Σύρμω Κεκέ – ηθοποιός

Η μόνη μας σχέση με τις τέχνες ήταν κάτι φοβερά γλέντια που κάναμε με κάθε αφορμή στο σπίτι μας και η αγάπη της μητέρας μου για τα τραγούδια. Το μόνο θέατρο που παρακολούθησα ως παιδί ήταν μια επιθεώρηση με τον Στάθη Ψάλτη. Για έναν μυστήριο λόγο, όμως, θαύμαζα πάντα τους ανθρώπους που ασχολούνταν με τις τέχνες. Μου φαίνονταν μυθικά πρόσωπα. Θυμάμαι πώς ανυπομονούσα όταν βγαίναμε για τα κάλαντα να περάσουμε από το μοναδικό σπίτι στη γειτονιά που είχε πιάνο και σκεφτόμουν πόσο τυχεροί θα πρέπει να ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Πίστευα πως δεν υπήρχε μεγαλύτερη τύχη από το να είναι κάποιος καλλιτέχνης.

Αλλά μια μέρα ήρθε η, τότε, κολλητή μου φίλη και μου είπε πως έπρεπε κατά τη γνώμη της να γίνω ηθοποιός και πως ήξερε κάποιον που ήταν σε μια ερασιτεχνική ομάδα, με τον οποίο θα με έφερνε σε επαφή. Αυτός ο κάποιος ήταν ο Παντελής Δεντάκης και τόσο αναπάντεχα ξεκίνησε μια φιλία που μετράει πια 24 χρόνια αλλά και η σχέση μου με το θέατρο.

Ήταν η Μαρία Μαγκανάρη. Αδερφική μου φίλη πια, κουμπάρα και σταθερή συνεργάτης. Την θαυμάζω, τη θεωρώ εξαιρετική καλλιτέχνη και της οφείλω πολλά όλα αυτά τα χρόνια σε καλλιτεχνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.

Αγαπώ πολύ την παράσταση του «Θείου Βάνια» γιατί αγαπώ τους ανθρώπους που την απαρτίζουν.

ενώ σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουμε πρόβες και για τις «Τρεις αδελφές» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Πιστεύω πως είναι ένας συγγραφέας που αντιλαμβάνεται τόσο βαθιά τους ανθρώπους που είναι αδύνατο για έναν ηθοποιό να μη συνδεθεί και μόνο διαβάζοντας ένα κείμενό του. Με συγκινεί σε τέτοιο βαθμό, που αν έπρεπε σε όλη μου τη ζωή να διαλέξω να παίζω έναν συγγραφέα θα ήταν αυτός.

Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια καθαρά μεταφυσική στιγμή που εμπεριέχει από γραφής μια “ανάληψη” της ηρωίδας. Προσωπικά ως άθεη, αλλά όχι άπιστη, αγαπώ πολύ μία φράση από την Αγία Γραφή που νομίζω θα άρεσε και στη Σόνια: «Είναι δε η πίστη πεποίθηση γι’ αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται».

Η Σύρμω Κεκέ με την συμπρωταγωνίστρια της στο «Θείο Βάνια», Ανθή Ευστρατιάδου.

Νιώθεις χαρά όταν επικοινωνείται αυτό που έχεις κάνει. Κάπως μικραίνει η μοναξιά και πας πιο χαρούμενος στο σπίτι. Άσε που χαίρεται και η παραγωγή. Από την άλλη, έχω παίξει αρκετές φορές σε παραστάσεις που δεν είχαν εμπορική επιτυχία και πάλι μας έκαναν να πηγαίνουμε χαρούμενοι και περήφανοι στα σπίτια μας.

Έχω παίξει, κυρίως, σε παραστάσεις και θέατρα μικρότερης κλίμακας γιατί συνεργάζομαι χρόνια με ομάδες και γιατί ο τρόπος που δουλεύουμε απαιτεί ενδεχομένως και μια μεγαλύτερη εγγύτητα με τον θεατή. Άλλοτε ο λόγος είναι απλώς οικονομικός και συμβαδίζει με τις εκάστοτε δυνατότητές μας.

εκτιμάς και που σας συγκινούν και ταλανίζουν πάνω -κάτω τα ίδια πράγματα. Προσπαθώ πολύ συνειδητά να δουλεύω με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και θαυμάζω.

Σε σκηνή της παράστασης με τον Γιωργή Τσαμπουράκη.

κι επειδή θεωρώ, γενικώς, ασόβαρο το ανθρώπινο είδος προσπαθώ να προσεγγίζω με ελαφρότητα τους ρόλους που μου δίνουν. Στη ζωή μου αστειεύομαι πολύ και έχω και πολύ αστείους φίλους.

Με κάνει έξαλλη η σκέψη ότι κάποιος μπορεί να επιβληθεί σε κάποιον άλλον απλώς και μόνο επειδή μπορεί.

Με τρελαίνει και με αφήνει κατάκοπη. Αν ήμασταν συνέχεια ερωτευμένοι νομίζω πως θα ήμασταν όλοι νεκροί απ’την εξάντληση. Αλλά την ίδια στιγμή, νιώθεις και τόσο ζωντανός. Ξαφνικά μπορούν να εξηγηθούν όλα τα ανεξήγητα. Θα ήθελα πολύ να έχω μια ισορροπημένη προσωπική ζωή (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), αλλά δεν νομίζω πως είμαι τέτοιος τύπος.

Αγαπώ τους ανθρώπους, τα ζώα πιο πολύ, και θέλω και την ησυχία μου.

«παίρνω το άλογό μου και φεύγω στα βουνά» (όπως λέει και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης).