Ο Γιώργος Χατζηπαύλου κάνει στην COSMOTE TV το πρώτο τηλεπαιχνίδι για παιδιά 

Ασχολείται με το stand up comedy επαγγελματικά από το 2007 και πλέον είναι ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες stand up comedians. Είναι ο πρώτος που στέγασε μόνιμα σε θέατρο παραστάσεις stand up comedy στην Ελλάδα, ενώ το 2014 δημιούργησε το Stand up for U, έναν θεσμό κωμωδίας που στηρίζει φιλανθρωπικές δράσεις. Είναι επίσης αυτός που έφτιαξε το Comedy club για παιδιά, τη μοναδική παιδική ελληνική stand up comedy παράσταση για παιδιά 6 έως 12 ετών. 

Ο λόγος για τον Γιώργο Χατζηπαύλου που από τις 14 Δεκεμβρίου και κάθε Σαββατοκύριακο στις 16.00 θα παρουσιάζει στο COSMOTE SERIES HD το Comedy Kids, το πρώτο τηλεπαιχνίδι για παιδιά! 

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής οι γονείς και τα παιδιά που συμμετέχουν, καλούνται να λάβουν μέρος σε διάφορες δοκιμασίες μέσω των οποίων μαθαίνουν καλύτερα ο ένας τον άλλον.

Εμείς μιλήσαμε μαζί του στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για αυτό το νέο τηλεοπτικό concept. 

Είναι μία εκπομπή που βασίζεται στο stand up comedy που κάνω για παιδιά. H πρόταση ήρθε από την COSMOTE TV και την ομάδα παραγωγής για να στήσουμε ένα πρόγραμμα που για πρώτη φορά θα εμπλέκει σ΄ένα παιχνίδι κωμωδίας τους γονείς με τα παιδιά. Και αυτό κάναμε. Ουσιαστικά από το μηδέν σχεδιάσαμε κάποια παιχνίδια, κάποια κομμάτια και κάποιες ερωτοαπαντήσεις και το αποτέλεσμα είναι ένα παιδικό προγραμμα 100% προσανατολισμένο στην κωμωδία, που δεν αφήνει εκτός τους ενήλικες, αλλά για πρώτη φορά εμπλέκει τους γονείς με τα παιδιά.

Σε κάθε επεισόδιο συμμετέχει ένας γονιός με το παιδί του και ουσιαστικά καλούνται να εξερευνήσουν ο ένας τον άλλον μέσα από κάποια παιχνίδια. Εμείς, προσπαθούμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα από αυτά που ένας γονιός θα ρωτούσε το παιδί του, πέρα δηλαδή από τις κλισέ ερωτήσεις του τύπου «πώς πήγε το σχολείο» κ.λ.π. Πάμε με ερωτήσεις λίγο πιο σουρεαλιστικές για τους γονείς, αλλά ρεαλιστικές για τα παιδιά, σε πράγματα λιγάκι πιο περίεργα, πιο σύνθετα ώστε να μάθουν οι γονείς καλύτερα τον κόσμο του παιδιού τους. Υπάρχει ας πούμε ένα παιχνίδι που ρωτάμε διάφορα τα παιδιά και μετά πρέπει οι γονείς να μαντέψουν τι απάντησαν. Και μετά η διαδικασία λειτουργεί αντίστροφα. Φέρνουμε, δηλαδή, τα παιδιά με τους γονείς λίγο πιο κοντά και τους γονείς τους ξανακάνουμε μικρούς.

Μ’ ενδιαφέρει να γίνει κατανοητή η γλώσσα της κωμωδίας ως μία εξαιρετική γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στους μικρούς και τους μεγάλους.

Εμένα με ενδιαφέρει να γίνει κατανοητή η γλώσσα της κωμωδίας ως μία εξαιρετική γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στους μικρούς και τους μεγάλους. Τα παιδιά έχουν σαν default ρύθμιση πολύ περισσότερη κωμωδία στη ζωή τους και στο μυαλό τους καθημερινά, σε σχέση με τους μεγάλους και απλώς, επειδή εμένα η δουλειά μου είναι αυτή, έχω μέσα μου πολύ περισσότερη κωμωδία από τον μέσο άνθρωπο. Αυτό που θα ήθελα πολύ να κάνω είναι να γνωρίσουν οι μεν τους δε μέσω αυτής της γλώσσας μέσω κάποιων παιχνιδιών.

