Δυστυχώς απουσιάζατε
Στα 83 του χρόνια, ο Κεν Λόουτς κάνει ακόμη μια δυνατή ταινία για την καθημερινή πάλη επιβίωσης σε κάποιες γκρίζες γειτονιές της Αγγλίας.
Υπόθεση
O Ρίκι, η Αμπι και τα δύο τους παιδιά ζουν στο Νιούκασλ. Είναι μια δεμένη οικογένεια και ο ένας νοιάζεται για τον άλλον. Ο Ρίκι αλλάζει δουλειές, ενώ η Αμπι που αγαπά τη δική της, προσέχει ηλικιωμένους. Παρόλο που δουλεύουν όλο και περισσότερες ώρες, όλο και πιο σκληρά, συνειδητοποιούν ότι ποτέ δεν θα αποκτήσουν το δικό τους σπίτι. Οταν προκύπτει μια χρυσή ευκαιρία, η Αμπι πουλάει το αυτοκίνητο της και ο Ρίκι αγοράζει ένα ολοκαίνουριο φορτηγάκι για να δουλέψει ως αυτοαπασχολούμενος μεταφορέας.
Το κινηματογραφικό μανιφέστο του Κεν Λόουτς
Η περίπτωση του Κεν Λόουτς είναι μοναδική. Από πολύ παλιά έχει χαράξει τη δική του καλλιτεχνική πορεία από την οποία δεν παρεκκλίνει ούτε εκατοστό. Οι αγώνες της εργατικής τάξης και το δικαίωμα της σε μια πιο δίκαιη ζωή δεν είναι αφορμή για να χτιστεί μια οργίλη κραυγή κατά του καπιταλισμού αλλά μια καλή ευκαιρία για να ανοίξει ο δημιουργός τον διάλογο για το βαθύτερο νόημα ενός κόσμου σκληρού και άδικου. Δεν είναι τυχαίο πως ο καταγγελτικός τόνος του Λόουτς σπάνια γίνεται οξύς ενώ μια αδιόρατη ειρωνεία που προσφέρει ακόμη και διαλείμματα χιούμορ, διαπνέει τα καρέ του. Το πρώτο πράγμα που χαρακτηρίζει το «Δυστυχώς απουσιάζατε» είναι αυτή ακριβώς η ειρωνεία που διαφαίνεται ακόμη κι από την επιλογή του τίτλου.
Το γραπτό μήνυμα που αφήνουν οι κούριερ όταν δεν βρίσκουν τον παραλήπτη μετατρέπεται σε πολιτικό σχόλιο για την απουσία μιας ανθρωποκεντρικής και δίκαιης κυβέρνησης που νοιάζεται για τους μη προνομιούχους πολίτες της. Με φόντο το «Brexit» και μια πραγματικότητα που αποδεικνύεται όχι απλώς αφόρητη αλλά σχεδόν αμείλικτη για τον Ρίκι και την οικογένεια του, το σενάριο του Πολ Λάβερτι αναζητά τους μηχανισμούς δραματουργίας μιας ιστορίας που δίνει μια ελπίδα -αν όχι διέξοδο- στους ήρωες του. Σκληρό, γλυκόπικρο, απόλυτα ρεαλιστικό και με συνδρομή ερασιτεχνών ηθοποιών (μερικοί εκ των οποίων στέκουν για πρώτη φορά μπροστά από την κάμερα) το «Δυστυχώς απουσιάζατε» είναι μια βαθιά ανθρώπινη και επίκαιρη ταινία που κρύβει μεγάλη σοφία μέσα στις μικρές ματιές της πάνω στις δοκιμασίες της οικογένειας από το γκρίζο Νιούκασλ.
Το φιλμ συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 72ου Φεστιβάλ Καννών ακριβώς τρία χρόνια μετά από το θρίαμβο του Χρυσού Φοίνικα (δεύτερος για τον Λόουτς μετά από το 2006 και το «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι») με το αριστουργηματικό «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ».