Ο Brendan Perry μάς μιλά για τις συναυλίες των Dead Can Dance στην Ελλάδα

Οι Dead Can Dance, το κορυφαίο συγκρότημα των Brendan Perry και Lisa Gerrard, επιστρέφουν για ακόμη μια φορά στη χώρα μας, για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, γιορτάζοντας 39 χρόνια μουσικής δημιουργίας.

Οι Perry και Gerrard έχουν αγαπηθεί όσο λίγοι από το ελληνικό κοινό, το οποίο δίνει το παρόν σε κάθε εμφάνιση των Dead Can Dance στην Ελλάδα. Μάλιστα, τα εισιτήρια για την συναυλία στο Ηρώδειο, την Τετάρτη 3 Ιουλίου, έχουν ήδη εξαντληθεί (η προπώληση συνεχίζεται κανονικά για τη συναυλία της 1ης Ιουλίου στο Θέατρο Γης). Έτσι, οι Έλληνες θαυμαστές των DCD θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν με τη μουσική τους, ενώ απολαμβάνουν τη διαπεραστική φωνή της Lisa Gerrard και τον καθηλωτικό Brendan Perry σε δύο ιστορικούς χώρους, το Ηρώδειο και το Θέατρο Γης.

Εμείς μιλήσαμε με τον “εγκέφαλο” των Dead Can Dance, Brendan Perry, για τις επερχόμενες συναυλίες τους στη χώρα μας, την προσωπική του αγάπη για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, αλλά και για το “μυστικό” της επιτυχίας των Dead Can Dance.

Έχετε επισκεφτεί αμέτρητες φορές τη χώρα μας με τους Dead Can Dance. Έχετε καμία ιδιαίτερη ανάμνηση από αυτές τις εμφανίσεις που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι κάτι που να ξεχώριζε από αυτές τις εμφανίσεις. Ήταν όλες πολύ καλές εμπειρίες, έχω παίξει σε πολλούς διαφορετικούς χώρους στην Ελλάδα και οι Έλληνες ήταν πάντα πολύ ενθουσιώδεις.

Όπως ξέρετε, έχετε φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Τα εισιτήρια για τη συναυλία της Αθήνας έχουν εξαντληθεί. Εσείς αντιλαμβάνεστε αυτή την αγάπη όταν παίζετε εδώ;

Φυσικά! Θυμάμαι τη δεκαετία του ’80 όταν είχαμε πρώτο-κυκλοφορήσει το “Within the Realm of a Dying Sun” ότι η Ελλάδα (μαζί με την Πολωνία) ήταν η  μόνη χώρα που αγάπησε τόσο το άλμπουμ που το έφτασε στη 2η θέση των μουσικών charts για 3 με 4 εβδομάδες. Μάλιστα, ήταν το πιο κοντά που έχουμε φτάσει ποτέ στην πρώτη θέση των παγκόσμιων chart. Αυτό που κάνουμε μουσικά αρέσει πραγματικά στους Έλληνες.

Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που καταφέραμε να παίξουμε στο Ηρώδειο

Πως νιώθετε που θα παίξετε σε έναν χώρο όπως είναι το Ωδείο του Ηρώδου Αττικού; Το κοινό θα είναι καθιστό. Αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο που θα παίξετε και θα αλληλεπιδράσετε με το κοινό;

Νομίζω πως όχι, εξάλλου σε τέτοιους χώρους προτιμούμε να παίζουμε. Θυμάμαι όταν είχα πάει στην Ακρόπολη, πριν πολλά χρόνια, και πέρασα από το Ηρώδειο σκέφτηκα ότι θα ήθελα πολύ να παίξω εκεί μια μέρα. Έτσι, όταν κανονίζαμε τις ημερομηνίες της Ευρωπαϊκής περιοδείας, ρώτησα συγκεκριμένα αν υπάρχει περίπτωση να παίξουμε στο Ηρώδειο αυτή τη φορά. Ευτυχώς το καταφέραμε και είμαι πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό.

Το τελευταίο σας άλμπουμ ονομάζεται “Dionysus”, ενώ το τραγούδι “Eleusis” γράφτηκε για την Ελευσίνα. Από που πηγάζει όλη αυτή η αγάπη για την Ελλάδα;

Από πολύ μικρή ηλικία, ως νεαρό αγόρι στο Λονδίνο, ήμουν “κολλημένος” με τους αρχαίους πολιτισμούς και συγκεκριμένα με τον ελληνικό, τον αιγυπτιακό και τον ρωμαϊκό. Τα σαββατοκύριακα πήγαινα στο Βρετανικό Μουσείο και περνούσα όλη μου την ημέρα εκεί, απλά εξερευνώντας. Επίσης διάβαζα Όμηρο από την ηλικία των 10,5 ετών, οπότε πάντα είχα μεγάλη αγάπη για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

Στις προηγούμενες εμφανίσεις σας στην Αθήνα, είχατε παίξει μπουζούκι, ενώ τραγουδήσατε και ρεμπέτικα. Έχετε προετοιμάσει κάτι παρόμοιο αυτή τη φορά; Μπορείτε να μας αποκαλύψετε τι θα ακούσουμε στις επερχόμενες σας συναυλίες στην Ελλάδα;

Ναι, ελπίζω να μπορέσω να κάνω κάτι παρόμοιο. Δεν μπορώ να σου αποκαλύψω πολλά γενικά, αλλά δουλεύουμε πάνω σε ένα ρεμπέτικο τραγούδι. Ετοιμάζουμε ένα “ποτ-πουρί” με ένα άλλο τραγούδι. Βρίσκεται στην αρχή ακόμα, το δουλεύω ανάμεσα στις συναυλίες μας, αλλά ελπίζω να το έχω έτοιμο σε λίγες εβδομάδες, όταν θα παίξουμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Αυτή η περιοδεία ονομάζεται “A Celebration- Life and Works 1980-2019 Tour”. Πιστεύατε ποτέ ότι μετά από 39 χρόνια, θα είχατε ακόμη τόση απήχηση; 

Για να είμαι ειλικρινής δουλεύω από μέρα σε μέρα και από περιοδεία σε περιοδεία. Σε αυτή τη δουλειά, πρέπει να σχεδιάζεις περίπου τον επόμενο 1,5 χρόνο, από τη στιγμή που ξεκινάς να δουλεύεις ένα άλμπουμ, μέχρι να τελειώσεις και να κυκλοφορήσει στο κοινό. Μετά ακολουθεί συνήθως μια περιοδεία, οπότε σκέφτομαι το πολύ τα επόμενα 1-2 χρόνια. Έτσι, ποτέ δεν έκατσα να σκεφτώ ότι θα συνεχίζαμε μετά από τόσα χρόνια.

Ψάχνουμε πάντα το “οικουμενικό” στους διάφορους πολιτισμούς, όλα όσα έχουν κοινά, και τιμούμε αυτά τα κοινά στοιχεία.

Υπάρχει κάποιο μυστικό για αυτή την επιτυχία;

Πιστεύω ότι (το μυστικό) βρίσκεται στην καρδιά και τη φύση αυτού που κάνουμε. Ψάχνουμε πάντα το “οικουμενικό” στους διάφορους πολιτισμούς, όλα όσα έχουν κοινά, και τιμούμε αυτά τα κοινά στοιχεία. Για παράδειγμα, το “Dionysus” έχει να κάνει με εκείνους τους πολιτισμούς που “γιορτάζουν” το πνεύμα του. Η δουλειά μας αφορά κυρίως αυτό το “οικουμενικό” στοιχείο” και δεν περιορίζεται από όρια της γλώσσας, σύνορα και πολιτικές. Ψάχνουμε αυτά που μας ενώνουν όχι αυτά που μας χωρίζουν. Πιστεύω ότι αυτό συμβάλλει στην μακρά μας πορεία.

Η μουσική σας έχει χαρακτηριστεί “new age, γκοθικ ροκ, post punk, αβαν γκαρντ ροκ και world music.” Σε αυτή τη φάση της καριέρας σας με ποιο είδος ταυτίζεστε περισσότερο;

Για να βρω έναν όρο για να περιγράψω τη μουσική μου, θα πρέπει ουσιαστικά να αποκαλύψω κάθε πηγή έμπνευσης μου. Αλλά βλέπω αυτό που κάνουμε ως μέρος πολλών διαφορετικών παραδόσεων, που έχουν παρόμοιες ρίζες. Έχει να κάνει με τη θέληση μας να εκφράσουμε την κίνηση, τη φιλοσοφία και εμπειρίες σε ένα ανθρώπινο επίπεδο. Έχω επηρεαστεί από πάρα πολλά διαφορετικά είδη, από πράγματα στον κόσμο μας, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος ή τάση για μένα.

Σπάνια βλέπουμε διάσημους καλλιτέχνες, όπως είστε εσείς, να χρησιμοποιούν την φωνή τους και να ρισκάρουν τη δημοτικότητα τους για να μιλήσουν για τις αδικίες που συμβαίνουν στον κόσμο μας. Έχετε νιώσει ποτέ ότι μποϋκοτάρουν την μουσική σας εξαιτίας αυτού;

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να μποϋκοτάρει τη μουσική μου αν θέλει, αλλά πρέπει να έχει και λόγους για να το κάνει. Εγώ προσωπικά υποστηρίζω οργανώσεις όπως το BDS (Boycott, Divestment, Sanctions Movement) και γενικότερα οργανώσεις που προσπαθούν να πιέζουν για αλλαγή σε άδικες καταστάσεις στον κόσμο μας. Πάντα υποστήριζα μειονότητες. Η οικογένεια μου κατάγεται από την Δημοκρατία της Ιρλανδίας και η ιστορία μας έχει συνδεθεί με τον αγώνα για ανεξαρτησία και για την αναγνώριση ως έθνος ανθρώπων. Οπότε ταυτίζομαι ειλικρινά με αυτούς τους σκοπούς. Δεν το κάνω επειδή είναι της μόδας, ήμουν έτσι από την εφηβεία μου.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από την μουσική σας;

Απλά να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και να προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια, την καρδιά της ύπαρξης. Να είμαστε ειλικρινείς και ανοιχτοί και να το κάνουμε για χάρη της αγάπη, για να έρθουμε κοντά σαν άνθρωποι. Αυτό είναι ουσιαστικά το νόημα της ζωής στο τέλος της ημέρας.