Μουσείο Μπενάκη: Όλα όσα θα δούμε τη νέα σεζόν

Η νέα σεζόν στο Μουσείο Μπενάκη ξεκινά από τις 12 Σεπτεμβρίου με τον Γιάννη Βαρελά και μια σειρά νέων ζωγραφικών έργων, συνεχίζοντας με τον Αλέξη Ακριθάκη, με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 80 χρόνων από τη γέννηση και 25 χρόνων από τον θάνατό του και μία έκθεση με 84 πίνακες σπουδαίων Ελλήνων δημιουργών που θα ταξιδέψουν τον επισκέπτη στο ιδιαίτερο τοπίο της Σαντορίνης.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς, το Μουσείο Μπενάκη θα φιλοξενήσει το Bauhaus, τη συνάντηση Αιγαίου – Κατάρ, τα παγωμένα τοπία του Φωκιανού Ζησιάδη, ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στο Μάτι, μια συνομιλία μεταξύ του «Δράκου» του Μαντζαβίνου και της γενιάς του ’30, την Καζαμπλάνκα της Μελίτας Ευαγγελάτου, μια σύζευξη ζωγραφικής και ύφανσης, το Νησί των Θησαυρών του Μανώλη Χάρου, αλλά και μια αφιερωματική έκθεση σε έναν από τους μεγαλύτερους «αγνοημένους» της ιστορίας της Τέχνης, τον Christian Zervos.

Η ατομική έκθεση με τίτλο Anima Ι του Γιάννη Βαρελά περιλαμβάνει μια σειρά νέων ζωγραφικών έργων, τα οποία είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας επιτελέσεων του εαυτού και μεταμορφώσεων του υποκειμένου. Ο Βαρελάς με τα έργα αυτά επιστρέφει στις εικόνες του σώματος, διερευνώντας τις έμφυλες πολιτισμικές αναπαραστάσεις της ανθρώπινης μορφής.

Ο καλλιτέχνης επιλέγει για μοντέλα φίλους και γείτονες από τον περίγυρο, τους απεκδύει και τους ενδύει ειδικά για να τους φωτογραφίσει στο ιδιαίτερα διαμορφωμένο περιβάλλον του εργαστηρίου του, συμπεριλαμβάνοντας αντικείμενα καθημερινής χρήσης από τις Ιστορικές Συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, όσο και φαινομενικά α-σήμαντα ή τετριμμένα αντικείμενα από τις φευγαλέες περιπλανήσεις της μητροπολιτικής ή οικιακής ζωής. Στη συνέχεια, η φωτογραφική εικόνα μεταφέρεται στον καμβά, όπου μεταμορφώνεται και διαθλάται από τη ζωγραφική γλώσσα.

Ο τίτλος της έκθεσης αντλεί από τα αρχέτυπα της αναλυτικής ψυχολογίας του Carl Gustav Jung, σηματοδοτώντας τον τρόπο με τον οποίο ο Βαρελάς αντιλαμβάνεται τις αναπαραστάσεις του εαυτού ως φαντασιακή κατασκευή, η οποία συνδέεται με μια σειρά από ασυνείδητα φαινόμενα και τις εκφάνσεις του συλλογικού ασυνείδητου. Η Anima, στην περίπτωση αυτή, διερευνά τις πολλαπλές εικόνες του εαυτού, διαμέσου μύθων και μεταμορφώσεων, οραμάτων και φαντασμάτων. Ο κύκλος των έργων Anima I οργανώνεται σε σειρές γύρω από θέματα όπως η μοναχικότητα, η ψυχική αγωνία, το ανδρόγυνο, η σεξουαλικότητα, η απόρριψη, η απώλεια, η άξεστη απελευθέρωση, η περιθωριοποίηση, οι συμπλεγματικές ταυτότητες και η μετάβαση από το ιδιωτικό στο δημόσιο.

Η σειρά αυτή θα παρουσιαστεί σ’ ένα περιβάλλον το οποίο θα συμπεριλαμβάνει αρχειακό υλικό, φωτογραφίες, αντικείμενα και κοστούμια από τα στάδια της προπαρασκευαστικής επιτελεστικής διαδικασίας.
Η έκθεση είναι συμπαραγωγή με το Ίδρυμα Ωνάση.
Από 12/09/2019 έως 17/11/2019, Πειραιώς 138

Αλέξης Ακριθάκης: “Five-dollar bill” (Πεντοδόλλαρο), 1969

Η έκθεση πραγματοποιείται με αφορμή τηνεπέτειο συμπλήρωσης 80 χρόνωναπό τη γέννηση και 25 χρόνων από το θάνατο του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου, Αλέξη Ακριθάκη.

Πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη παρουσίαση της ομότιτλης σειράς έργων του καλλιτέχνη, αφιερωμένη αποκλειστικά σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες τεχνικές του, το «τσίκι-τσίκι», όπως την αποκάλεσε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής στα μέσα του ’60.

Τα έργα της σειράς «Τσίκι-τσίκι» φιλοτεχνήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Στην έκθεση όμως παρουσιάζονται και έργα του Ακριθάκη, τα οποία θεωρούνται ιδιαίτερης σημασίας για τη δημιουργία, την εξέλιξη και τη διαφοροποίηση της χαρακτηριστικής τεχνοτροπίας του σε όλη τη διάρκεια της εικαστικής του πορείας.
Από 25/09/2019 έως 17/11/2019, Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού

Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τη γέννηση της ιδέας του γνωστού συλλέκτη έργων τέχνης, Δημήτρη Τσίτουρα, να δημιουργήσει μια συλλογή βασισμένη εξ ολοκλήρου στο μαγικό τοπίο της Σαντορίνης, με έμφαση στους Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα. Από το 1984 και έπειτα άρχισε με επιμονή και υπομονή να εμπλουτίσει τη συλλογή του, η οποία μέχρι σήμερα αριθμεί 180 έργα τέχνης.

Μια επιλογή από 84 πίνακες σπουδαίων Ελλήνων δημιουργών θα ταξιδέψει τον επισκέπτη στο ιδιαίτερο τοπίο της Σαντορίνης, αλλά και σε μια μοναδική αναδρομή στην ελληνική ζωγραφική.

Η έκθεση αναδεικνύει τοπία που το φως και τα χρώματά τους μάγεψαν και συνεχίζουν να γοητεύουν περιηγητές και καλλιτέχνες. Ζωγράφοι όπως ο  Δήμος Μπραέσσας, ο Βάσος Γερμενής, ο Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας, ο Γιάννης Μόραλης, ο Σπύρος Βασιλείου, αλλά και νεότεροι όπως η Όπη Ζούνη, ο Κώστας Τσόκλης και ο Παύλος Σάμιος είναι μερικοί μόνο από τους ζωγράφους που εκπροσωπούνται στην έκθεση.

Η έκθεση θα συνοδεύεται από ομότιτλο βιβλίο, όπου ο αναγνώστης θα μπορεί να περιηγηθεί σε όλη τη συλλογή των έργων, να διαβάσει την ιστορία της δημιουργίας της αλλά και να γίνει μάρτυρας προσωπικών ιστοριών τόσο του συλλέκτη Δημήτρη Τσίτουρα, όσο και πολλών σημαντικών καλλιτεχνών.
Από 03/10/2019 έως 03/11/2019 – Πειραιώς 138

Δύο βιωματικές εγκαταστάσεις σε δύο πόλεις, την Αθήνα και την Ντόχα, εμπνευσμένες από την απεραντοσύνη και τη ρευστότητα της φύσης.

Έχοντας μελετήσει τους παραλληλισμούς ανάμεσα στην έρημο του Κατάρ και το Αιγαίο Πέλαγος, ο Πρίγκιπας Νικόλαος δημιούργησε δύο βιωματικές εγκαταστάσεις στην Αθήνα και στην Ντόχα όπου παρουσιάζει εικόνες από την έρημο του Κατάρ δίπλα σε φωτογραφίες του Αιγαίου Πελάγους. Οι εικόνες υπογραμμίζουν την ομορφιά και την ιδιαιτερότητα των εναλλασσόμενων  αυτών τοπίων ενώ σε κάποιες συνενώνονται τα δύο στοιχεία, η έρημος και η θάλασσα, δημιουργώντας ένα οπτικό παιχνίδι. Οι εγκαταστάσεις, στηριγμένες στην τοπική αρχιτεκτονική και εμπλουτισμένες με παραδοσιακές μουσικές και ακούσματα δημιουργημένα σε συνεργασία με ντόπιους καλλιτέχνες, τονίζουν τον διάλογο των πολιτισμών μέσω της τέχνης. Άλλωστε η αλληλεπίδραση θεμάτων, μέσων και ερεθισμάτων είναι κεντρική ιδέα στο έργο του Πρίγκιπα Νικολάου. Σε έναν κόσμο όπου οι οπτικές απεικονίσεις κυριαρχούν, ο δημιουργός επιζητά μια διαδραστική σχέση με τους θεατές και τους προκαλεί να δουν, να ακούσουν και να νιώσουν, επιτυγχάνοντας την μέθεξη.