Σίγουρα δεν αντιλαμβάνονται την ειρωνεία, αλλά ψάχνουν διαρκώς πράγματα για να γελάσουν, αυτή άλλωστε είναι η φύση τους. Τα παιδιά τα έχουμε συνδέσει με τη χαρά και το παιχνίδι. Η χαρά τους εκδηλώνεται με γέλιο. Όταν πας σ΄ένα σχολείο ή σ΄ένα παιδικό πάρτι ξέρεις ότι όλα είναι καλά όταν ακούς γέλια. Άλλωστε η πρώτη μορφή επικοινωνίας προς ένα μωρό είναι να το κάνεις να γελάσει. Και βέβαια τα παιδιά  μεγαλώνουν και σοβαρεύουν, αλλά η κωμωδία είναι εκεί, παρούσα.

Δεν πρέπει να μπαίνουν ταμπέλες στο χιούμορ. Όταν κάθομαι να φτιάξω ένα αστείο, δεν επιλέγω εξαρχής θέμα, βλέπω που με πηγαίνει, δεν επιλέγω να το κάνω πιο μαύρο ή να το λειάνω…  Δεν βάζω δηλαδή ταμπέλες. Σαφώς βέβαια υπάρχουν στεγανά και τα μόνα όρια που θέτω στο παιδικό είναι: η γλώσσα να είναι κατανοητή, να μην υπάρχει υποψία πως υποτιμώ κάποιον επειδή είναι μικρότερός μου και το να αντιμετωπίζω σαν ίσος προς ίσο τα παιδιά. Έτσι άλλωστε ξεκινάει και η παράσταση μου, λέω «θα σας πω μια ιστορία από τα δική μου ζωή όταν ήμουν παιδί, για να δείτε πως δε διαφέρει από τη δική σας τώρα». Είναι πιο εύκολο να πας εσύ προς το παιδί, παρά να έρθει το παιδί προς τα σένα. 

Ναι, είμαι νέος πατέρας, ωστόσο την ιδέα αυτή την είχα πολλά χρόνια στο μυαλό μου. Ήθελα να μεταφέρω, για τους λόγους που σου είπα πριν, την κωμωδία στα παιδιά μέσω του stand up. Γιατί αυτό είναι η πιο καθαρή μορφή κωμωδίας. Δε βασίζεται σε διαλόγους, σε σκηνικά, είναι ο λόγος και η κίνηση, ό,τι χρησιμοποιούμε στην επικοινωνία μας ούτως ή άλλως.

Στις παραστάσεις που κάνω για τα παιδιά η πρόκληση είναι  μεγαλύτερη, γιατί πρέπει να μπω λίγο πιο βαθιά στην παιδική μου ηλικία και να καταγράψω τα θέματα. 

Όταν, λοιπόν, ήταν να γεννηθεί το παιδί μου, σκεφτόμουν πως αν δε φτάσει 15-16 ετών, δε θα έρθει στο θέατρο να δει τον πατέρα του. Ήθελα πάρα πολύ να έρθει στα πέντε στα έξι, να με δει και να καταλάβει τι δουλειά κάνω. Έτσι έφερα την αρχική μου σκέψη λίγο πιο κοντά στον προγραμματισμό μου. Ήταν πολύ ωραία όλη η εμπειρία. Αν το ήξερα, θα είχα κάνει το comedy club σίγουρα πολλά χρόνια νωρίτερα….

