Μία βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη
Η τελευταία ταινία του Γούντι Άλεν που πέρασε από μεγάλες – δικαστικές και μη- περιπέτειες μέχρι να βρει την έξοδο της στις αίθουσες.
Υπόθεση
Ο Γκάτσμπι και η Ασλεϊ ετοιμάζονται να περάσουν ένα ρομαντικό σαββατοκύριακο στη Νέα Υόρκη, όμως τα σχέδιά τους θα ανατραπούν όταν η Άσλεϊ αναλαμβάνει να πάρει συνέντευξη από τον σκηνοθέτη Ρόλαντ Πόλαρντ. Οι δυο τους αναγκάζονται να πάρουν διαφορετικούς δρόμους και ο καθένας γνωρίζει καινούργια πρόσωπα και ζει απίστευτες περιπέτειες. Κι όλα αυτά ενώ η ηλιοφάνεια δίνει τη θέση της στις ψιχάλες της βροχής!
Ρομαντζάδα στη βροχερή Νέα Υόρκη
Όσο κι αν το έργο το έχουμε ξαναδεί, ο δαιμόνιος αμερικανοεβραίος ξέρει πώς να μας καθηλώνει στο κάθισμα μας. Ήρωες οικείοι, συνθήκες γνώριμες, πλοκές χιλιοπαιγμένες. Όμως και πάλι η αίσθηση ότι κάτι νέο θα βρεθεί για να σε ανταμείψει, κυριαρχεί και στο τέλος επιβεβαιώνεται. Ο ρομαντικός πρωταγωνιστής του «Μια Βροχερή Μέρα στη Νέα Υόρκη», που αποτελεί ένα κράμα από ήρωα του Φιτζέραλντ και «Φύλακα της σίκαλης» σχολιάζει με καυστικό τρόπο τα παράλογα μιας ζωής που δεν βγάζει νόημα αλλά «διατηρεί τη μαγεία της στα πιο ανύποπτα σοκάκια». Και φυσικά τα περισσότερα βρίσκονται στις φωτογραφημένες ειδυλλιακά (και πάλι) γειτονιές της Νέας Υόρκης.
Ο Άλεν αν και πιο κουρασμένος από κάθε άλλη φορά, ξέρει να βγάζει ακόμη λαγούς από το κωμικό καπέλο του. Είτε τα χώνει στην διανοούμενη μεγαλοαστική φυλή του Μανχάταν (ο Γκάτσμπι απεχθάνεται την οικογένεια του και κυρίως την φορτική, μπλαζέ μητέρα του), είτε στους ανθρώπους του κινηματογράφου και του σταρ σύστεμ, έχει το γνώθι σ’ αυτόν για να αυτοσαρκάζεται και να κάνει ίσως για πρώτη φορά αμείλικτη σάτιρα με πράγματα που στο παρελθόν τα είχε σχεδόν μυθοποιήσει. Σπάνιο ταλέντο ο Σαλαμέ αλλά εκείνη που αποδεικνύει ότι έχει σπουδαίο μέλλον είναι η απολαυστική Φάνινγκ που σε ότι κι αν την έχουμε δει, τα βγάζει πέρα με τρομερή άνεση.