Η έρημος του Κατάρ απαθανατίστηκε σε ένα από τα ταξίδια του Πρίγκιπα Νικόλαου στη Ντόχα, όταν ήταν καλεσμένος της Α.Ε. Σεΐχα Αλ Μαγιάσα Μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι, μιας από τις σημαντικότερες μορφές στον χώρο της τέχνης παγκόσμια. Στην Αθήνα, οι φωτογραφίες θα φιλοξενηθούν σε μια σκηνή Βεδουίνων (bait al shaar) η οποία θα δημιουργηθεί ειδικά για την έκθεση στην αυλή του Μουσείου Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης. Παράλληλα στη Ντόχα, οι φωτογραφίες θα παρουσιαστούν σε έναν παραδοσιακό αιγαιοπελαγίτικο ανεμόμυλο που θα κατασκευαστεί στον πολιτιστικό κέντρο Katara.
Διοργάνωση: MUSE/LAB με την υποστήριξη του Μουσείου Μπενάκη
Από 9 Οκτωβρίου 2019 έως 19 Ιανουαρίου 2020 – Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης

Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του Bauhaus, το Ινστιτούτο Γκαίτε σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και τα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη παρουσιάζουν την έκθεση με τίτλο «Από το κτίριο στην κοινότητα: ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος και το Μπάουχάους».

Ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος είναι ο μοναδικός Έλληνας αρχιτέκτονας, ο οποίος έζησε για δύο χρόνια στη Βαϊμάρη κατά την εποχή του Bauhaus κι ήρθε σε άμεση επαφή με τις αρχές, τη διδασκαλία και τους ανθρώπους της διάσημης αυτής σχολής. Η εμπειρία του Bauhaus και γενικότερα του κλίματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήταν καταλυτική για το μετέπειτα έργο του καθώς ήταν από τους πρώτους Έλληνες αρχιτέκτονες που μίλησαν για την ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική διάσταση της αρχιτεκτονικής. Κατανόησε το Bauhaus όχι ως ένα «στυλ» αλλά ως έναν τρόπο σκέψης και δημιουργίας, κάτι που εφάρμοσε στην πρόταση του για το Πνευματικό Κέντρο Αθηνών το 1959 και στο κτίριο του Ωδείου Αθηνών, το μοναδικό κτίριο αυτής της πρότασης που υλοποιήθηκε.

Η έκθεση εστιάζει στο Ωδείο Αθηνών, παρουσιάζοντας παράλληλα πτυχές της διαδρομής του αρχιτέκτονα και άγνωστα στοιχεία από την πρόταση του Πνευματικού Κέντρου. Κεντρικό στοιχείο της έκθεσης αποτελεί η κοινωνική διάσταση του έργου του Δεσποτόπουλου. Η κοινότητα αποτελεί όχι μόνο ένα από τα βασικά στοιχεία της σχολής του Bauhaus αλλά και μία από τις βασικές αρχές οργάνωσης των οικισμών στην Ελλάδα. Ο Δεσποτόπουλος που γνωρίζει καλά αυτές τις αρχές, θα τις μεταφέρει στα σχέδια του Πνευματικού Κέντρου και στο κτίριο του Ωδείου.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί από τις 10 Οκτωβρίου έως τις 7 Νοεμβρίου 2019. Θα συνοδεύεται από παράλληλες εκδηλώσεις (ομιλίες, περιηγήσεις στο κτίριο, εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας) κι από κατάλογο με τα κείμενα του Δεσποτόπουλου για το Bauhaus. Η επιμέλεια είναι του Λουκά Μπαρτατίλα, αρχιτέκτονα και υποψήφιου διδάκτορα στο Bauhaus-Universität της Βαϊμάρης.

Διοργάνωση: Ινστιτούτο Γκαίτε σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και τα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη
Από 10 Οκτωβρίου έως 7 Δεκεμβρίου 2019 – Ωδείο Αθηνών

Το φωτογραφικό οδοιπορικό του Βασίλη Βρεττού «23.07.18», αποτελεί μια ενδελεχή καταγραφή στον καμένο τόπο της παιδικής του ηλικίας και του ενήλικου βίου του.

Μικρό διάστημα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι και τον Νέο Βουτζά, ο Βασίλης Βρεττός επισκέπτεται και φωτογραφίζει τα σπίτια φίλων, γνωστών και αγνώστων οι περισσότεροι από τους οποίους μετρούν όχι μόνο εκτεταμένες, αλλά και ανθρώπινες απώλειες.

Οι καταγραφικές φωτογραφίες των ισοπεδωμένων τοίχων και των καμένων σπιτιών, των νεκρών δένδρων, των κατεστραμμένων αυτοκινήτων και των λιωμένων αντικειμένων αφηγούνται «ιστορίες μέσα στις ιστορίες» με διαυγή και σπαρακτική σαφήνεια, εν-αιωρούμενες στο βλέμμα και τη μνήμη μας για πολλή ώρα μετά.

Μια δεύτερη ενότητα καταγραφής του Βασίλη Βρεττού αποτελούν τα πορτρέτα των ανθρώπων που επιλέγουν να φωτογραφηθούν μέσα στα υπολείμματα του σπιτιού τους κρατώντας και «διασώζοντας» μπροστά στο φακό σπαράγματα αγαπημένων αντικειμένων. Η παρουσίαση στο Μουσείο Μπενάκη, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την καταστροφή, αποτελεί φόρο τιμής και ταυτόχρονα μνημόνευση και ενδελεχή αποτύπωση.
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη – Από 11 Οκτωβρίου έως 8 Δεκεμβρίου 2019, Πειραιώς 138

Τα παγόβουνα αποτελούν το τελετουργικό αρχέτυπο μίας συνεχούς μεταμόρφωσης. Το μυστηριώδες, συχνά μοναχικό, ταξίδι τους στα παγωμένα νερά αναδεικνύει τη διττή τους φύση- πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αποθεώνοντας όχι μόνο τη χαρισματική δυναμική ενός pendre l’ eau, αλλά και τη σπουδαιότητα του ρόλου τους στην κλιματική αλλαγή.

Με αυτήν τη διττή ιδιότητα, το νερό αποτελεί τη γενεσιουργό δύναμη των παγόβουνων με τρόπο προφανή και, συνάμα, απόκρυφο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι  περίπου το 90% της μάζας τους βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ένα συμπαγές κάτω μέρος διαμορφώνεται, σε συνεχή αντίδραση με τη στασιμότητα, ενώ η απόληξη τους διχοτομείται ανάμεσα σε μία κρυσταλλική ευθραυστότητα και την επιβλητικότητα μίας μαρμάρινης κατασκευής.

Αυτό ακριβώς απαθανατίζει στο φακό, με την ιδιαίτερη ματιά του, ο Φωκίων Ζησιάδης, αποκαλύπτοντας, μέσα από το σκηνικό του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, την άρρηκτη δομή των παγόβουνων. Οι φωτογραφίες του προσθέτουν στην μαγεία ενός τοπίου που κυριαρχείται από την αέναη περιπλάνηση τους, καθώς και την, απόλυτα πιστή στην αρχή του Αρχιμήδη, πλευστότητα τους.
Επιμέλεια: Σταύρος Καβαλλάρης
Από 17 Οκτωβρίου έως 17 Νοεμβρίου 2019 – Πειραιώς 138

Ένα χρόνο περίπου πριν φύγει από τη ζωή, ο Άγγελος Δεληβορριάς οργάνωνε με τον Τάσο Μαντζαβίνο την «επιστροφή» του ζωγράφου στο Μουσείο Μπενάκη, τη φορά αυτή ως «Δράκου». Μέσα στην Πινακοθήκη Γκίκα, δίπλα στα αντικείμενα του Καρυωτάκη, στα έργα του Κόντογλου και του Σπαθάρη, ο Μαντζαβίνος μας ξαναγνωρίζει το μυθικό πλάσμα, όπως το έζησε στον Καραγκιόζη, σε μια μεταψυχαναλυτική και μετακαφκική ερμηνεία. Κατασκευές με τσίγκο, ξύλο και άλλα υλικά που έχει μαζέψει από το Μοναστηράκι, μεταμορφώνονται σε δράκους που ξεπηδούν από τα βάθη του ψυχικού κόσμου και προσπαθούν να εκ-φραστούν.

