Florence and the Machine, εμείς ευχαριστούμε!

Οι σπουδαίες συναυλίες μένουν μέσα σου για καιρό, αν όχι για πάντα, και συχνά γεννούν μια καινούργια αγάπη για τον καλλιτέχνη που χάρισε απλόχερα μια τέτοια συγκλονιστική ανάμνηση. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αυτό συνέβη με τους Florence and the Machine στο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου (και από ό,τι ακούω και στις άλλες δύο βραδιές στο Ηρώδειο). Μια σπάνια συναυλιακή εμπειρία, από μια καλλιτέχνιδα που βρίσκεται στην καλύτερη μέχρι στιγμής φάση της καριέρας της.

Μια χαρισματική Florence Welch, σαν ιέρεια επί σκηνής, σαρωτική και ταυτόχρονα αέρινη, στιβαρή αλλά και ευάλωτη, με μια πηγαία λατρεία για τη μουσική και την τέχνη, που τη μεταδίδει με την υψηλή αισθητική της. Η άψογη σκηνική της παρουσία κι η αιθέρια κίνησή της, η μυώδης φωνή της που ερμηνεύει με την ίδια ευκολία τις εκστατικές, αλλά και τις εσωστρεφείς, μελαγχολικές στιγμές της, ο διάχυτος ερωτισμός της, η αστείρευτη ένέργειά της, οι στροβιλισμοί της στη σκηνή κι η ισχυρή γυναικεία ορμή της, μετέτρεψαν το γεμάτο στάδιο του Γαλατσίου σε έναν ηλεκτρισμένο χώρο, με ένα κοινό που χόρεψε, τραγούδησε, συγκινήθηκε μαζί της, αποθεώνοντάς την σε κάθε ερμηνεία. Για πολλούς, αυτή εδώ ήταν η συναυλία της χρονιάς.

«Ευχαριστώ πολύ». Αυτό έγραψε η Florence στα ελληνικά, στο λογαριασμό της στο ίνσταγκραμ την επόμενη μέρα, κάτω από μια φωτογραφία που ανέβασε από τη συναυλία του Σαββάτου στο Γαλάτσι. Μια ευγνωμοσύνη που ξεχείλιζε και κατά τη διάρκεια της συναυλίας, καθώς ευχαριστούσε διαρκώς το κοινό που τη στηρίζει εδώ και 10 χρόνια και την κάνει να αισθάνεται, όπως ανέφερε, ασφαλή: «ευχαριστώ που μου επιτρέπετε και με παροτρύνετε να είμαι ο εαυτός μου, ακόμη κι όταν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ο καλύτερος.»

Παρά τον δυναμισμό και την αυτοπεποίθηση που αποπνέει πλέον στη σκηνή, δεν φοβάται να μεταδώσει την ευάλωτη πλευρά της τόσο μέσα από τους στίχους του τελευταίου δίσκου της, όσο και από τις προσωπικές παραδοχές της: «Δεν ήμουν πάντα ο πιο χαρούμενος άνθρωπος, όμως με το να έχω τη δυνατότητα να μιλώ για τους προσωπικούς μου αγώνες μέσα από τα τραγούδια μου, έβγαλα από μέσα μου σκέψεις που δεν μπορούσα να μεταφέρω ούτε στην οικογένειά μου ή τους φίλους μου. Δεν φαντάζεστε πόσο με βοήθησε αυτό και θα είμαι πάντα ευγνώμων. Είναι παράξενη η μουσική μου. Συνυπάρχουν το γκοθ, οι εντάσεις, οι διατροφικές διαταραχές, οι κρίσεις άγχους, κι όμως να που είστε όλοι εσείς εδώ!»

Θυμήθηκε μάλιστα και την πρώτη φορά που επισκέφθηκε την Αθήνα, πριν από 10 χρόνια (στο πλαίσιο του Synch Festival στην Τεχνόπολη). «Νομίζω πως ήμουν πολύ μεθυσμένη κι είχα πολύ έντονα κόκκινα μαλλιά. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε..», είπε αυτοσαρκαζόμενη. Και πράγματι, η Florence ωρίμασε, δυνάμωσε και σταμάτησε να πίνει πριν από μερικά χρόνια. Άλλωστε το τέταρτο στούντιο άλμπουμ της «High as Hope» (2018), είναι το πρώτο άλμπουμ που δημιούργησε νηφάλια και σε καλή συναισθηματική κατάσταση.

Οι μεγάλες μπάντες βγαίνουν στη σκηνή ακριβώς την ώρα που έχει ανακοινωθεί, εκτός αν συμβεί κάτι έκτακτο. Στη δική μας περίπτωση, η ακατανόητη μανία μας με το κάπνισμα σε έναν κλειστό χώρο με χιλιάδες ανθρώπους καθυστέρησε την προγραμματισμένη για τις 21:35 έναρξη σχεδόν κατά μισή ώρα, καθώς η κάπνα από τα τσιγάρα είχε δημιουργήσει μια σχεδόν αποπνικτική ατμόσφαιρα που ενοχλούσε την Florence. Μάλιστα οι διοργανωτές απηύθυναν έκκληση από μικροφώνου και με μηνύματα στις οθόνες, να μην καπνίζει το κοινό, ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει η συναυλία. Με δυσκολία συμμορφώθηκαν οι περισσότεροι και κατά τις 22:00 ξεκίνησε επιτέλους το live.

