε το 2003 στη Γενεύη σε συνεργασία με το Ίδρυμα Fluxum. Πρόκειται για μια καλλιτεχνική πλατφόρμα που παράγει πολύπλευρη πολιτιστική δράση και πειραματίζεται με νέες διαδικασίες δημιουργίας και συνεργασίας. Βασικό πεδίο εξερεύνησης του εργαστηρίου είναι το “Σώμα”, το οποίο προσεγγίζει ως μέσο δημιουργίας, κοινότητας και πηγής τεχνογνωσίας, ενός κοινωνικού ιστού και ενός εργαλείου που εξυπηρετεί επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Στη διάρκεια των 14 ετών της λειτουργίας του, έχει υποδεχθεί περισσότερους από 600 καταξιωμένους και νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς.

Ιδρύτρια του Flux Laboratory είναι η ελληνικής καταγωγής Σύνθια Οντιέ (Cynthia Odier). Γεννημένη στην Αίγυπτο από έλληνες γονείς, η Σύνθια Οντιέ υπήρξε χορεύτρια ενώ αργότερα ασχολήθηκε με το χώρο της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Όραμα της ήταν να δημιουργήσει μια “θυγατρική” πλατφόρμα του Flux Laboratory και στην Ελλάδα. Έτσι το 2016 ίδρυσε το  Flux LaboratoryΑthens το οποίο  υποστηρίζει και παράγει δράσεις στην Αθήνα υπό την αιγίδα της Ελβετικής Πρεσβείας.

Η Σύνθια Οντιέ ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του Flux Laboratory Athens

Πρόσφατα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Μουσείων, εγκαινιάστηκε στην Πλάκα (Αγγ. Γέροντα 12) ένας νέος χώρος που θα στεγάζει στο εξής τις δράσεις του Flux Laboratory Athens. 

Ο χώρος είναι ανοιχτός, φωτεινός, στο κέντρο της πόλης και επιλέχθηκε με σκοπό να αποτελεί «σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και κόσμου, κόσμου και καλλιτεχνών, με ελεύθερη σκέψη και θέληση για «διάλογο» μέσα από τη δημιουργία», όπως τόνισε η Σύνθια Οντιέ.

Με το σύνθημα «My Motto: No Limits» (της Isadora Duncan), το Flux Laboratory Athens θα παρουσιάζει ένα πρόγραμμα με σταθερά ραντεβού καθ’όλη τη διάρκεια του έτους με παραστάσεις, συνομιλίες, προβολές ταινιών, μαθήματα, αλλά θα είναι επίσης χώρος συγκέντρωσης και ανάπτυξης ιδεών και δράσεων.

Ο νέος χώρος ξεκινά με το project “Ηχώ”, μια εγκατάσταση που δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη και μουσικό Θεόδωρο Πιστιόλα και ενεργοποιείται από την χορεύτρια Ιωάννα Τουμπάκαρη.

Πρόκειται για μια εξερεύνηση των δεσμών μεταξύ εικαστικών τεχνών, performance, μουσικής και μηχανικής. Μια διαδραστική εγκατάσταση ήχου και performance που καταγράφει την ανθρώπινη κίνηση και την σχέση της με το χώρο. Η Ηχώ είναι ένας μηχανισμός που μεταφράζει την κινητική των επισκεπτών για να δημιουργήσει ένα soundtrack ειδικά γι’ αυτό το μέρος.

Ο δημιουργός του project Θεόδωρος Πιστιόλας μιλώντας για το έργο του ανέφερε μεταξύ άλλων πως από την πρώτη στιγμή που έστησε το έργο του στην κουζίνα της εστίας στο πανεπιστήμιο που σπούδαζε, μέχρι και σήμερα, που έχει εξελίξει την εγκατάσταση πολλαπλασιάζοντας τους αισθητήρες, ο μόνος του στόχος και ελπίδα είναι να βλέπει τους ανθρώπους να χαμογελούν, να συμμετέχουν, να δοκιμάζουν και να συνομιλούν μαζί με τον ίδιο για το έργο του. «Τεχνολογικά η εγκατάσταση είναι φτιαγμένη από πολύ απλά υλικά, έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να τη χρησιμοποιεί για να εκφραστεί με όποιο τρόπο επιθυμεί ο ίδιος», τόνισε. «Θέλω ο κόσμος να το βλέπει ως ένα εύχρηστο όργανο, που μπορεί ο καθένας να «παίξει» μουσική χωρίς να έχει ανάλογη εμπειρία».

