Ελεάνα Ανδρεούδη: Η κορυφαία χορεύτρια της Λυρικής Σκηνής συνεχίζει να κυνηγά τα όνειρά της

Η Ελεάνα Ανδρεούδη γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε με τριετή υποτροφία στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού «Νίκη Κονταξάκη». Συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία στην Ακαδημία  Μπαλέτου του Ιδρύματος «Χάιντς Μποσλ» Μονάχου, ενώ παράλληλα είχε προσκλήσεις από την Αμερικανική Ακαδημία Χορού, την Κρατική Σχολή Χορού της Όπερας της  Βιέννης και την Ανώτερη Σχολή Χορού των Καννών «Ροζέλλα Χάιταουερ».

Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 11η Eurovision Νέων Χορευτών (2005) στη Βαρσοβία, κατατάχθηκε στους δέκα καλύτερους νεαρούς χορευτές της Ευρώπης, ενώ έχει λάβει διεθνή πρώτα βραβεία σε Grand Prix και τιμητικές διακρίσεις.

Σήμερα, η Ελεάνα Ανδρεούδη κλείνοντας σχεδόν 7 χρόνια συνεργασίας με το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, έχει καταφέρει να γίνει πρώτη χορεύτρια και όπως λέει και η ίδια, «με αφοσίωση, σκληρή δουλειά, υπομονή και επιμονή όλα μπορείς να τα καταφέρεις».

Πριν λίγες μέρες βραβεύθηκε ως η δημιουργός της χρονιάς στην κατηγορία “Performance Art” στον νέο ανατρεπτικό θεσμό “Mad About Arts by Campari”. Με αφορμή αυτή τη διάκριση η Ελεάνα Ανδρεούδη μας μιλά για την πορεία της μέχρι σήμερα αλλα και για τα μελλονικά της σχέδια.

Η Ελεάνα Ανδρεούδη την ημέρα της βράβευσής της στο Mad About Arts By Campari, στην κατηγορία «Performance Art».

Αισθάνομαι μεγάλη χαρά και τιμή που στο πρώτο επίσημο Mad About Arts by Campari έλαβα το συγκεκριμένο βραβείο. Είναι ένας εκπληκτικός θεσμός για τις τέχνες που εύχομαι να καθιερωθεί! Το συγκεκριμένο βραβείο, πέραν της μεγάλης χαράς που μου έδωσε, μου δίνει τη δύναμη  να συνεχίσω να πραγματοποιώ τα όνειρα μου, εντός και εκτός της χώρας, γιατί όπως και να το κάνουμε η αναγνώριση από τη χώρα σου είναι πάντα ιδιαιτέρως σημαντική. Είναι όμορφο οι Έλληνες να αλληλοστηριζομαστε.

Όπως με ενημέρωσαν υπήρξε κόσμος που με πρότεινε, με ψήφισε και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη του! Χαρακτηριστική ήταν μάλιστα και η ημέρα που μου ανακοινώθηκε. Έλειπα στην Αυστρία και μόλις είχα τελειώσει την πρόβα μου στην όπερα της Βιέννης, όπου και έλαβα το συγκεκριμένο τηλεφώνημα. Η αντίδρασή μου ήταν «Ορίστε;», «Πώς;», «Πότε;».

Θεωρώ πολύ σημαντική την ύπαρξη τέτοιων θεσμών. Δίνουν βήμα σε νέους καλλιτέχνες που ασχολούνται με όλο το φάσμα των τεχνών και ευκαιρίες να τους μάθει ο κόσμος. Επίσης, μπορεί να εμπνεύσουν την επόμενη γενιά να ασχοληθεί με κάτι ανάλογο, μόνο και μόνο επειδή είδε πως υπάρχει αυτή η τέχνη, μέσω της δύναμης των media και να έχουμε στο μέλλον μία γενιά η οποία να έχει επιλέξει ως δουλειά κάτι που το αγαπά πολύ. Να κάνουν όλοι το χόμπι τους επάγγελμα (το εύχομαι!) Το θεωρώ ευλογία και τύχη να φτάσει η κοινωνία μας σε ένα σημείο όπου όλοι μας θα ασχολούμαστε με αυτό που αγαπάμε. Θα είμαστε ευτυχισμένοι! Οπότε πολλά συγχαρητήρια στο Mad about Arts by Campari για τη δημιουργία αυτού του θεσμού!