Η Florence στο κατάμεστο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου | Photo: Chronis Perrakis

Το setlist των 16 κομματιών που παρακολουθήσαμε στο Γαλάτσι ήταν ελαφρώς διαφορετικό από αυτό του μυσταγωγικού Ηρωδείου που την εντυπωσίασε μεν σαν χώρος, αλλά το στάδιο προσφέρεται για μια πολύ πιο δυναμική performance. Στο Γαλάτσι η Florence απέδειξε πως γνωρίζει πολύ καλά πώς να εκστασιάσει ένα ολόκληρο στάδιο με το πάθος της και να το κάνει να ιδρώσει από το χορό. Έπαιξε ορισμένα από τα ωραιότερα κομμάτια της και κυριολεκτικά έκανε όλο το στάδιο να χτυπιέται με τα “Hunger”, “Ship to wreck” και “Queen of Peace”. Όπως κάνει καθ’όλη τη διάρκεια του τουρ, μίλησε για το ίνδαλμά της, την Patti Smith, αφιερώνοντάς της το γραμμένο για εκείνη “Patricia”. Λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια του “Dog days are over” ζήσαμε μια από τις πιο δυνατές στιγμές του live, όταν φώναξε «Athina, πείτε στον διπλανό σας ότι τον αγαπάτε, ξέρω ότι τον αγαπάτε» και ζήτησε με τον μοναδικό της τρόπο να κρύψουμε όλοι τα κινητά μας. «Είστε όλοι ελεύθεροι τώρα;; Ας είμαστε παρόντες στη στιγμή, ελάτε να ζήσουμε μια συλλογική εμπειρία!». Ήταν όντως μια σπάνια στιγμή, ένας ολόκληρος συναυλιακός χώρος χωρίς οθόνες κινητών (παρά λίγων ανυπότακτων) και χιλιάδες κόσμου να χοροπηδούν ρυθμικά.

Φανατική θαυμάστρια από την Αμερική, με το setlist του Γαλατσίου ανά χείρας | Photo: Βαρβάρα Σαββίδη

Ξεχωριστή αναφορά έκανε κατά τη διάρκεια της συναυλίας στην ελληνικής καταγωγής manager της, Hannah Yiannoulis: «είναι εδώ και 10 χρόνια μαζί μου, με καθοδηγεί ως μέντορας κι είναι μια από τις δυνατότερες ελληνίδες που γνωρίζω και θέλω να της πω ένα τεράστιο ευχαριστώ, μπορείτε άλλωστε να καταλάβετε πως πίσω από αυτό το show βρίσκεται μια Ελληνίδα: έχει πολύ πάθος και δεν σηκώνει πολλά πολλά.»

H Florence ερμηνεύοντας το “What kind of man” | Photo: Chronis Perrakis

Από τις ωραιότερες επίσης στιγμές, το “What kind of man” που ερμήνευσε δίπλα στο φανατικό κοινό των πολύ μπροστινών σειρών της αρένας, οι αναφορές της στην αγαπημένη της Ελληνίδα θεά, την Περσεφόνη, αλλά και τα τρία τελευταία κομμάτια του encore, με τη Florence να τραγουδά με τη συνοδεία μιας άρπας και σε στιγμές a Capella το “No choir”, ενώ με το αποχαιρετιστήριο “Shake it out”, τραγουδούσαμε και χορεύαμε όλοι εκστατικοί.

Photo: Karolina Tsirogianni

Κατά τη διάρκεια του High as Hope tour, η Florence ντυνόταν με τα κομψά και αιθέρια φορέματα που έραψε ειδικά για εκείνη ο Alessandro Michele του οίκου Gucci, από ντελικάτα υφάσματα που αναδεικνύουν το σώμα της και της χαρίζουν απεριόριστη ελευθερία κινήσεων, ενώ δημιουργούν μια ιδιαίτερα δραματική εντύπωση όταν η ίδια χορεύει και στροβιλίζεται επί σκηνής, με τις α λα Άκραμ Καν κινήσεις της.

Όπως έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις της, θέλει πλέον να ελαττώσει την απόσταση μεταξύ της πραγματικής Florence και της σκηνικής της περσόνας, φορώντας επί σκηνής πιο «καθημερινά» ρούχα, που θυμίζουν ακόμη και πιτζάμες. «Με αυτό το δίσκο (High as Hope) αγκάλιασα τη θηλυκότητα, το γεγονός ότι μπορείς να είσαι ισχυρή, δυναμική και τρομακτική, φορώντας ένα ροζ νυχτικό».

Η εικόνας της τα τελευταία χρόνια θυμίζει έντονα τους πίνακες των προραφαηλιτών ζωγράφων, καθώς εμπνεύστηκε το boho chic στιλ, όταν μαζί με τον φίλο της και φωτογράφο Tom Beard, επισκέφθηκαν μια έκθεση προραφαηλιτών στην Tate.

Οι φανατικοί θαυμαστές της από όλο τον κόσμο, βρέθηκαν και στην Αθήνα | Photo: Βαρβάρα Σαββίδη

Αν βρεθήκατε σε κάποια από τις συναυλίες της στην Αθήνα, θα προσέξατε τα παιδιά με τα λουλούδια στα μαλλιά ή τα χρυσά στεφάνια από τα τουριστικά μαγαζιά της πόλης, τα φορέματα α λα Florence και το γκλίτερ στα πρόσωπα. Πρόκειται για ορκισμένους θαυμαστές της από τη Ρωσία μέχρι την Καλιφόρνια και το Μεξικό, που την ακολουθούν στις συναυλίες που δίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Μιλώντας μαζί τους, έμαθα πως δεν είναι κάποιο οργανωμένο φαν κλαμπ, απλώς έχουν γνωριστεί μεταξύ τους στις συναυλίες της Florence και πλέον συναντιούνται σε κάθε πόλη του κόσμου και μετακινούνται παρέα.

Στο γήπεδο του Γαλατσίου είχαν φυσικά συγκεντρωθεί από νωρίς για να πιάσουν τη μπροστινή σειρά στην αρένα και να έχουν άμεση οπτική επαφή με τη Florence, η οποία και τους απευθύνθηκε από σκηνής, ευχαριστώντας τους για τη στήριξη. Πολλοί από αυτούς δε, είχαν εισιτήρια και για τις τρεις συναυλίες (να γιατί δε βρίσκαμε, φίλοι μου!), ορισμένα αγορασμένα βέβαια στη μαύρη αγορά σε τετραπλάσια τιμή.

Θαυμάστρια από την Καλιφόρνια, που ακολουθεί τη Florence καθ’ όλη την περιοδεία High as Hope | Photo: Βαρβάρα Σαββίδη

Η μεγάλη περιοδεία της Florence «High as Hope» ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου 2018, λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του ομότιτλου δίσκου της, από το Μόντρεαλ του Καναδά. Στην Αθήνα έμελλε να ολοκληρωθεί η περιοδεία αυτή, όπου έδωσε τις τρεις τελευταίες της συναυλίες, τα εισιτήρια για τις οποίες εξαντλήθηκαν εν ριπή οφθαλμού και εν μέσω μεγάλης ταλαιπωρίας λόγω της τεράστιας ζήτησης, τόσο για το Ηρώδειο (19, 22/9), όσο και για το Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο Γαλατσίου (21/9).  Η Florence δεν άφησε ασχολίαστο το γεγονός της τεράστιας ζήτησης στη χώρα μας, λέγοντας πως αρχικά ήξερε πως θα έδινε μια συναυλία στην Αθήνα, «αλλά όχι, δεν υπήρχε περίπτωση να το δεχτείτε αυτό, θέλατε περισσότερες συναυλίες και τις θέλατε τώρα!»

Και κάτι πρωτόγνωρο. Και τις δυο βραδιές του Ηρωδείου, τόσο ο κόσμος που δεν κατάφερε να βρει εισιτήρια, όσο και κάποιοι που ήθελαν να επαναλάβουν την εμπειρία, κατέκλυσαν τον προαύλιο χώρο του θεάτρου, όπου είχαν τοποθετηθεί ηχεία, απολαμβάνοντας ακουστικά τη μαγεία της Florence Welch, χειροκροτώντας μαζί με το κοινό που βρισκόταν εντός και τραγουδώντας μαζί τους.

Photo: Chara Gerasimopoulou

Όσο κι αν η ίδια μας ευχαριστούσε διαρκώς και επεσήμανε το πόσο θερμό ήταν το κοινό στο Γαλάτσι, δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε την ίδια, την παραγωγή, αλλά και την manager της Hannah Giannoulis για την απόφαση της προσθήκης επιπλέον ημερομηνιών από την αρχική, που έδωσε την ευκαιρία σε πολύ περισσότερο κόσμο να την απολαύσει, καθώς μετά από ένα χρόνο περιοδείας η κούραση είναι προφανώς συσσωρευμένη για όλη τη μπάντα.

Όπως ανέφερε κι η ίδια η Florence, μετά την 100ή συναυλία τους που δόθηκε χτες (22/9) στο Ηρώδειο, θα κάνουν ένα διάλειμμα για να ξεκουραστούν. Συνεπώς θα περάσει λίγος καιρός μέχρι να ακούσουμε νέο υλικό και κυρίως να ξαναδούμε τη Florence στη χώρα μας, αλλά λογικά θα μας επισκεφθεί ξανά σύντομα μετά από αυτή την υποδοχή που της επιφυλάξαμε.

Την περιμένουμε πίσω με ανυπομονησία!

Photo: Chronis Perrakis

Photo: Chronis Perrakis

Photo: Karolina Tsirogianni