ΣΑΒΒΑΤΟ
21
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Το mini bus για το Κατράκειο θέατρο αναχωρεί σε μερικά λεπτά. Μου υπενθυμίζει ότι έχουμε λίγο χρόνο για να ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας. «Τα παιδιά με περιμένουν» λέει και ξανακοιτάζει το ρολόι της. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν πρέπει ν’ αργήσει για την πρόβα. Όχι μόνο γιατί είναι η πρώτη εβδομάδα δοκιμών των «Νεφελών» σε εξωτερικό χώρο (και έχει αγωνία για την, εκεί, ένταξή τους) αλλά γιατί αυτή είναι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Απόλυτα συνεπής, αφάνταστα εργατική, άψογη επαγγελματίας.
Αποχαιρετά εγκάρδια και χάνεται στο ασανσέρ. Κι ας εμφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο πριν από 90’ από μια άλλη, επίσης πολύωρη, πρόβα (κινηματογραφικής ταινίας, αυτή τη φορά με την υπογραφή του ‘Αγγέλου Φραντζή).
Στα μάτια μου έχει επιβεβαιωθεί με ποικίλους τρόπους ότι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είναι ένα θηρίο. Θηρίο αντοχής, ορμής και άσκησης, ταλέντου και δυνατοτήτων, ψυχισμού και συνείδησης.
Στο επαγγελματικό πεδίο το απέδειξε για μια ακόμα φορά, όταν έμεινε κάτω από τον ήλιο για πολλές ώρες, σαν μια ιέρεια ενός ξεχασμένου ναού της φύσης, προκειμένου να φωτογραφηθεί στα παλιά λατομεία μαρμάρου του Διονύσου. Ως η νέα πρωταγωνίστρια του Art meets Fashion του Monopoli αιχμαλωτίζει με το αειθαλές στιλ και τη γοητεία της – ποζάροντας στα έγκατα της Πεντέλης.
Άλλωστε όλα τα επικείμενα βήματά της έχουν μια συνάφεια με το πέρασμα του χρόνου. Οι «Νεφέλες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά που σηματοδοτούν τη μόλις δεύτερη ενασχόλησή της με τον Αριστοφάνη μετά από 30 χρόνια – από τους «Βατράχους» του Γιώργου Μιχαηλίδη. Το νέο ανέβασμα της «Λούλου» – ενός ρόλου που στιγμάτισε το ξεκίνημα της καριέρας της – την περιλαμβάνει χάρη στη νέα σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά. Και οι «Τρεις αδελφές» τις οποίες ξανασυναντά μετά το θρυλικό ανέβασμα του 1989. Κι όμως, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη φέρει, μέσα της, ακόμα εκείνο το κορίτσι που ξεκινούσε στο θέατρο.
Πλισέ μπλούζα και φούστα Daphne Valente, καλσόν Calzedonia, δερμάτινα μποτάκια Yiorgos Eleftheriades.
Ζήτημα συγκυρίας είναι. Στα χρόνια που πέρασαν είχα άλλες δύο προτάσεις για να παίξω Αριστοφάνη – ωστόσο είχα κλείσει ήδη σε άλλες παραγωγές. Μου έχει προταθεί, μάλιστα, να κάνω και «Λυσιστράτη». Οι «Νεφέλες», εν προκειμένω, προέκυψαν πέρυσι την Άνοιξη. Ο Δημήτρης Καραντζάς, είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ, είχαμε συνεργαστεί εξαιρετικά στην «Πλατεία ηρώων» και με μεγάλη μου χαρά είπα το «ναι». Εξάλλου, η παράσταση συγκεντρώνει και υπέροχους συνεργάτες.