Έμπνευση μπορεί να γίνει το καθετί αν το δεις με τα μάτια της καρδιάς.

Όπως όλα τα παιδάκια ή μάλλον όπως όλες οι μαμάδες, και η δική μου με πήγε στο μπαλέτο σε ηλικία 7 ετών αφού με έβλεπε συνεχώς να χορεύω. Από τα 12 μου σοβάρεψαν αρκετά τα πράγματα καθώς πήγαινα συνεχώς σε διεθνείς διαγωνισμούς και ήξερα πια τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν με τη σειρά τους. Οι υποτροφίες σε διάφορες ακαδημίες του κόσμου, οι διακρίσεις, οι σπουδές μου στην Ακαδημία Μονάχου, τελικά, αφού ήταν η μοναδική Ακαδημία που εξυπηρετούσε το ωράριο του ελληνικού σχολείου.

Η Ελεάνα Ανδρεούδη την στιγμή που παραλαμβάνει το βραβείο της στο Mad About Arts By Campari, στην κατηγορία «Performance Art».

Χρειάζεται πολλή δουλειά, προσήλωση, υπομονή, επιμονή, θέληση, πάθος και αγάπη. Για κάθε άνθρωπο οι θυσίες είναι διαφορετικές, αλλά όταν κάνεις κάτι που επιλέγεις γιατί το θέλεις πολύ δεν υπάρχει η λέξη θυσία στο λεξιλόγιό σου.

Από μικρή κάθε φορά που έπεφτα να κοιμηθώ έκανα όνειρα για αυτή τη δουλειά, τα περισσότερα από τα οποία δόξα τω Θεώ έχουν γίνει πραγματικότητα. Αλλά όταν ξυπνούσα δούλευα πολύ σκληρά προς το στόχο μου. Στόχος μου ήταν να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερη από τον εαυτό μου. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν φυσικά. Και ακόμη και τώρα που πέφτω για ύπνο συνεχίζω να κάνω όνειρα και εύχομαι να μην σταματήσει ποτέ αυτή η ιδιαίτερη διαδικασία ύπνου.

Όταν κάνεις κάτι που επιλέγεις γιατί το θέλεις πολύ δεν υπάρχει η λέξη θυσία στο λεξιλόγιό σου

Το μπαλέτο ειναι ίσως η μοναδική μορφή πρωταθλητισμού που απαιτεί να εκτελείς δύσκολα βήματα, αλλά παράλληλα να φαίνεσαι όμορφος. Αυτό είναι που κάνει το μπαλέτο τέχνη. Αφηγείσαι μια ιστορία. Το κοινό έρχεται να ψυχαγωγηθεί. Δεν πρέπει να δει τον κόπο σου να εκτελέσεις κάποιο απαιτητικό τεχνικά βήμα. Όσο για την έμπνευση, την αντλώ από την καθημερινότητα. Από ανθρώπους που θαυμάζω, από μια κουβέντα, από ένα έργο τέχνης, από τη θάλασσα, τη φύση κ. α. Έμπνευση μπορεί να γίνει το καθετί αν το δεις με τα μάτια της καρδιάς.

Ευτυχώς δεν είπα ποτέ στον εαυτό μου ότι «Τελικά τα κατάφερα!». Νομίζω πως αν φτάσω ποτέ σε σημείο να το πω αυτό, κατά τη διάρκεια της ενεργής μου πορείας  ως μπαλαρίνα, θα έχουν τελειώσει όλα.  Το ότι υπάρχουν αρκετές φορές που είμαι ικανοποιημένη από τον εαυτό μου αυτό είναι κάτι άλλο. Θα πρέπει να φερόμαστε στον εαυτό μας και στο σώμα μας  με σεβασμό, γιατί αυτό θα μας συνοδεύει για μία ζωή. Αλλά όχι, εύχομαι να συνεχίζω να ονειρεύομαι όσα θα ήθελα να καταφέρω στο μέλλον!