Γελάνε παντού…  Kαι πρέπει να γελάνε παντού. Η παράσταση είναι σχεδιασμένη γι΄αυτό, έχουν γίνει άπειρες δοκιμές με κόσμο, ή πιο κλειστά. Δεν υπάρχει έτσι κάποιο ιδιαίτερο αστείο με το οποίο γελούν. Είναι έτσι φτιαγμένη η παράσταση, ώστε να έχει τις απαραίτητες αυξομειώσεις σε κάθε θέμα για το οποίο μιλάει.  Κάθε θέμα είναι δουλεμένο ξεχωριστά…

Στους ενήλικες όχι. Στις παραστάσεις που κάνω για τα παιδιά ωστόσο, η πρόκληση είναι  μεγαλύτερη, γιατί πρέπει να μπω λίγο πιο βαθιά στην παιδική μου ηλικία και να καταγράψω τα θέματα. Κείμενα για παιδιά είχα γράψει και παλιότερα και λειτουργούσαν μια χαρά. Ωστόσο, τώρα καταλαβαίνω πως τα κείμενα για το παιδί που έχω γράψει ως μπαμπάς είναι κείμενα από μέσα προς τα έξω, τα προηγούμενα ήταν απ΄έξω κοιτάζοντας προς τα μέσα. Πριν ήμουν απλώς ένας απ΄όλους, που δεν είχε παιδί και κοιτούσα προς τα μέσα. Έχει αλλάξει η θέση μου… 

Δεν έχω γνωρίσει κάποιο παιδί που να μην έχει χιούμορ, αλλά και βέβαια καλλιεργείται. Και μάλιστα έχω την εμπειρία να κάνω σεμινάρια stand up σε παιδάκια 8-12 ετών που στη συνέχεια ανέβηκαν στη σκηνή και έκαναν την παράστασή τους. Τα παιδιά δούλεψαν πάνω στις δικές τους ιδέες, με τα δικά τους κείμενα, εγώ τους κατηύθυνα πάνω στις τεχνικές.

Αναφορικά με το χιούμορ τώρα, άλλο εννοούμε πως έχω χιούμορ ως θεατής και άλλο πως έχω χιούμορ γενικά, παράγω δηλαδή χιούμορ. Αυτά τα δύο είναι ανεξάρτητα. Επίσης είναι άλλο, το να  προσπαθώ να στήσω με χιούμορ μία παράσταση stand up. Εμένα ας πούμε αυτή είναι η δουλειά μου. Δε σημαίνει πως αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει ο καθένας.

Ποτέ δεν ήμουν η ψυχή της παρέας, αλλά χιούμορ είχα. Με τους φίλους μου υπήρχε μια αυστηρή δημοκρατία, ήμασταν όλοι ίσοι ο ένας απέναντι στον άλλον. 

Αυτό που εγώ χαρακτηρίζω ως άγρια ομορφιά του, είναι το γεγονός πως το κάνω σε αγνώστους. Δε βασίζεται δηλαδή σε κάποιον κώδικα παρέας. 

Ποτέ δεν ήμουν η ψυχή της παρέας, αλλά χιούμορ είχα. Έλεγα κάποια αστεία, αλλά δημοφιλής δεν ήμουν. Με τους φίλους μου υπήρχε μια αυστηρή δημοκρατία, ήμασταν όλοι ίσοι ο ένας απέναντι στον άλλον. 

Στην παράσταση αυτή αναζητώ, εντοπίζω και καταγράφω όλα τα αστεία και παράλογα που υπάρχουν τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες στιγμές της ζωής μας σήμερα.  Όλα όσα ζούμε, όσα βλέπουμε και όσα σκεφτόμαστε, λογικά ή παράλογα, σημαντικά ή ασήμαντα σατιρίζονται με στόχο να αποκαλύψω πώς μπορεί ο καθένας να εντοπίσει τη σημαντικότερη  μέρα της ζωής του, αλλά κυρίως να συγχρονιστεί μαζί της! Το Τάιμινγκ θα παρουσιαστεί για 8 μόνο παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 25 Ιανουαρίου.

Το εξηγώ στην παράσταση αυτό. Και ναι και όχι… αλλα κυρίως όχι. Δίνω μάλιστα και μια πρόταση μάλιστα για το πώς μπορεί να γίνει αυτό…