Ο δημιουργός με αφοσίωση φιλοτεχνεί τα «κεντήματα» όπως του αρέσει να αποκαλεί αυτά τα έργα και με το πινέλο, το κοπίδι, το στρώσιμο με το χέρι, τα ξυσίματα και τις γραμμές πάνω από το χρώμα, όλα τα επιστρατεύει για να πλάσει εικαστικά  τη μορφή της κρυμμένης ύπαρξης. Μετά την αναδρομική έκθεση στο έργο του Μαντζαβίνου (Μπενάκη της Πειραιώς, 2012),  ο ζωγράφος συνομιλεί με όλη τη γενιά του ’30, απολύτως συντονισμένα στο πνεύμα του Άγγελου Δεληβορριά, στον οποίο και αφιερώνεται το γεγονός. Αρωγός της έκθεσης και του ομότιτλου βιβλίου που τη συνοδεύει, είναι η Πινακοθήκη Γιώργου Ν. Βογιατζόγλου.
Eπιμέλεια: Γιώργος Μυλωνάς.
Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη και Πινακοθήκη Βογιατζόγλου
Από 7 Νοεμβρίου 2019 έως 4 Ιανουαρίου 2020 – Πινακοθήκη Γκίκα

Οι φωτογραφίες της έκθεσης ακολουθούν τη ζωή στην Καζαμπλάνκα και στα λιμάνια του Ατλαντικού. Λίγα μέρη στον κόσμο προκαλούν τόσο δυνατά συναισθήματα και συγκινήσεις όσο η Καζαμπλάνκα. Μολονότι δεν αποτελεί μια αυτοκρατορική πόλη, όπως το Μαρακές και τη Φεζ, διαθέτει πολλά μοναδικά και συναρπαστικά στοιχεία.

Η επιμελημένη αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα και οι νέες περιοχές που στέγασαν τους πληθυσμούς της υπαίθρου, οι οποίοι προσπάθησαν να διατηρήσουν και στην πόλη τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους, καθιστούν την Καζαμπλάνκα ένα διαχρονικό στολίδι λαϊκού πολιτισμού, η προβολή του οποίου αποτελεί τον πρωταρχικό στόχο της έκθεσης.
Από 14 Νοεμβρίου 2019 έως 1 Μαρτίου 2020
Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης

To Μουσείο Μπενάκη σε συνεργασία με την Alpha Bank διοργανώνουν την έκθεση «Υφάνσεις. Ζωγραφική και Ταπισερί στην Ελλάδα από το 1960 έως σήμερα».

Η έκθεση αφορά στην σύζευξη ζωγραφικής και ύφανσης και στην δημιουργία μιας παράλληλης οπτικής πάνω σε έργα Ελλήνων καλλιτεχνών και στις αντίστοιχες ταπισερί και τα χειροποίητα hand tufted χαλιά που δημιουργήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Έργα της δεκαετίας του 1960 που μεταφέρθηκαν σε ταπισερί από τον Γιάννη Φαϊτάκη, έργα της δεκαετίας του 1970 που έγιναν χειροποίητα χαλιά με πρωτοβουλία της γκαλερί «Νέες Μορφές», αλλά και υφάνσεις Ελλήνων καλλιτεχνών που εργάστηκαν στη Γαλλία και στην Αγγλία.
Τέλος, έργα σύγχρονων καλλιτεχνών  από το 1980 και μετά, όπου η χειροτεχνική διαδικασία της ύφανσης δημιουργεί περίοπτες Fiber Art κατασκευές.
Επιμέλεια: Ειρήνη Οράτη, Κωνσταντίνος Παπαχρίστου
Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη σε συνεργασία με την Alpha Bank
Από 22 Νοεμβρίου 2019 έως 16 Φεβρουαρίου 2020 – Πειραιώς 138

Από 28 Νοεμβρίου 2019 έως 5 Ιανουαρίου 2020
Πειραιώς 138

Η έμπνευση για τη συγκεκριμένη ενότητα έργων του Μανώλη Χάρου που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό αντλήθηκε από κλασικά αριστουργήματα, μύθους, αστυνομικές νουβέλες που παρά το πέρασμα τόσων χρόνων εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και να αποτελούν ένα πολυπρισματικό όχημα για την έκφραση κριτικής βασικών κοινωνικοπολιτικών συμπεριφορών.

