«Μόνο για τον έρωτα και το θάνατο αξίζει να γράφει κανείς». Αυτό πίστευε ο Άρτουρ Σνίτσλερ. Βιεννέζος γιατρός, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος , ο οποίος κρατούσε αναλυτικό ημερολόγιο για τις πάμπολλες ερωτικές του περιπέτειες. Η ερωτική επιθυμία κυριαρχεί τότε, τώρα και πάντα. Στην εποχή του, αντέδρασαν σχεδόν οι πάντες, σύρθηκε στα δικαστήρια. Σήμερα, με τη σεξουαλική απελευθέρωση, πώς αντιμετωπίζουμε τον έρωτα;
Οι ήρωες του έργου «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων» ψάχνουν με απόγνωση να αγαπηθούν, να υπάρξουν, να διεκδικήσουν, να εξιδανικεύσουν, να επιβεβαιωθούν, να ερωτευθούν, να ζήσουν. Είναι θύτες και θύματα, γλιστρούν με χιούμορ, αυτοσαρκασμό, αλλά και αγωνία σε αλλεπάλληλες σχέσεις , σε παιχνίδια ρόλων και σε έντονα πάθη.
Σήμερα η μάχη των φύλων δεν αναφέρεται μόνο στο δίπολο αρσενικού-θηλυκού. Οι ανθρώπινες υπάρξεις μας αφορούν, οι σχέσεις των ανθρώπων, η σεξουαλικότητά τους, χωρίς την «κοινωνική ορθότητα». Ο κεντρικός ήρωας, Ανατόλ, ζει καθημερινούς και εφήμερους έρωτες σε μια ατελείωτη σκυταλοδρομία, πάντα διψασμένος και ανικανοποίητος.
Το έργο αποτελείται από επτά επεισόδια και έναν επίλογο, μέρος του οποίου θα παιχτεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Όλα είναι παραλλαγές πάνω σε ένα ερωτικό θέμα, αισθηματικές, ειρωνικές, μελοδραματικές, σαρκαστικές, ρεαλιστικές και φαρσικές.
Ο ίδιος ο Σνίτσλερ ενσαρκώνεται από τον φίλο του Ανατόλ, το Μαξ, που σχολιάζει και προωθεί τα δρώμενα, παραστέκεται και παρηγορεί τους δράστες. Οι επτά γυναίκες που αποτελούν τα ερωτικά αντικείμενα του Ανατόλ, έρχονται από κάθε τάξη, επάγγελμα, ψυχικό και πνευματικό περίγυρο και καθρεφτίζουν την πολυπλοκότητα και την ηδονή των ερωτικών σχέσεων.
Έναν αιώνα μετά, το έργο του Σνίτσλερ, που παίχτηκε πρόσφατα σε Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Μόντρεαλ και Παρίσι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
