Σωτήρης Τσαφούλιας: Ο ελληνικός κινηματογράφος έχει χάσει την επαφή του με το ευρύ κοινό

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό που ήθελα, ήταν να ασχοληθώ με το σινεμά. Ο κινηματογράφος είναι η έβδομη τέχνη γιατί εμπεριέχει όλες τις υπόλοιπες έξι. Πάνω από όλα όμως είναι ένας τρόπος έκφρασης κυρίως για τους ανθρώπους που κάτι τους λείπει στον καθημερινό τους κόσμο και έχουν την ανάγκη να πλάσουν έναν δικό τους και να τον μοιραστούν με άλλους ανθρώπους.

Ξεκίνησα να βλέπω σινεμά όπως οι περισσότεροι με τα blockbusters της εποχής μου, ταινίες πολεμικών τεχνών Μπρους Λι, Σταλόνε κ.ά. Μετά άρχισαν να με ιντριγκάρουν οι ταινίες με θέματα που θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα και κυρίως οι αστυνομικές τύπου Αγκάθα Κρίστι. Δεν παρακολουθώ καθόλου ταινίες επιστημονικής φαντασίας, πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν έχουν δει τα περιβόητα Star Wars.

Γενικά μου αρέσουν οι ταινίες που βάζουν τον θεατή στον κόσμο τους σε βαθμό να ταυτίζεσαι με τα διλήμματα του πρωταγωνιστή.

Όταν έφτασε η εποχή να διαλέξω επαγγελματική σταδιοδρομία οι γονείς μου με παρότρυναν να επιλέξω κάτι ασφαλές και σίγουρο. Τότε υπήρχαν επαγγέλματα που μπορούσαμε να θεωρούμε σίγουρα σε αντίθεση με σήμερα. Πάνω σ’ αυτό, σπούδασα στο εξωτερικό Ναυτικό Δίκαιο και ασχολήθηκα με τα ναυτιλιακά. Όταν κατάφερα οικονομικά να προσφέρω στην οικογένειά μου και σε όσους αγαπάω, αυτά που χρειάζονταν, αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον δεκαπεντάχρονο εαυτό μου και να ασχοληθώ με κάτι που του στέρησα, τον κινηματογράφο.

Αν και δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να απαντήσω, θεωρώ ότι είναι αρκετά δύσκολο να ζήσεις στην Ελλάδα από τον κινηματογράφο. Οι περισσότεροι ηθοποιοί στη χώρα μας βιοπορίζονται από το θέατρο και αρκετοί από τους ανθρώπους του χώρου αναγκάζονται να κάνουν και άλλες δουλείες για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Είναι πολύ δύσκολος χώρος.

Απεχθάνομαι τα καλούπια και τις ταμπέλες. Όπως μέσα στη ντουλάπα μου έχω διαφορετικά ήδη και χρώματα ρούχων έτσι και στο σινεμά μου αρέσει να καταπιάνομαι με διαφορετικά πράγματα, όσο αυτά με βοηθούν να εξελιχθώ. Το είδος στο υπαγορεύει η ιστορία που θέλεις να αφηγηθείς.

Οι ελληνικές ταινίες κάνουν ελάχιστα εισιτήρια στις αίθουσες γιατί το κοινό έχει χάσει την πίστη του στον Ελληνικό κινηματογράφο του weird wave και προτιμά πιο εύπεπτα θεάματα. Επιπλέον η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω της πειρατείας, που πραγματικά κάνει τα πράγματα αφάνταστα δύσκολα για όσους ασχολούμαστε με το χώρο.

Το ότι στην Ελλάδα δεν γυρίζονται πολλά αστυνομικά θρίλερ, αν και το κοινό αγαπά πολύ αυτό το είδος, ίσως ξεκινά από το φόβο των συγκρίσεων. Από τη λανθασμένη κατά τη γνώμη μου πεποίθηση ότι εμείς δεν μπορούμε με τα μέσα που διαθέτουμε να φτιάξουμε έργα αντάξια ξένων παραγωγών. Ίσως είναι ένας από τους βασικούς λόγους που κράτησε για πολλές δεκαετίες, κάποιους Έλληνες δημιουργούς, από το να τολμήσουν άνοιγμα σε σινεμά είδους, πράγμα που οδήγησε τον Ελληνικό κινηματογράφο να γίνει ο ίδιος “είδος”, χάνοντας έτσι την επαφή του με το ευρύ κοινό.

Η ιδέα για το σενάριο της ταινίας «Έτερος Εγώ» προέκυψε ένα βράδυ που βρισκόμουν στο νησί μου, στα Ψαρά. Διάβασα για τους φίλιους αριθμούς του Πυθαγόρα. Με ιντριγκάρισε αφάνταστα η αποτύπωση της φιλίας με μαθηματικούς όρους και έτσι έκανα το συνειρμό και έγραψα το σενάριο.

Η πρόταση να γίνει η συνέχεια της ταινίας σειρά ήρθε από την COSMOTE TV. Σαν ιδέα, πρώτη φορά μου το είχε αναφέρει η παραγωγός μου, η Φένια Κοσοβίτσα, αλλά δεν ήθελα να γίνει κάτι σε τηλεόραση με τους κανόνες και τους τρόπους που γινόταν τότε. Είχα πει λοιπόν στη Φένια πως αν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω τηλεόραση με κινηματογραφικούς όρους, θα το συζητούσα. Έχω πολύ ψηλά την επαφή που έχτισα με το κοινό του κινηματογραφικού “Έτερος Εγώ” και αυτό το κοινό δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να το πουλήσω.

Το να φτιάξεις μια τηλεοπτική σειρά με κινηματογραφική αισθητική δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζεται κανείς.

Μόνο καλά πράγματα έχω να πω για τη συνάντηση με την COSMOTE TV. Ήταν πραγματικά μια ευτυχισμένη στιγμή τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο. Ο Δημήτρης Μιχαλάκης και όλη η ομάδα της COSMOTE TV μας παρείχαν απίστευτη στήριξη και έκαναν ότι μπορούσαν για να δημιουργήσουν τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε αυτό που οραματιστήκαμε. Είναι πραγματική ευλογία για ένα δημιουργό να συνεργάζεται με ανθρώπους που ενώ είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες, παραμένουν άνθρωποι. Αυτό για μένα σημαίνει καλλιτεχνία.

H ανατροφοδότηση που έχω μέχρι στιγμής για το «Έτερος Εγώ- Χαμένες Ψυχές» ξεπέρασε και τις πιο φιλόδοξες προβλέψεις μας. Το κοινό έχει προσφέρει μια τεράστια αγκαλιά στη σειρά και σε όλους εμάς και αυτό είναι κάτι πολύ συγκινητικό. Τους ευχαριστώ πολύ όλους.

Το να φτιάξεις μια τηλεοπτική σειρά με κινηματογραφική αισθητική δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζεται κανείς. Ειδικά όσο η προτίμηση δείχνεται προς το σωστό μέσο, και όχι μέσω παράνομων διανομέων, μπορεί να γίνει και καθολικά εφικτό.

Δεν έχω ζηλέψει καμία ξένη σειρά ως σκηνοθέτης. Δεν έχω τέτοια θέματα. Σενάρια έχω ζηλέψει και έχω πει στον εαυτό μου, γιατί να μην το σκεφτώ αυτό, αλλά να σκηνοθετήσω σειρές που μου αρέσουν δεν θα μου άρεσε. Μου αρέσει η μαγεία του άγνωστου.