Τι ανακαλύπτετε αυτή τη φορά στον Αριστοφάνη;Είναι ένας ποιητής, που παραμένει διαχρονικός χάρη στην κωμική του ιδιοφυΐα. Κι όταν αφήνεσαι να σε διαποτίσει η τρέλα του, και να τον αντιμετωπίσεις κι εσύ ποιητικά και αποενοχοποιημένα, φτάνεις στον πυρήνα της απελπισίας του, βλέπεις την οργή του για τη διαφθορά της εποχής του, τις ομοιότητες με τη δική μας εποχή. Κι επιπλέον, καθώς υποδύομαι τον «Δίκαιο Λόγο», ένα ρόλο που δεν διατρέχει όλο το έργο, χαίρομαι να παρατηρώ την κωμική πλευρά των συναδέλφων μου.
Εσείς δεν έχετε κωμική πλευρά;Δεν νομίζω ότι το κωμικό είναι το πρώτο πράγμα που με χαρακτηρίζει
Δεν νομίζω ότι το κωμικό είναι το πρώτο πράγμα που με χαρακτηρίζει. Αλλά σίγουρα υπάρχει, έχω χιούμορ. Και με βοηθάει πολύ. Εκτονώνει πράγματα, ελαφραίνει καταστάσεις και είναι αναγκαίο στη ζωή. Άλλωστε, το κωμικό και το τραγικό είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι «Νεφέλες» κορυφώνονται σ’ ένα αινιγματικό, τραγικό φινάλε.
Φόρεμα και πέδιλα Yiorgos Eleftheriades
Νομίζω ναι. Αλλά καταλαβαίνω πως θέλει πάρα πολλή δουλειά. Κι εγώ χρειάζομαι μια πολύ καλή καθοδήγηση για να το τολμήσω. Μου είναι απαραίτητη η παρουσία ενός καλού σκηνοθέτη.
Είπατε νωρίτερα πως χαίρεστε να παρακολουθείτε τους συναδέλφους σας καθώς παίζουν. Δεν είστε καθόλου ανταγωνιστική;Είναι μια λέξη που απεχθάνομαι και θα ήθελα ως έννοια να εξοριστεί άπαξ δια παντός από τη θεατρική ζωή. Η δουλειά μας δεν σηκώνει τον ανταγωνισμό. Η τέχνη μας είναι κατεξοχήν συλλογική κι αλίμονο σ’ αυτόν που θα σκεφτεί να είναι ανταγωνιστικός στο πλαίσιο της ομάδας. Οι δρόμοι που ανοίγει η πρόταση ενός συναδέλφου την ώρα της δουλειάς μάς αφορά όλους. Κι αυτό βοηθάει στην προσωπική εξέλιξη του καθενός. Αντίθετα, ο ανταγωνισμός στο θέατρο είναι τοξικός.
Οι συνάδελφοι σας πάντως επαινούν εκτός από τη δυνατότητά σας στη σκηνή και τον επαγγελματισμό σας.Είναι πολύ σημαντικό για μένα να έχω την καλή μαρτυρία των συναδέλφων μου. Το καλό του ενός γίνεται καλό για όλους. Γιατί ακόμα κι αν έχεις ένα εξαιρετικό ταλέντο, αν δεν είσαι συνεργάσιμος αργά ή γρήγορα θα οδηγηθείς στην απομόνωση.
Τι αποτυπώνεται δηλαδή πιο έντονα μέσα σας; Το γεγονός ότι είστε πολύτιμη ως συνεργάτης ή πολύτιμη ως ερμηνεύτρια;Δεν τα ξεχωρίζω. Είναι και τα δύο ισχυρά κομμάτια της καθημερινότητας και της προσωπικότητας μου. Η μια έννοια εμπεριέχει την άλλη: Είσαι καλός ηθοποιός όταν είσαι καλός συνεργάτης. Όταν είσαι ανοιχτός, όταν ακούς τον άλλον, όταν επικοινωνείς και παίρνεις από τη δική του ενέργεια τότε σίγουρα μπορείς να συνομιλείς και με τα δικά σου στοιχεία. Και μαζί να χτίζετε κάτι.
Κάτι που υπενθυμίζετε και στις «Νεφέλες» είναι πόσο ανοιχτή είστε προς τη μεταμόρφωση. Κάθε φορά, τίποτα δεν θυμίζει τον προηγούμενο ρόλο σας. Είναι ζητούμενο τελικά για εσάς αυτό;Είναι ένα στοιχείο που με γοητεύει. Πλήττω να αναπαράγω συνεχώς τον ίδιο ρόλο, το ίδιο ύφος χαρακτήρων ή ακόμα και την ίδια εικόνα. Θέλω να δοκιμάζομαι σε καινούργια πράγματα, να αιφνιδιάζω και τον εαυτό μου – ελπίζω και το κοινό. Συγκεκριμένα στις «Νεφέλες» το στοιχείο της μεταμόρφωσης είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο του έργου. Οι Νεφέλες, σύμφωνα με το Σωκράτη, αλλάζουν συνεχώς σχήματα ανάλογα με το περιβάλλον από το οποίο εμπνέονται. Αυτή είναι και η αφετηρία της σκηνοθεσίας του Δημήτρη: Οι Νεφέλες είναι ένας τόπος του νου, όπου συνυπάρχουν όλες οι πιθανότητες.
Εσείς ερμηνεύετε άρα και εκπροσωπείτε το Δίκαιο Λόγο. Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του δικαίου;Είναι μια τεράστια φιλοσοφική έννοια από καταβολής πνεύματος με ανεξάντλητο υλικό πάνω στην προσέγγιση και την ερμηνεία της. Τίθεται και επαναπροσδιορίζεται συνεχώς σε νέες βάσεις, ανάλογα με την εξέλιξη της κοινωνίας. Στο δίκαιο υπάρχει πάντα κάτι το αντικειμενικό – αυτό που οι αρχαίοι ανήγαγαν σε θεϊκό νόμο, πέρα από τα ανθρώπινα. Σίγουρα το δίκαιο έχει να κάνει με την ηθική αντίληψη απέναντι στη ζωή, απέναντι στον άλλο.
Ο Αριστοφάνης το προσεγγίζει πιο ανατρεπτικά, ωστόσο.
Ναι, ο Αριστοφάνης προσδίδει στους ήρωές του την επιθυμία να χειρίζονται το λόγο προς ίδιον όφελος. Διαπιστώνουμε πως ακόμα και το δίκαιο μπορεί να γίνει νεφελώδης έννοια – σε σημείο που και ο Δίκαιος και ο ‘Αδικος Λόγος να αποδεικνύονται ακατάλληλοι για τις ανάγκες της κοινωνίας. Στο έργο, ο Δίκαιος Λόγος εκπροσωπεί ένα παλιό εκπαιδευτικό σύστημα και βασίζεται στην αυστηρή πειθαρχία, στην άρνηση των ηδονών και την εξύμνηση της σεμνότητας. Φυσικά ηττάται από τον αλαζονικό ‘Αδικο Λόγο, που εκπροσωπεί τη γλώσσα της νέας διδασκαλίας και διακηρύσσει πως το δίκαιο εξαρτάται από την υποκειμενική ματιά του καθενός.
Αισθάνεστε ότι ζούμε στα χρόνια της διαστρέβλωσης του δικαίου;Είναι πολύ σωστός ο όρος «διαστρέβλωση». Είναι γεγονός ότι τη μια στιγμή, υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της πολιτικής και της κοινωνικής πυραμίδας διατυπώνουν ένα λόγο και την ίδια στιγμή τον εντελώς αντίθετό του. Είναι αναίσχυντος ο τρόπος με τον οποίο διαψεύδουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Για ποιο δικαίωμά σας θα αγωνιζόσασταν μέχρι τελευταίας πνοής;Για την ελευθερία και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα έρθω αντιμέτωπη με ένα σύστημα που θα μου στερούσε αυτά τα δύο αγαθά, τα κατακτημένα με τόσους αιματηρούς αγώνες. Υπερβαίνει τη λογική μου το ότι διατυπώνονται απόψεις για την απαγόρευση της ελευθερίας της έκφρασης όλων ή απόψεις που θέλουν να σύρουν στον Καιάδα ομάδες ανθρώπων – άλλης φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού ή άλλης πολιτικής ιδεολογίας.
