Ο παιδικός, ανεκπλήρωτος, καλοκαιρινός έρωτας του Τιτή. Ένας φτηνός χαρούμενος πιερότος με μάτια μαβιά. Ένας γάτος γόης, με τρίχωμα σαν χιονόλευκο μπουρνούζι. Μια καμπουρίτσα, αληθινή κοκέτα.
Τι κοινό μπορεί να έχουν οι παραπάνω ήρωες; Αόρατοι για τους πολλούς, όχι όμως για τον Στράτη Μυριβήλη που τους αγκάλιασε στοργικά με λέξεις, αφιερώνοντας στον καθένα από μια μικρή, τρυφερή ιστορία. Όλες βρήκαν μια θέση στα «Χρωματιστά Βιβλία» του, τα οποία εκδόθηκαν σε διαφορετικές στιγμές της συγγραφικής του ζωής.
«Το πράσινο βιβλίο» (1935), «Το γαλάζιο βιβλίο» (1939), «Το κόκκινο βιβλίο» (1952) και «Το βυσσινί βιβλίο» (1959). Κάθε ιστορία αντιστοιχεί σ’ ένα χρώμα και όλες αποτελούν τη βάση για τις «Χρωματιστές Ιστορίες» του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου.
Μετά την πρεμιέρα της τον περασμένο Ιούλιο στη Λέσβο, γενέθλιο τόπο του Μυριβήλη, η παράσταση συνεχίζει πλέον στην Αθήνα.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος παίρνει αυτούσια τέσσερα διηγήματα (Η Ροδιά, Ο Παντελής, Λούλης ο γόης, Η Καμπουρίτσα) του Μυριβήλη και τα συνδέει ευρηματικά με το «Τραγούδι της Γης». Το εμβληματικό λυρικό κείμενο του μεγάλου λογοτέχνη, το οποίο συμπυκνώνει τη φιλοσοφία του συνόλου του έργου του.
Πρόκειται για έναν ύμνο στη φύση, τη δημιουργία, την ίδια τη ζωή. Από την χρωματική παλέτα και το παραστατικό του λεξιλόγιο ξεπηδούν, άλλωστε, αυτά τα τέσσερα διηγήματα, αποκαλύπτοντας έναν άγνωστο, διαφορετικό Μυριβήλη. Το ίδιο ανθρώπινο και συνταρακτικό.
Έναν Μυριβήλη σύγχρονο, με χιούμορ, ο οποίος με συγκίνηση, τρυφερότητα κι απέραντο σεβασμό, στρέφει το ενδιαφέρον του στα απλά μα τόσο ουσιαστικά. Ακόμη και στην μικρότερη μορφή ζωής που υπάρχει στην φύση.
Φέτος, συμπληρώνεται μισός αιώνας από το θάνατό του και το έργο του παραμένει επίκαιρο. Φάρος που φωτίζει την ουσία των μικρών πραγμάτων.
