Υπάρχει μια κοινή γραμμή που ενώνει δύο κατά τα άλλα ξένα ως προς την κατασκευή και την ιδεολογία τους φιλμ. Το αισθαντικό δράμα εποχής γύρω από τον απαγορευμένο έρωτα γυναικών «Πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται» και το πολιτικό δράμα «Μην χαμηλώνεις το βλέμμα» που μεταφέρει το γερμανικό τραύμα σε μια χρονική διάρκεια τριακονταετίας, έχουν ως κοινό σημείο την λατρεία για τη ζωγραφική.
Πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεταιΣτο ντελικάτο φιλμ της γαλλίδας Σελίν Σιαμά μια ζωγράφος φτιάχνει το γαμήλιο πορτρέτο μιας νεαρής αριστοκράτισσας που αντιδρά έντονα στο προδιαγεγραμμένο μέλλον της. Το αναπόφευκτο ειδύλλιο των δύο γυναικών δίνεται με ευαισθησία αλλά και δύναμη, κάνοντας τον καμβά να πιάνει φωτιά (κυριολεκτικά) ενώ στη δημιουργία του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ («Οι Ζωές των Αλλων»), το πολυεπίπεδο σενάριο εμπνέεται από την πραγματική ιστορία του Γκέρχαρντ Ρίχτερ, ενός από τους σπουδαιότερους γερμανούς ζωγράφους του 20ού αιώνα.
Κριτική και αίθουσες προβολής
Δύο ντοκιμαντέρ με ειδικό βάρος προστίθενται στα πρώτη γραμμή με τα φιλμ που αξίζει να ανακαλύψετε αυτή τη βδομάδα:
Η «Οροσειρά των ονείρων» του Πατρίσιο Γκουσμάν κλείνει την τριλογία του χιλιανού δημιουργού για την αγαπημένη του χώρα έχοντας ως αφηγηματικό άξονα την Κορδιγιέρα της οροσειράς των Ανδεων.
Κριτική και αίθουσες προβολής
Ντιέγκο Μαραντόνα
Στην νέα βιογραφική εποποιία του Ασίφ Καπάντια (ο οποίος έχει κάνει τα «Sena» και «Amy»), «Ντιέγκο Μαραντόνα», παίρνουμε μια γεύση από την ποδοσφαιρική ιδιοφυία ενός ημίθεου της μπάλας.
Κριτική και αίθουσες προβολής
Τα δύο φιλμ δράσης που απευθύνονται στο πλατύ κοινό δεν έχουν το εκτόπισμα που θα περίμενε κανείς. Ούτε τα βαριά ονόματα στον «Επισκέπτη της νύχτας» (Χένρι Κάβιλ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Στάνλι Τούτσι) μπορούν να σώσουν το φιλμ από την μετριότητα, ούτε ο Ανγκ Λι από το πόστο του σκηνοθέτη μπορεί να αποτρέψει το μοιραίο στην άνιση μάχη του Γουίλ Σμιθ με τον νεανικό κλώνο του στο «Gemini Man».
Κριτική και αίθουσες προβολής
Τέλος το νέο παιδικό φιλμ με ήρωα τον Σον το πρόβατο και τίτλο «Σον το πρόβατο- Η Ταινία Φαρμαγεδών» μπορεί να μην έχει την αφοπλιστικά χιουμοριστική άνεση του πρώτου φιλμ από το 2015 αλλά παρακολουθείται ευχάριστα.