Ζιζοτεκ
Η δεύτερη ταινία του Βαρδή Μαρινάκη μετά από το «Μαύρο λιβάδι» κινείται στα ίδια λημέρια της παράξενης και επώδυνης ενηλικίωσης.
Υπόθεση
Μια νεαρή καταθλιπτική μητέρα εγκαταλείπει το εννιάχρονο παιδί της κατά τη διάρκεια ενός πανηγυριού στη Βόρεια Ελλάδα. Ο μικρός Ιάσονας θα βρει καταφύγιο σε μια καλύβα στο δάσος όπου ζει ο μοναχικός Μηνάς.
Τα παραμύθια της αληθινής ζωής
Στο πρώτο του φιλμ ο ταλαντούχος σκηνοθέτης εντυπωσίασε με την εικαστική ματιά του σε μια ιστορία που έπασχε σεναριακά αλλά σε καθήλωνε με την ατμόσφαιρα της. Εδώ ο Μαρινάκης προχωρά ένα βήμα πιο πέρα. Πετυχαίνει να χτίσει μια πλοκή με αρχή, μέση και τέλος χωρίς όμως να χάνει κομμάτια της ποιητικής του πλευράς που τον χαρακτηρίζει. Το γοητευτικό «Ζίζοτεκ» είναι ένα σκληρό αλλά και τρυφερό μαζί φιλμ ενηλικίωσης που πατά δυνατά και στα δύο επίπεδα ύπαρξης του. Τόσο στο παραμυθένιο όσο και στον ρεαλισμό. Η αινιγματική χροιά του σεναρίου (που ενισχύεται από τον παράξενο τίτλο) δυσκολεύει την κατάταξη του φιλμ σε συγκεκριμένο genre όμως οι αφηγηματικές αρετές του – ένας συνδυασμός road movie και αλληγορικού παραμυθιού- και η ποικιλία στους συμβολισμούς και τα μηνύματα του, το καθιστούν μια αυθεντική κινηματογραφική εμπειρία. Καταπληκτικός ο νεαρός Αύγουστος Λάμπρου-Νεγρεπόντης στο ρόλο του Ιάσονα.