Σχετικά με το όνομα της συγκεκριμένης εγκατάστασης με τον τίτλο «Ηχώ», ο Θεόδωρος Πιστιόλας, εξήγησε πως αυτό που επιθυμεί ο ίδιος για τα έργα του είναι να έχουν κάτι να δώσουν στον κόσμο κι αυτό περιγράφει στο μυαλό του η λειτουργία της ηχούς. «Η ηχώ είναι κάτι που δίνεις και μετά έρχεται πάλι πίσω σε εσένα» ανέφερε.

Το project Ηχώ είχε πέρα από μουσικό και εικαστικό ενδιαφέρον, με το σώμα να λειτουργεί ως μέσο επικοινωνίας. Σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του τοίχου είχαν στηθεί ομάδες από αισθητήρες που η καθεμία από αυτές παρήγαγε διαφορετικό ήχο και μελωδία, η οποία ενεργοποιούνταν με την κίνηση του σώματος.

Η Ιωάννα Τουμπακάρη είναι η χορεύτρια που με την κίνησή της έδωσε πνοή στο έργο του Θεόδωρου Πιστιόλα. Με το δυνατό της σώμα και την λεπτή της κίνηση έκανε χορευτικές κινήσεις μπροστά από τους αισθητήρες και «έπαιζε» μουσική. Πλησιάζοντας με την παλάμη της κοντά στην ομάδα αισθητήρων «παρήγαγε» ήχους ψηλούς και καθώς την απομάκρυνε ο ήχος γινόταν πιο μπάσος. Και όλη αυτή η εναλλαγή των ήχων παρήγαγε σε κάθε κίνησή της μια διαφορετική μελωδία υφαίνοντας τελικά ένα ιδιαίτερο soundtrack που «γέμιζε» το ιστορικό κτίριο στην Πλάκα.

Αισθητήρες υπήρχαν και πιο χαμηλά στον τοίχο – δεν αρκούσε μόνο η κίνηση των χεριών της χορεύτριας δηλαδή, αλλά με ολόκληρο το σώμα της και την κίνηση αυτού ενεργοποιούσε τον έναν αισθητήρα μετά τον άλλο.

Ιωάννα Τουμπακάρη

Μετά το τέλος της performance εύλογα μας δημιουργήθηκε η απορία εάν η χορογραφία ήταν αυτοσχεδιαστική. «Δεν υπάρχει χορογραφία προσχεδιασμένη. Έχω κάτι στον νου μου πριν ξεκινήσω αλλά αφήνω τον ήχο να με οδηγήσει και πηγαίνω όπου με πάει», μας εξήγησε τότε η Ιωάννα Τουμπακάρη.

Η Ιωάννα είναι έμπειρη χορεύτρια που έχει αποφοιτήσει από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, έχει κάνει σπουδές στο London Contemporary Dance School, ενώ έχει συνεργαστεί με διάφορους χορογράφους και σκηνοθέτες σε παραστάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της performance σου δινόταν η εντύπωση πως ήξερε πολύ καλά τι έκανε, πως ακολουθούσε ένα μοτίβο ως προς την αλληλεπίδραση του σώματός της με τον ήχο.

Σε μια από τις ομάδες των αισθητήρων, εκτός από νότες άκουγες και μια γυναικεία φωνή να επαναλαμβάνει μια συγκεκριμένη φράση. Όταν αργότερα ρωτήθηκε ο καλλιτέχνης σχετικά με αυτό, αποκάλυψε πως πρόκειται για λόγια που έχουν ειπωθεί από την Γερμανίδα χορεύτρια και πρωτοπόρο του μοντέρνου χορού, Πίνα Μπάους. Όταν της ζητήθηκε από τον ίδιο τον καλλιτέχνη να του εκφράσει μερικές σκέψεις της για το μέλλον, εκείνη τότε του απάντησε «Αυτό που σκέφτομαι και θέλω για το μέλλον είναι δύναμη. Αγάπη και πολλή δύναμη».

Τότε ο Θεόδωρος σκέφτηκε πως θα ήταν ωραίο να «ντύσει» την ηχητική εγκατάσταση και με κάποια λόγια που να του αρέσουν και να τον εκφράζουν και έπειτα από αρκετή ώρα ψάξιμο στο Google κατέληξε πως τα λόγια της Πίνα Μπάους ήταν αυτά που θα ήθελε ο ίδιος να ακούει στο έργο του, προσθέτοντάς τα σε μια από τις ομάδες αισθητήρων.