Ποιο στοιχείο πρωταγωνιστεί στο φάσμα της προσωπικότητάς σας;Έχω πολύ ισχυρό μέσα μου το «γιατί» της ύπαρξης. Από μικρό παιδί προσπαθώ να απαντήσω στα ερωτήματα της ζωής, στο τι νόημα έχει το φαινόμενο της ζωής, που προέρχεται από μια άγνωστη περιοχή και καταλήγει επίσης στο άγνωστο. Αυτό το φως ανάμεσα στα δύο σκοτάδια. Είναι τυχαίο; Υπάρχει κι άλλη μεταφυσική διάσταση που δεν αντιλαμβανόμαστε από το πεπερασμένο του νου και των αισθήσεών μας; Αυτό, λοιπόν, το θέμα με απασχολεί καθημερινά. Κι έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια από απώλειες αγαπημένων ανθρώπων –μελών της οικογένειάς μου και λατρεμένων φίλων. Ο θάνατος με βάζει μπροστά στο ανελέητο θέμα της θνητότητας μου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι ερμηνείες μου στο θέατρο εμβαθύνουν σ’ αυτόν τον προβληματισμό.
Πως νιώθετε μπροστά στο φαινόμενο της ζωής;Νιώθω πως ο καθένας μας οφείλει να το βιώσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να το τιμήσει σαν δώρο. Υπ’ αυτή την έννοια, θέλω να είμαι σωστή απέναντι στον εαυτό μου αλλά και στους άλλους – θεωρώντας πως και οι άλλοι είναι προέκταση της δικής μας ύπαρξης. Κανένας δεν μπορεί να υπάρξει από μόνος του. Έχω ανάγκη εσένα, τους φίλους, τους συνεργάτες μου – είμαστε μέλη ενός συνόλου. Ακόμα και στις αγέλες ζώων υπάρχει αλληλεγγύη, υπάρχει ένας ηθικός κώδικας. Είναι τρομερό αν σκεφτείς ότι ο άνθρωπος που είναι ον λογικό επιλέγει την απληστία, τη μισαλλοδοξία, τη βία, την επιθετικότητα. Επομένως, το μόνο που μπορώ να προτείνω σαν στάση ζωής είναι ο καθένας μας να κοιτάζει με σεβασμό τον άλλο. Αν κάποιος από εμάς βιαστεί, ακρωτηριαστεί, αποκλειστεί -βιάζεται, ακρωτηριάζεται και αποκλείεται ο καθένας μας.
Είστε ικανοποιημένη από αυτή τη διαδρομή στο φως – από σκοτάδι σε σκοτάδι όπως είπατε;Δεν έχω εγωισμό, κάνω ακαριαία την αυτοκριτική μου
Είμαστε προϊόντα των αντιφάσεων μας. Οι ίδιοι που τα λέμε αυτά δεν τα τηρούμε ευλαβικά. Πολλές φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου να θυμώνει. Δεν ελέγχω όλα τα σκοτάδια στην περιοχή του νου. Από εκεί και πέρα, σίγουρα έχω στενοχωρήσει ή πληγώσει ανθρώπους, αλλά τουλάχιστον δεν έχω σκοπιμότητα να βλάψω. Κι όταν το κάνω εν βρασμώ, ζητάω συγγνώμη. Ζητάω πολύ συχνά συγγνώμη. Δεν έχω εγωισμό, κάνω ακαριαία την αυτοκριτική μου. Και συγχωρώ εκείνον που μου έκανε κακό, με την ίδια ευκολία.
Τον εαυτό σας τον έχετε βλάψει;Προσπαθώ να τον προστατεύω. Εννοείται πως υπερασπιζόμενη τα δίκια μου μπορεί κάποτε να υιοθέτησα αυστηρότερη γλώσσα. Αλλά συνήθως είμαι πολύ υπομονετική και υπεραναλύω τις καταστάσεις, επιβαρύνοντας την ψυχολογία μου. Με αυτή την τακτική δεν προστατεύω τον εαυτό μου∙ δίνω πολύ χώρο σ’ έναν εσωτερικό μηχανισμό κι αυτό είναι οδυνηρό. Συχνά αγαπημένοι μου φίλοι μού λένε: «Μα πας καλά; Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου!». Αλλά όπως μου υπενθυμίζει συνέχεια και ο Κώστας Φαλελάκης με τον στίχο της Κικής Δημουλά «θα επικρατήσει τελικά η λογική του σώματος ετούτου που διαθέτω».
Δίνετε λοιπόν την εντύπωση ενός δυναμικού ανθρώπου, αλλά υπάρχει η πίσω όψη των πραγμάτων που είναι ευάλωτη.Ακριβώς.
Τι άλλο δεν θα θέλατε να κάνετε στον εαυτό σας;Δεν θα ήθελα να δουλεύω τόσο πολύ. Αλλά αυτό μας το έχει επιβάλλει η εποχή, όχι ο εαυτός μας. Αγαπώ πολύ αυτή τη δουλειά – το ξέρεις κι εσύ – το έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά στη διάρκεια της κρίσης αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε έως και σε έξι παραγωγές σε μια σεζόν! Αυτό απομυζά την έννοια του προσωπικού χρόνου και σαφώς έχει αντίκτυπο στην υγεία μας, ψυχική και σωματική, στις σχέσεις με την οικογένεια. Η ζωή τρέχει με απίστευτους ρυθμούς κι εμείς ασθμαίνουμε από πίσω της. Δεν υπάρχει χρόνος να τη γευτείς, να απολαύσεις την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος, της φύσης. Όλα όσα έζησα σαν παιδί, τώρα μου λείπουν τρομερά. Συνεχώς ονειρεύομαι εκείνο τον χρόνο στο μέλλον – που δεν ξέρω αν θα έρθει ποτέ – όπου θα είμαι ελεύθερη από υποχρεώσεις και θα φύγω για να γνωρίσω τον κόσμο και να ταξιδέψω. Μου λείπει η θάλασσα, οι διακοπές, η χαρά, η ελευθερία. Είμαι μονίμως σε ένα στρες∙ δημιουργίας μεν, αλλά στρες. Είναι μια συνεχής αναμέτρηση με τη φαντασία, την επινοητικότητά σου, την ψυχική σου αντοχή, την ενέργειά σου. Θα ήθελα να έχω την πολυτέλεια της ελευθερίας του χρόνου.
Αν είχατε τη δυνατότητα να απέχετε από το θέατρο τι θα κάνατε;Θα ταξίδευα. Έχω ταξιδέψει με περιοδείες, με τη «Μήδεια», την «Ηλέκτρα», και τα ταξίδια αυτά μού όξυναν την ανάγκη να διερευνήσω άγνωστους πολιτισμούς, να δω πράγματα που δεν έχουν δει τα μάτια μου, να συνομιλήσω με άλλες φιλοσοφίες. Να γνωρίσω τον πλανήτη πριν φύγω απ’ αυτόν. Είναι ένα όνειρό μου ν’ αγγίξω κι άλλα κομμάτια του συλλογικού εαυτού. Έχω κάνει πολλά ταξίδια μέσα από ρόλους, αλλά θα ήθελα να σκαρφαλώσω και στο Θιβέτ, στο Νεπάλ, στο Μάτσου Πίτσου, θα ήθελα, θα ήθελα…
Σας αγχώνει το πέρασμα του χρόνου;Δεν θέλω να παίζω ρόλους που δεν είναι της ηλικίας μου, θέλω να δηλώνω την ηλικία μου
Σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο να συνειδητοποιεί ότι μεγαλώνει, ότι χάνει τη σωματική του ευεξία, την ενέργειά του ή ότι αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και πρέπει να προσέχει τον εαυτό του. Ποιον δεν φοβίζει το άγνωστο μέλλον, η τρίτη ηλικία και η αίσθηση ότι πλησιάζει το τέλος; Προσπαθώ να το φιλοσοφήσω και να μην του επιτρέψω να με καταβάλει. Επουδενί δεν θέλω να νοσταλγώ το παρελθόν. Κοιτάζω πώς θα βιώσω το σήμερα, την τωρινή εκδοχή του εαυτού μου γιατί στο κάτω – κάτω μπορεί να μην έχει μέλλον. Φυσικά και με θλίβει το πέρασμα του χρόνου, αλλά από την άλλη θέλω να το αντιμετωπίζω γενναία. Δεν θέλω να παίζω ρόλους που δεν είναι της ηλικίας μου, θέλω να δηλώνω την ηλικία μου, επιμένω να μην εγκρίνω τις υπερβολές περί αισθητικής και ομορφιάς, δεν θέλω να συναντώ δυστυχείς υπάρξεις που περιφέρουν μια παραμόρφωση…
Παραμένετε αντικειμενικά μια πολύ όμορφη γυναίκα. Είστε φίλη με τον καθρέφτη σας;Ναι, ο καθρέφτης αντανακλά το είδωλό μου, είναι το εργαλείο του προσώπου που δείχνω στους άλλους. Και στη δουλειά μου είναι ένα απαραίτητο στοιχείο. Στον καθρέφτη μου κοιτάζομαι και θέλω να είμαι φροντισμένη. Αυτό όμως δεν με οδήγησε ποτέ να κάνω τον καθρέφτη αντίπαλό μου. Θυμάμαι, είχα μια φίλη – αρκετά μεγαλύτερή μου αλλά πάντα πολύ ωραία ως γυναίκα – η οποία μου έλεγε ότι δεν θέλει να κοιτάζεται στον καθρέφτη για να μην έρχεται αντιμέτωπη με τα γηρατειά της. Κι όταν την άκουγα απορούσα, γιατί μου φαινόταν απίστευτα γοητευτική. Τώρα, όμως, την καταλαβαίνω, γιατί βρίσκομαι στη θέση της. Σαφώς και κοιτάζομαι πολύ λιγότερο στον καθρέφτη απ’ ό,τι παλιότερα.
Μπορείτε να εκστομίσετε τη λέξη γηρατειά; Δεν είναι νωρίς;Δεν έκανα ποτέ τον καθρέφτη αντίπαλό μου
Μπορεί να μην τα βιώνω ακόμα στην απόλυτή τους κατάσταση αλλά τα έχω μπροστά μου. Και ασφαλώς έχω μεγαλώσει, ασφαλώς βλέπω τις αλλοιώσεις στο πρόσωπό μου σε σχέση με την εικόνα των 30 ή των 40 μου χρόνων.
Παρόλα αυτά, δεν δοκιμάσατε τεχνάσματα παρεμβατικά.Γιατί δεν θέλησα να θυσιάσω στο βωμό της ωραίας εικόνας την αυθεντική μου έκφραση. Ακόμα και στο θέατρο πήγα κόντρα στην επιθυμία μου να είμαι όμορφη όλες τις ώρες∙ μου άρεσε πάντα να τσαλακώνω την εικόνα μου.
Όπως και τώρα που ετοιμάζεστε να ερμηνεύσετε στη νέα ταινία του ‘Αγγέλου Φραντζή την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου σε μεγάλη ηλικία.Ναι, θα την ερμηνεύσω εξ ημισείας με την Κάτια Γκουλιώνη – εγώ στην ωριμότερη ηλικία της και θα την φτάσω μέχρι το θάνατό της. Μπροστά στον κινηματογραφικό φακό θα υποστώ ένα μακιγιάζ έντονης γήρανσης. Όμως, δεν με τρομάζει αυτό. ‘Ισα-ίσα χαίρομαι για την ευκαιρία που θα μου δοθεί να ζήσω τον μέλλοντα χρόνο μιας ηρωίδας, παρά να ψάχνω μια νεότερη εκδοχή του εαυτού μου.
