Τα τραγούδια και οι μουσικές μιας καλοκαιρινής θεατρικής περιοδείας vol2

Ο σελιδοδείκτης είναι για να θυμίζει την παύση στην ανάγνωση. Το pause στο mp3 για το τελευταίο τραγούδι που άκουσαν. Απαραίτητη ‘αποσκευή’ των ηθοποιών που ταξιδεύουν στην ελληνική περιφέρεια είναι, πάντα, τα βιβλία και οι μουσικές τους. Πολλά βιβλία, πολλές μουσικές. Για να τους συντροφεύουν στις μοναχικές ώρες των μεγάλων περιοδειών. Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, η Νεφέλη Κουρή, η Νάνσυ Μπούκλη, ο Γιάννης Νιάρρος, ο Πάνος Παπαδόπουλος και η Αντιγόνη Φρυδά, έξι ηθοποιοί – πρωταγωνιστές σε θεατρικές παραγωγές που ανεβαίνουν σε όλη την Ελλάδα – ανοίγουν τα βιβλία τους και πατούν το play για χάρη μας.

Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη περιοδεύει με τις «Νεφέλες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Το συναρπαστικό μυθιστόρημα «Καναδάς» του Ρίτσαρντ Φορντ, μου το έδωσε για συντροφιά στην περιοδεία ο πατέρας μου. Βιαστικά μου το έβαλε στο χέρι, σαν κολατσιό λίγο πριν το σχολικό, αναφωνώντας: «Είναι απίθανο!». Έτσι, στην διαδρομή από τους αιθέρες του αριστοφανικού πνεύματος – του οποίου την διαχρονικότητα μέσω του ανεβάσματος των «Νεφελών» μας φέτος ανακαλύπτω όλο και πιο έντονα – προσγειώνομαι σ’ ένα συναρπαστικό ρεαλιστικό road trip ψυχής, που καλύπτει χιλιόμετρα εις μήκος και εις βάθος. Βλέπω μέσα από το αθώο και εμβριθές υποκειμενικό βλέμμα ενός εφήβου, που μετά τη σύλληψη των γονιών του για ληστεία, βρίσκεται μόνος και αντιμέτωπος με μια βίαιη αχανή πραγματικότητα που τον αφυπνίζει και τον διαμορφώνει.
Από τον αμερικανικό νότο έως τον Καναδά των μέσων του 20ου αιώνα, τα τοπία, οι συναντήσεις και τα επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο με μια ιδανική ισορροπία ρεαλισμού ποίησης και στοχαστικότητας, όπου όλα μοιάζουν να αναπνέουν πλάι και τώρα.
Max Richter, Sigur Rόs, Ólafur Arnalds συνοδεύουν και μιξάρουν υποδειγματικά γη και ουρανό, στο κάδρο του παραθύρου ενός πούλμαν που τρέχει να μοιράσει σε κάθε του στάση, μια ιστορία.
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας της παράστασης «Νεφέλες» 

Η Νεφέλη Κουρή περιοδεύει με τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη

Αυτό που απολαμβάνω πιο πολύ στην περιοδεία είναι το ταξίδι με το πούλμαν. Μου αρέσει πολύ ν’ ακούω μουσική και να κοιτάζω από το παράθυρο. Ακούω, συνήθως, ραδιόφωνο. Αναλόγως την περιοχή ακούω είτε τοπικούς σταθμούς, είτε δεύτερο πρόγραμμα που πιάνει σχεδόν παντού. Οι τοπικοί σταθμοί έχουν πολύ ενδιαφέρον, γιατί συνειδητοποιείς ότι υπάρχει μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα από αυτή της Αθήνας. Κι επειδή, οι διαδρομές είναι μεγάλες ακούω και ολόκληρες εκπομπές που κάνουν διάφορα αφιερώματα. Χθες, για παράδειγμα, άκουσε ένα αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο και στην παραδοσιακή μουσική, την οποία λατρεύω. Σήμερα, πάλι, άκουσα ένα αφιέρωμα στην Τζοάν Μπαέζ. Απολαμβάνω πολύ, το ότι ακούω μια ολόκληρη εκπομπή στο ραδιόφωνο γιατί στην Αθήνα σπάνια τα καταφέρνω, λόγω χρόνου.
Όταν δεν ακούω μουσική, διαβάζω το βιβλίο μου: Είναι το μυθιστόρημα «Στη ζωή νωρίς νυχτώνει» της Ελένης Πριοβόλου. Επίσης, ξαναδιαβάζω το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόϊ, αφού θα συμμετέχω στο ανέβασμα της στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τον προσεχή Νοέμβριο και σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη.
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας της παράστασης “Ο κατά φαντασίαν ασθενής” 

