Αναμνήσεις
Βραβείο κοινού στο 75ο Φεστιβάλ της Βενετίας για την τρυφερή ταινία του Βαλέριο Μιέλι.
Υπόθεση
Ένα ζευγάρι ξαναθυμάται τις πρώτες δυνατές αναμνήσεις του αλλά με διαφορετικές αναγνώσεις και κυρίως αντιλήψεις πάνω στο πως ο έρωτας μπορεί ή όχι να νικήσει τη νοσταλγία.
Η ομορφιά ή το βάσανο της ανάμνησης
Εκείνος θεωρεί ότι μια ανάμνηση είναι όμορφη επειδή δεν έχει σχέση με τα πραγματικά γεγονότα. «Είναι ένας τρόπος για να γίνει πιο υποφερτή η ζωή» λέει χαρακτηριστικά. Εκείνη διαφωνεί θεωρώντας ότι όλες σχεδόν οι αναμνήσεις είναι όμορφες απλώς χρειάζεται μια απόσταση για να τις εκτιμήσουμε σωστά. Το δίπολο αυτό δίνει το στίγμα μιας τρυφερής και όμορφης ταινίας, με λυρικά ενσταντανέ και υψηλής έντασης δραματουργία μεταξύ των δύο χαρακτήρων. Όμως ένα τέτοιο φιλόδοξο έργο, με ισχυρό εκτόπισμα και ζόρικες αλήθειες θα απαιτούσε ένα πιο στιβαρό πρωταγωνιστικό δίδυμο. Εκεί οι «Αναμνήσεις» χάνουν μεγάλο μέρος της γοητείας τους αφού σε πολλά σημεία του έργου, οι παρεξηγήσεις (κυρίως του άντρα που σε αναγκάζουν να τον αντιπαθήσεις και να αναρωτηθείς «τελικά είμαστε τόσο ανασφαλείς εμείς οι άντρες;») δίνονται με τρομερή ευκολία και σχετική αναληθοφάνεια.