Πλισέ μπλούζα και φούστα Daphne Valente, καλσόν Calzedonia, δερμάτινα μποτάκια Yiorgos Eleftheriades.
Χαίρομαι πολύ που θα ξαναζήσω στον κόσμο του Βέντεκιντ – έστω και από άλλη θέση. Με είχε σφραγίσει εκείνος ο ρόλος – τότε μέσα από τη ματιά του Γιώργου Μιχαηλίδη. Τώρα θα το κάνω με την καθοδήγηση του Γιάννη Χουβαρδά, με τον οποίο λατρεύω να συνεργάζομαι. Κι επίσης, θα επιστρέψω ξανά στις «Τρεις αδελφές» του Τσέχωφ, ένα έργο που είχα πρωτοκάνει επίσης με τον Γιώργο Μιχαηλίδη.
Πώς θυμάστε τον εαυτό σας όταν ξεκινούσατε;Η ζωή περνάει σαν μια ανάσα. Θυμάμαι να παίζω τη Λούλου, σαν να ήταν χθες. Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε, όμως μέσα στη μνήμη μου τα πάντα είναι πολύ ζωντανά. Οι φωνές, οι ήχοι, τα γέλια των φίλων μου, οι εικόνες, οι μυρωδιές είναι ακόμα εδώ. Κι ας έχει «φύγει» ο Μηνάς (Χατζησάββας) κι ας έχει «φύγει» ο Γιώργος (Μιχαηλίδης). Μου είναι απίστευτο το ότι δεν υπάρχει πια εκείνη η εποχή. Κι, όμως, υπάρχει – εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μου. Και θα ζουν όσο θα ζω κι εγώ. Φέρω και τους ανθρώπους και τις εποχές και τον παλιότερο εαυτό μου. Εξάλλου, δεν αισθάνομαι ότι έχω αλλάξει πάρα πολύ από το κορίτσι εκείνο. Είχα κι έχω τις ίδιες αρχές, την ίδια πίστη στα πράγματα, τα ίδια όνειρα. Σαφώς δεν είναι ίδια η εξωτερική μου εικόνα, που έχει αλλοιωθεί, όπως και η πείρα μου, που έχει μεγαλώσει. Η ωριμότητά μου βέβαια, δεν έχει αλλοιώσει τον πυρήνα μου, την ουσία εκείνου του νέου εαυτού. Νιώθω ότι συνεχίζω μέσα στο ίδιο σώμα, στην ίδια ψυχή. Τα τοπία έχουν αλλάξει.
Νέα κι άπειρη ή ώριμη κι έμπειρη;Γίνεται να απαντήσω νέα και έμπειρη; Αχ, σε παρακαλώ!
Concept by Scim-a
Fashion editor: Σισσυ Σουβατζογλου
Photographer: Χρήστος Θεολόγου
Makeup and hair styling: Νίκος Κάζης
Ευχαριστούμε πολύ τα Λατομεία Μαρμάρου Διονύσου – Πεντέλης (Dionyssomarble) για τη φιλοξενία της φωτογράφισης
On Line Shops: LOLA, Yiorgos Eleftheriades, Daphne Valente, Calzedonia, DNA, (anamnesi), Milk White
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη πρωταγωνιστεί στις Νεφέλες του Αριστοφάνη. Η παράσταση ανεβαίνει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 2 και 3 Αυγούστου και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς.
Συμπρωταγωνιστούν οι: Γιώργος Γάλλος, Νίκος Καραθάνος, Αινείας Τσαμάτης, Θεοδώρα Τζήμου, Χρήστος Λούλης, Γιάννης Κλίνης, Πάνος Παπαδόπουλος, Παναγιώτης Εξαρχέας.
Κορυφαίες Χορού: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη,Έμιλυ Κολιανδρή, Ελίνα Ρίζου.
Χορός: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Παναγιώτης Εξαρχέας, Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γιάννης Κλίνης, Εμιλυ Κολιανδρή, Χρήστος Λούλης, Πάνος Παπαδόπουλος, Θεοδώρα Τζήμου.