Η έκθεση χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες και περιλαμβάνει 50 περίπου δισδιάστατα εικαστικά έργα μικτής τεχνικής (ζωγραφική, χαρακτική) και μία κατασκευή τριών διαστάσεων. Οι τίτλοι των έργων είναι όλοι λέξεις ή φράσεις από πηγές που είναι για τον δημιουργό η υπόγεια αναφορά στο Νησί των δικών του Θησαυρών. Οι ήρωες των λέξεων και των παραμυθιών είναι ξεναγοί για τα εικαστικά έργα, τα οποία μέσα από τη μορφή τους (ζωγραφική -χαρακτική- προβολή, κλπ.) προσκαλούν τον θεατή να μετέχει στη σκέψη του δημιουργού και τη φαντασιακή λειτουργία της έμπνευσης.

Πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι αρχετυπικές φιγούρες του πειρατή, του εύζωνα, του στρατιώτη και του cowboy αλλά και οι στιγμές-φράσεις της κλασικής λογοτεχνίας που βοηθούν τον θεατή να ανακαλύψει την πορεία σκέψης του δημιουργού και τα σημεία αναφοράς ενός έργου ζωής˙ μια βύθιση στις πηγές έμπνευσης του καλλιτέχνη, που δίνονται στον θεατή, σαν πρόσκληση μετάβασης στο προσωπικό νησί των θησαυρών του ζωγράφου.

Την έκθεση συνοδεύει η πλούσια εικονογραφημένη έκδοση με τίτλο Μανώλης Χάρος – Το νησί των θησαυρών, 84 σελίδων με 70 φωτογραφίες και κείμενο της ιστορικού τέχνης και επιμελήτριας της έκθεσης Ελένης Αθανασίου.
Επιμέλεια έκθεσης: Ελένη Αθανασίου
Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη
Από 4 Δεκεμβρίου 2019 έως 26 Ιανουαρίου 2020 – Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού

Ο Zervos διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτιστικού κλίματος στο Παρίσι του Μεσοπολέμου μέσω του περιοδικού του Cahiers d’ Art, το οποίο ίδρυσε το 1926 και το οποίο διήρκεσε έως το 1960, αριθμώντας πάνω από 90 τεύχη. Το περιοδικό είχε τον χαρακτήρα ενός πεδίου διερεύνησης των μορφών τέχνης που αναδεικνύουν τις δημιουργικές ικανότητες του ανθρώπου και ειδικότερα του καλλιτέχνη. Η συμβολή του Zervos υπήρξε ιδιαιτέρως σημαντική στη διάδοση της αρχαιοελληνικής τέχνης – ειδικότερα της προϊστορικής – καθώς και του επαναπροσδιορισμού των αρχαίων πολιτισμών και των αρχαϊκών μορφών, μέσα στο πλαίσιο του μοντερνισμού.

Η έκθεση αποτελείται από δύο αλληλοεμπλεκόμενες διαδρομές : η πρώτη αφορά στην πορεία του Zervos και στη σημασία των εκδόσεων και των εκθέσεών του στο χώρο της τέχνης, της κριτικής αλλά και της αρχαιολογίας στο Παρίσι και την Αθήνα του Μεσοπολέμου και αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η δεύτερη αφορά στην παρουσίαση εμβληματικών έργων από την προσωπική του συλλογή, τα οποία σκιαγραφούν τις καλλιτεχνικές πεποιθήσεις του, τις προτεραιότητες και τις προτιμήσεις του σε επίπεδο καλλιτεχνών και κινημάτων.

Το σημείο εκκίνησης της έρευνας είναι η διαπίστωση ότι ο Christian Zervos αποτελεί έναν από τους μεγάλους «αγνοημένους» της Ιστορίας της Τέχνης. Η έκθεση φιλοδοξεί να καλύψει αυτό το κενό εισάγοντας παράλληλα το ευρύ κοινό στο πολύπλευρο και βαρυσήμαντο έργο του κριτικού.

Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο με όλα τα έργα, κείμενα των επιμελητών και επιλεγμένα κείμενα του Zervos.
Διοργάνωση: Μουσείο Μπενάκη σε συνεργασία με τη Γαλλική Σχολή Αθηνών και το Musée Zervos, Vézelay-Conseil départemental de l’ Yonne
Από 12 Δεκεμβρίου 2019 έως 1 Μαρτίου 2020, Πειραιώς 138