Οι νικητές των βραβείων Mad About Arts by Campari μάς συστήνονται

Η πρώτη τελετή απονομής των βραβείων Mad About Arts by Campari, πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιουνίου με στόχο να γίνει ένας νέος πολιτιστικός θεσμός στη χώρα μας. Μια λαμπερή βραδιά κατά την οποία συγκεντρώθηκαν στην ίδια σκηνή μερικοί από τους πιο ταλαντούχους, νέους, Έλληνες καλλιτέχνες που βραβεύτηκαν για το έργο τους, σε διαφορετικές εκφάνσεις της τέχνης.

Το Campari, σε συνεργασία με το Mad, εγκαινίασαν το θεσμό, Mad About Arts By Campari, έχοντας ως κοινό στόχο ν’ αναδειχθούν τα πιο δημιουργικά μυαλά του σήμερα, ν’ ακουστεί δυνατά η «φωνή» τους, ν’ αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και εν γένει να μπει ακόμα πιο δυναμικά η τέχνη στη ζωή όλων μας.

Λίγες μέρες μετα την απονομή των βραβείων συναντήσαμε τέσσερις από τους νικητές: Τον mixologist Θάνο Τσεκούρα, τον εικαστικό Αλέξανδρο Ντούρα, τη σεφ Γωγώ Δελογιάννη και τη μουσικό Μαριλένα Ορφανού από το γυναικείο συγκρότημα Someone Who Isn’t Me.

Καθένας από τους παραπάνω νικητές ξεχωρίζει στον τομέα του για το ιδιαίτερό ταλέντο του, την έμπνευση και το ίδιο το έργο του, γι’ αυτό κι εμείς θελήσαμε να μάθουμε μερικά πράγματα παραπάνω για τους ίδιους: Από πού αντλούν την έμπνευσή τους, τι είδους κίνητρο αποτελεί για έναν καλλιτέχνη μια βράβευση και εάν τελικά υπάρχει το «μυστικό της επιτυχίας»!

Θάνος Τσεκούρας

Μπήκα στο χώρο εντελώς τυχαία! Μια φίλη θα άνοιγε cocktail-bar και μου πρότεινε να δουλέψω. Σάστισα στην αρχή γιατί δεν είχα εμπειρία. Όταν όμως μετά τη βασική  εκπαίδευση δημιούργησα το πρώτο δικό μου κοκτείλ, ενθουσιάστηκα πολύ και τότε ήμουν 100% σίγουρος ότι αυτό θα συνεχίσω να κάνω.

Αντλώ έμπνευση κυρίως από την καθημερινότητα μου. Μπορεί να προέρχεται από ένα ταξίδι που έκανα πρόσφατα ή και από μια βόλτα που έκανα τη Κυριακή με φίλους.

Η υποψηφιότητα για τα βραβεία Mad About Arts By Campari με γέμισε πολύ μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος.

Η Αννούσα Μελά & ο Ίαν Στρατής παρέδωσαν το βραβείο στον Θάνο Τσεκούρα.

Τη βραδιά της απονομής παρότι ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος, ένιωσα και πολύ άγχος. Η καρδία μου χτυπούσε πολύ δυνατά. Δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες καταστάσεις. Το συναίσθημα έμοιαζε με τη πρώτη φορά που βγαίνεις να πείς το ποίημα στο σχολείο. Φυσίκα όταν κράτησα το βραβείο το άγχος εξαφανίστηκε και έμεινε μόνο η χαρά.

Αυτό το βραβείο ακούγεται σαν ένα πολύ μεγάλο μπράβο το οποίο μερικές φορές έχεις ανάγκη. Αλλά πέρα από εμένα αυτό το βραβείο αποτελεί κυρίως την αναγνώριση αυτού του κλάδου γεγονός που θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο στην  ολοκληρωμένη και συνολική εξέλιξη του χώρου της εστίασης.

Η «συνταγή της επιτυχίας»: Πρέπει η τύχη σε συνδυασμό με τον εαυτό σου να σε βοηθήσουν να ανακαλύψεις αυτό που αγαπάς. Όταν το βρεις δεν πρέπει να το παρατήσεις. Αν παλέψεις και δουλέψεις πολύ γι αυτό τότε θα πετύχεις!

***

Αλέξανδρος Ντούρας

Δούλευα από πάντα με τα χέρια μου. Ζωγράφιζα, έκανα κατασκευές. Έπλαθα κόσμους με πλαστελίνη. Συνεπώς, σκέφτηκα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και με τα εκεί ερεθίσματα και δοκιμές, κατέληξα στην γλυπτική. Η εργασία με τα χέρια, τα υλικά, με ηρεμούν. Όλο το σώμα μετέχει στη διαδικασία της δημιουργίας κι αυτό είναι το υπέροχο χαρακτηριστικό της γλυπτικής.

Όταν μου ανακοινώθηκε πως είμαι υποψήφιος για τα βραβεία Mad About Arts By Campari, ένιωσα παράξενα. Δεν είμαι συνηθισμένος σε τόση προσοχή. Στη συνέχεια ένιωσα χαρά και ενθουσιασμό, τα οποία και μεγάλωναν όσο πλησίαζε η μέρα της απονομής.

Το βραβείο δόθηκε στον Αλέξανδρο Ντούρα, από τον Γιάννη Στράτο & τον Κωνσταντίνο Ρήγο.

Η βραδιά της απονομής ήταν υπέροχη. Πραγματικά πολύ ευχάριστη και συγκινητική. Βέβαια δεν έχω συνηθίσει να μιλάω μπροστά σε κόσμο και ήμουν αρκετά ντροπαλός. Φυσικά η στιγμή της βράβευσης ήταν και η πιο παράξενη. Είναι σημαντικό να λαμβάνεις ένα βραβείο αλλά ταυτόχρονα και τόσο εξωπραγματικό.

Το βραβείο είναι μια επιβεβαίωση ότι κάποιος έχει κάνει κάτι σωστά. Σε ωθεί να κάνεις περισσότερα και καλύτερα. Ταυτόχρονα είναι ένας καλός τρόπος να δουν περισσότεροι άνθρωποι τί κάνει ένας καλλιτέχνης.

Ο καλλιτέχνης έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό του. Η σχέση του με την κοινωνία είναι όπως κάθε άλλου ανθρώπου. Δεν είμαστε κάτι ξεχωριστό και ξέχωρο. Η μόνη μας ευθύνη, είναι να μην κάνουμε κακό στο σύνολο ή να ωθούμε τους ανθρώπους προς το κακό. Όσο για το αν θα πρέπει να παίρνει θέση απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα, θα προτιμούσα να μην απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Χρειάζεται περισσότερη ανάλυση από αυτή που θα μπορούσα να κάνω στη δεδομένη συνθήκη.

Αντλώ έμπνευση από τη φύση και τα ζώα κυρίως. Το έργο μου έχει μια οργανικότητα οπότε προσπαθώ όσο μπορώ να παρατηρώ τον φυσικό κόσμο και πώς αυτός εκτυλίσσεται.

Δεν υπάρχει «συνταγή της επιτυχίας» για εμένα. Μόνο προσπάθεια, εργασία και υπομονή. Οι στόχοι μου για το μέλλον είναι περισσότερη δουλειά, περισσότερα έργα. Πιο εξελιγμένα, πιο σύνθετα.

***

Someone Who Isn’t Me: Μαριλένα Ορφανού, Μαρία Χατζάκου, Τζίνα Δημακοπούλου

Με τα κορίτσια της μπάντας είμαστε πολλά χρόνια φίλες. Εγώ (Μαριλένα) έχω σπουδάσει μουσική (κλασσικές σπουδές, ωδεία κλπ) και για αρκετά χρόνια δίδασκα κιόλας. Με τη Τζίνα βρισκόμαστε στο χώρο της εναλλακτικής μουσικής σκηνής από παλιά, είχαμε τα συγκροτήματα Berlin Brides & Katrin The Thrill, αντιστοίχως. Το 2014 έγραφα το soundtrack της ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη «Chevalier» και κάλεσα τα τη Τζίνα και τη Μαρία να αυτοσχεδιάσουμε. Στη διαδικασία αυτή γράψαμε τα πρώτα μας κομμάτια και αποφασίσαμε να φτιάξουμε τις Someone Who Isn’t Me. Τα ακούσματά μας είναι κοινά, η εποχή που μεγαλώσαμε κοινή, ακούμε και λατρεύουμε την ίδια μουσική από μικρές. Δε θα μπορούσαμε να παίξουμε κάποιο άλλο είδος μουσικής πέρα από αυτό που κάνουμε και δε θα μπορούσαμε να κινηθούμε σε κάποιο άλλο χώρο πέρα από αυτόν που είμαστε ήδη, γιατί μας εκφράζει απόλυτα.

Το πρώτο συναίσθημα που μας δημιουργήθηκε όταν μας ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα για τα βραβεία Mad About Arts by Campari, ήταν η έκπληξη!

Ο Agent Greg & η Ντέμη βραβεύουν τις Someone Who Isn’t Me στην κατηγορία «Μusic».

Όταν βρεθήκαμε πάνω στη σκηνή για να παραλάβουμε το βραβείο μας, ήταν περίεργο το συναίσθημα. Δε μας έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, πέρα από τα Queer Theater Awards που είχαμε πάρει βραβείο για τη μουσική που γράψαμε πέρσι για τη θεατρική παράσταση «Lulu» (Δ.Τάμπαση). Χαρήκαμε που πήραμε αυτό το βραβείο γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τη γυναικεία δημιουργικότητα.

Κάθε βραβείο είναι για εμάς και μια αναγνώριση. Έτσι κι αυτό μας ικανοποίησε στον βαθμό που μας δίνει ένα έξτρα έναυσμα για να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Να γράφουμε και να παίζουμε μουσική.

Πιστεύουμε στην απόλυτη ελευθερία έκφρασης των καλλιτεχνών. Η τέχνη είναι το μέσο που βοηθά τον άνθρωπο να εκφράσει ό,τι τον απασχολεί. Οι καλλιτέχνες οφείλουν να εκφράζονται με ειλικρίνεια χωρίς να σκέπτονται το κόστος και την εικόνα τους, αν και μόνο αν τους απασχολεί. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα μια επί τούτου έκφραση και αντίδραση.

Έμπνευση για μας είναι η καθημερινότητα, το αστικό τοπίο, οι σχέσεις μας, οι φίλοι μας, τα συναισθήματά μας. Το σινεμά, τα ταξίδια και η υπόλοιπη μουσική που ακούμε διαρκώς…

Όχι, δεν υπάρχει «συνταγή της επιτυχίας» για εμάς. Μόνο αυθορμητισμός και απόλυτη ελευθερία στον τρόπο που θέλουμε να εκφραστούμε κάθε φορά που γράφουμε ένα καινούριο κομμάτι.

Έχουμε πολλούς στόχους για το μέλλον. Να γράψουμε πολλά soundtrack, να συνεχίσουμε τα λάιβ στο εξωτερικό, να βγάλουμε άπειρους δίσκους!

***

Γωγώ Δελογιάννη

Ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μαγειρική από το 2015, και τουλάχιστον για 20 χρόνια ερασιτεχνικά. Η απόφαση, πολλές φορές, είναι μονόδρομος, όταν αγαπάς κάτι πολύ.

Η στιγμή της ανακοίνωσης πως είμαι υποψήφια για τα βραβεία Mad About Arts ByCampari με βρήκε στο Αthens Street Food Festival εν μέσω πολλής δουλειάς, οπότε δεν πρόλαβαν να πάρουν χώρο τα συναισθήματα.

Ο Δημητρης Μακρυνιωτης & ο Μύρωνας Στρατής παρέδωσαν το βραβείο «Gastronomy» στην Γωγώ Δελογιάννη.

Τη βραδιά της απονομής ένιωσα μεγάλη χαρά γιατί βραβεύθηκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο όπως είναι αυτός της κουζίνας και ευχήθηκα και σε άλλες γυναίκες ίδιες και μεγαλύτερες διακρίσεις.

Κάθε επιβράβευση είναι ένας μοχλός που με βοηθάει στα επόμενά μου βήματα. Είναι ένα κίνητρο να δουλέψω πιο σκληρά και πιο δημιουργικά την τέχνη που αγαπώ.

Δεν υπάρχει συνήθης πηγή έμπνευσης για εμένα. Όλα τα καθημερινά ερεθίσματα αλλά και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είναι η έμπνευσή μου.

«Συνταγή της επιτυχίας» είναι μόνο η σκληρή δουλειά και η θέληση.

Στόχος μου για το προσεχές μέλλον είναι να έχω ένα εστιατόριο farm tο table στο κέντρο της Αθήνας.