Ad Astra
Δεύτερη σπουδαία εμφάνιση για τον Μπραντ Πιτ μέσα στην ίδια σεζόν μετά από το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» που ίσως να αποδειχτεί και τυχερή, χαρίζοντας του το όσκαρ ερμηνείας που του λείπει.
Υπόθεση
Ο αστροναύτης Ρόι ΜακΜπράιντταξιδεύει στα πέρατα του ηλιακού συστήματος για να βρει τον χαμένο πατέρα του και να διαλευκάνει ένα μυστήριο που απειλεί την επιβίωση του πλανήτη.
Lost in space
Το ταξίδι του ήρωα υπηρετεί πιστά την διττή ερμηνεία του «AdAstra». Από τη μια αποτελεί την αφορμή για να φροντίσει ο αστροναύτης την ανοιχτή πληγή που του έχει προκαλέσει η απώλεια του πατέρα του (επίσης αστροναύτης που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς) κι από την άλλη θα τον οδηγήσει στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής που ίσως να προσφέρει λύση στο πρόβλημα της Γης. Φυσικά το φιλοσοφικό υπόβαθρο του σεναρίου και τα υπαρξιακά διλήμματά του δεν ακυρώνουν την οπτική μεγαλοπρέπεια ενός φιλμ που προσφέρει απέραντη ομορφιάστα καρέ του. Το διάστημα λοιπόν ως πρόσχημα για την εσωτερική αναζήτηση του ήρωα είναι ο ιδανικός χώρος για να αναδειχτούν τα διαχρονικά ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα.
Ο Γκρέιόμως δεν είναι ούτε Ταρκόφσκι («Σολάρις»), ούτε Κιούμπρικ (2001, Η Οδύσσεια του διαστήματος») για να δώσειστα κρίσιμα φιλοσοφικά νοήματα τις απαντήσεις που απαιτούνται. Αρκείταιστις δυνατέςοπτικές σφήνες και το συναίσθημα που γεννά το ταξίδι προς τα άστρα, προσφέροντας στο θεατή την ικανοποίηση να ανακαλύψει μόνος του τις συνθήκες εκείνες που θα τον ολοκληρώσουν και θα τον βοηθήσουν να βρει τη θέση του σύμπαν. Η απλότητα και ο μινιμαλισμός της αφήγησης είναι προσανατολισμένα προς αυτό τον στόχο. Ο Μπραντ Πιτ είναι ο άνθρωπος του μέλλοντος που θα ανοίξει πρώτος αυτόν τον δρόμο προςτην ανεξερεύνητη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Όσοι τολμηροί θα τον ακολουθήσουν, είναι βέβαιο ότι στο τέλος της πορείας αυτής θα νιώσουν απόλυτα δικαιωμένοι για την επιλογή τους.