Η Νάνσυ Μπούκλη περιοδεύει με τις «Χοηφόρους» (στο πλαίσιο της τριλογίας της «Ορέστειας» από το Εθνικό θέατρο) σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ

Αυτές τις μέρες διαβάζω τον «Roberto Zucco», του B.-M. Koltés και γενικώς μαρτυρίες για τον συγγραφέα και το έργο αυτό. Το βιβλίο υπάρχει αρκετά χρόνια στο σπίτι μου, αλλά μάλλον ήταν να το ‘δω’ αυτό το καλοκαίρι. Παράλληλα, δηλαδή, με την παράσταση όπου συμμετέχω, την ιστορία του Ορέστη και τους φόνους της μητέρας και του θείου του, που διαπράττει για να εκδικηθεί την δολοφονία του πατέρα του από εκείνους.
Ο Zucco είναι κι αυτός δολοφόνος, σκοτώνει τον πατέρα, την μητέρα του και κάποιους άλλους ανθρώπους, για το τίποτα, χωρίς λόγο∙ απλά και μετά αυτοκτονεί. Οι πράξεις και των δύο αυτών προσώπων, τους καθιστούν τραγικούς ήρωες, έχουν κάτι μυθικό, ακολουθούν ένα πεπρωμένο.
Εκτός λοιπόν, του ότι μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του Koltés, μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον αυτός ο χαρακτήρας∙ ο τρόπος που υπάρχουν τα υπόλοιπα πρόσωπα και η κοινωνία αυτού του έργου. Στα διαλείμματα, λύνω σκανδιναβικά σταυρόλεξα!
Όσον αφορά στην playlist της διαδρομής έχει από Ibrahim Maalouf, Khruangbin, Panama Cardoon, Chinese Man, Quantic, μέχρι Daft Punk, Tame Impala, Childish Gambino και Sia. Με ταξιδεύουν και μυρίζουν καλοκαίρι! Από ραδιόφωνο, ακούω τους σταθμούς της ΕΡΤ – είναι οι μόνοι που πιάνουν παντού!
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας της παράστασης “Χοηφόροι”

Ο Γιάννης Νιάρρος περιοδεύει με τις «Χοηφόρους» (στο πλαίσιο της τριλογίας της «Ορέστειας» από το Εθνικό θέατρο) σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ

Στην περιοδεία των «Χοηφόρων», τα τραγούδια που με συντροφεύουν είναι του Jim Croce, ενός τραγουδοποιού που θα ήταν πολύ πιο γνωστός αν δεν πέθαινε σε αεροπορικό δυστύχημα πολύ νέος. Μόλις ανακάλυψα τα τραγούδια του. Τα δύο αγαπημένα μου είναι το «Walking Back to Georgia» και το «Τime in a Bottle».
Μαζί μου έχω και το «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου – αυτοτελείς ιστορίες από την Μικρασιατική καταστροφή – που ήθελα καιρό να διαβάσω και είναι φανταστικό. Έχω περάσει πολύ καλά μ’ αυτό το βιβλίο και χαίρομαι που μου μένουν κάποιες ιστορίες ακόμα να διαβάσω. Να πω, επίσης, ότι έχω πάρει μαζί και τα κόμικς μου με τον Donald Duck.
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας της παράστασης “Χοηφόροι”

Ο Πάνος Παπαδόπουλος περιοδεύει με τις «Νεφέλες» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Οι «Νεφέλες» είναι για μένα η πρώτη περιοδεία και, ομολογώ πως, δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος στις μετακινήσεις. Θα ήθελα να φεύγω κάθε φορά μαζί με το σπίτι μου. Πριν ξεκινήσουν τα ταξίδια, πήγα και πήρα ένα μικρό Mp3 για το δρόμο, στον οποίο και περνάμε αρκετό χρόνο. Το βρίσκω εντυπωσιακό, πόσο η μουσική μας κρατάει σε σύνδεση με αυτά που αφήνουμε πίσω μας φεύγοντας. Μ’ εκείνα που δεν λέμε κι μ’ εκείνα που ελπίζουμε… Τα τραγούδια που έβαλα πρώτα μέσα στη συσκευή μου ήταν τα εξής:
«Silver Springs» των Fleetwood Mac. Ίσως αυτό να είναι και το πιο αγαπημένο μου τραγούδι. Συνδεδεμένο με τα παιδικά μου καλοκαίρια και με έρωτες που δεν βρήκαν ανταπόκριση. Η Stevie Nicks εμπνέεται τους εξής στίχους, πέφτοντας πάνω σε μια ταμπέλα με την επιγραφή “Silver Springs”, σ’ ένα απ’ τα ταξίδια της, στο Maryland. «You could be my silver springsBlue – green colors flashing».
«Have I told you lately that I love you?» του Van Morrison. Η φωνή του Van Morrison φέρνει μια αίσθηση βροχής μέσα στο κεφάλι μου, σα να πίνεις καφέ πίσω από ένα μουσκεμένο παράθυρο. Η απαλή μουσική και αυτή η τόσο ευθεία ερώτηση του τίτλου με συγκινεί βαθιά. Και τι ωραία που ταίριαξε στο «One Fine Day» με τη Michelle Pfeiffer και τον George Clooney!
«We‘ve got tonight» των Kenny Rogers και Sheena Easton. Έχω μια ανεξήγητη αδυναμία στη δεκαετία του ‘80 και στις μπαλάντες αυτής της περιόδου. Ο Kenny Rogers και η Sheena Easton έχουν την αποψινή βραδιά για να νικήσουν τη μοναξιά τους και να πετάξουν τις αντιστάσεις.
«Αλλιώτικος Νόμος» των Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Αλέκας Κανελίδου. Αυτό το τραγούδι το ανακάλυψα πρόσφατα και το ακούω κι από τις δύο εκτελέσεις… Έχει μια τρομερή τρυφερότητα κι ευαισθησία στους πολύ προσεγμένους του στίχους. «Το κεφάλι σκυφτό και το βλέμμα καυτό, με μπερδεύει μου λες η δουλειά σου. Τι θα πει τραγουδώ και πού ξέρω εγώ/τόσο κόσμο που έχεις κοντά σου; Περπατάμε μαζί , σ’ αγαπάω χαζή. χίλια χάδια κρατάει μια βόλτα/Δώς μου ένα φιλί, έχω ζάλη τρελή να το σπίτι μου σπρώξε την πόρτα»
Όσον αφορά στα βιβλία ντρέπομαι τρομερά που το λέω αλλά δεν πήρα κανένα μαζί μου. Έχω μια τρομακτική αδυναμία συγκέντρωσης στο διάβασμα. Ίσως έτσι να εξηγείται και η μεγάλη μου αγάπη στην ποίηση. Γιατί καταφέρνει και συμπυκνώνει μέσα σε ελάχιστες γραμμές συναισθήματα που μοιάζουν μεγαλύτερα από τη ζωή και απασχόλησαν χιλιάδες ανθρώπους πολύ πριν από μας.
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας της παράστασης «Νεφέλες» 

Η Αντιγόνη Φρυδά περιοδεύει με τον «Προμηθέα δεσμώτη» σε σκηνοθεσία Σπύρου Τσακίρη

Επίδαυρος, Πάτρα, Δελφοί, Βόλος, Φίλιπποι, Μουδανιά, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Δίον, Ιωάννινα
Μικρή αλλά ουσιαστική η περιοδεία μας. Τέτοια να είναι και τα βιβλία, σκέφτομαι. Κι αποφασίζω:
«Η Σέιμπο πέρασε από εκεί κάτω» του Lazlo Krasznahorkai. Χρωστώ στη φίλη μου Δομνίκη τη γνωριμία μου με αυτόν τον τρομερό Ούγγρο. Ανήκει σ’ αυτούς τους συγγραφείς που τους διαβάζεις με το μολύβι στο χέρι. Kαταφέρνει να ξεσκεπάσει μέσα στην πιο πεζή σύγχρονη ή ιστορική πραγματικότητα την αβάσταχτη ομορφιά.
«Η βία και το ιερό» του Rene Girard και «Ασθένεια προς Θάνατον» του Soren Kierkegaard.
Δύο φιλοσοφικά κείμενα. Το πρώτο αφορά στην γέννηση του τελετουργίας και τον αποκλεισμό της βίας από την κοινότητα. Το δεύτερο, μια υπαρξιακή έρευνα πάνω στο “θνήσκειν”. Γιατί; Τα χρειάζομαι (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω) για το Onassis Air Residency που ξεκινάει τον Σεπτέμβριο.
«Η φανταστική ερωμένη» του Honore de Balzac. Γιατί δεν γίνεται ταξίδι χωρίς λίγο Balzac!
Οι μουσικές; Laura Marling, Valerie June, La Maison Tellier, Sages comme des sauvages και Thievery Corporation, Kruder & Dorfmeister, Gramatik, Bonobo. Δυστυχώς, οι μουσικές μας κλίσεις δεν επιδέχονται ιδιαίτερων διευκρινίσεων…
Καλά μπάνια!
Δείτε το πρόγραμμα της περιοδείας του “Προμηθέα δεσμώτη”