Carla Dal Forno: Είναι σημαντικό, σήμερα στη μουσική, να έχεις καλά φίλτρα που να εμπιστεύεσαι

Φθινόπωρο στο Λονδίνο, το σκηνικο έχει πάρει τα χρώματα που σκανδαλίζουν κάθε δημιουργική φύση.

«Πραγματικά, το χαίρομαι και το απολαμβάνω»!, λέει η Carla Dal Forno. Αν υπήρχε δόση Αυστραλέζικης νοσταλγίας και Μελβούρνης της πόλης της, αυτή κρύφτηκε καλά κάτω από το θαυμαστικό της φράσης της.

Η Carla είναι ένα από εκείνα τα δημιουργικά, ανήσυχα, πνεύματα. Γράφει μουσική, ηχογραφεί, φτιάχνει ιστορίες γύρω από την μουσική της, παίζει σαν DJ, προτείνει, έχει εκπομπή (στο NTS), έχει την δική της δισκογραφική εταιρία.

Εχει ένα καινούργιο – το δεύτερό της – άλμπουμ. Στο Look Up Sharp μέσα, ξεδιπλώνονται οι πτυχές της μουσικής της – αποκαλύπτεται η Carla σήμερα. Κρυστάλλινη ονειρική pop και με post-punκ αμεσότητα που ακόμη και υπαινικτικά, λειτουργεί. Δημιουργεί μουσικούς κόσμους. Σπαρμένους με synths και αέρινα φωνητικά.

«Παίζοντάς τα ζωντανά στη σκηνή, προσθέτει μια καινούργια διάσταση σε αυτά τα κομμάτια. Ειδικά επειδή η διαδικασία της δημιουργίας του άλμπουμ ήταν πολύ μοναχική κι έτσι μοιράζοντάς το με άλλους ανθρώπους τώρα είναι μια όμορφη αλλαγή».

«Θέλω τα κομμάτια να έχουν ατμόσφαιρα, η οποία υποθέτω, έχει στοιχεία soundtrack, αλλά δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο φιλμ που υπαγορεύει αυτό το ύφος.  Αν έπρεπε να αναφέρω κάποιο, ίσως, θα ήταν του Nicolas Roeg, το Don’t Look Now, μια ταινία που με είχε εμπνεύσει όταν έγραφα το τραγούδι Italian Cinema, αλλά αυτό ήταν από το πρώτο μου άλμπουμ, You know What’s Like».

«Το να βρίσκω χρόνο να περνάω στο στούντιο. Το να δημιουργείς  νέο υλικό απαιτεί  πολλή συγκέντρωση και  προσπαθώ να βρίσκω αρκετό χρόνο γι΄αυτό».

«Κρατάω στην άκρη λίγες ώρες κάθε μέρα που να μην με διακόπτει τίποτε, για να γράφω και να ηχογραφώ μόνη μου στο στούντιο».

«Προέρχομαι από μια πολύ DIY / do-it-yourself/ μουσική σκηνή στην Μελβούρνη και παντού γύρω υπήρχαν άνθρωποι με τις δικές τους δισκογραφικές, που έβγαζαν την μουσική τους. Από εκεί εμπνεύστηκα και το ένοιωσα σαν απόλυτα φυσική εξέλιξη, εκεί που βρισκόμουν πέρσι, πριν τελειώσω το άλμπουμ».

«Όταν ακουσα των Gareth Williams και Marie Currie, το Flaming Tunes. Με έκανε να θέλω να αρχίσω να ηχογραφώ την δική μου μουσική».  

«Είμαι πολύ τυχερή που δουλεύω στο Low Company, το δισκοπωλείο στο Λονδίνο και ετσι το να βρίσκω καλή μουσική είναι πιο εύκολο για μένα από ό,τι για τον περισσότερο κόσμο….» – απαντάει όταν ρωτάω για το πώς κρατάει κάποιος επαφή με όσα συμβαίνουν στον χαοτικό κόσμο της μουσικής σήμερα – και συνεχίζει η Κάρλα:

«Είναι σημαντικό να έχεις καλά φίλτρα που να εμπιστεύεσαι, είτε είναι κάποιος άνθρωπος, είτε μια ραδιοφωνική εκπομπή ή είτε κάποιος καλλιτέχνης».

«Πρόσφατα διάβασα το Hot Milk της Deborah Levy, που εν μέρει διαδραματίζεται στην Αθήνα. Αγαπώ πολύ την γραφή της».

«Η Λένα Πλάτωνος είναι υπέροχη. Και επίσης μου αρέσουν  οι ηχογραφήσεις των Alive She Died, μιας post-punk μπάντας από τα 80s» .

Ω, ναι! Οι Alive She Died!… Cult, alive and kicking.