Η Kid Moxie υπογράφει την καλύτερη διασκευή του”Big in Japan”

Σαν μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας. Μικρή παράκαμψη και μπροστά σου αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος. Είναι η μουσική καθώς ξεδιπλώνεται πάνω στις σκηνές της ταινίας.

«Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό», είναι η ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου. Η Kid Moxie υπογράφει την μουσική της.

Και το εξαιρετικό soundtrack  – αυτός ό άλλος παράξενος κόσμος που δημιουργεί με τις συνθέσεις της –  κυκλοφορεί, παγκόσμια, με το βαρύ όνομα της Lakeshore! Της διάσημης δισκογραφικής  που ειδικεύεται στα  soundtracks, έχοντας μερικούς από τους πιο θρυλικούς τίτλους, φήμη και πρεστίζ για τις κυκλοφορίες και την αισθητική τους.

Εντυπωσιακό! Και ένα ακόμη μεγάλο βήμα για την Kid Moxie (Έλενα Χαρμπίλα) που με βάση της το Λος Άντζελες (αλλά και την Αθήνα) δημιουργεί στη μουσική και στο σινεμά.

Συνεργασία, μεταξύ άλλων, με τον συνθέτη  (και αγαπημένο από τις μουσικές του Twin Peaks) Angelo Badalamenti – διασκευάζοντας μαζί του το Mysteries of Love, σύνθεση  Badalamenti- David Lynch,  στον μαγικό κόσμο του οποίου, έχει η Έλενα το δικό της κομμάτι.

Κρατάμε το μυστήριο και την ατμόσφαιρα που κάτι ακαθόριστα παράξενο και μακρινό βρίσκεται ταυτόχρονα και πολύ κοντά μας. Πόσο Λυντσικό είναι αυτό; Και πόσο χαρακτηριστικό στις μουσικές της Kid Moxie! Συμβαίνει ξανά.

Σκηνή από την ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου “Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό”

«Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά…». Οι συνθέσεις ξεδιπλώνονται με τον δυναμισμό ενός «αφηγητή», μιας οντότητας, που σε καλεί να ακολουθήσεις στην ιστορία. Μια παράλληλη, εσωτερική αφήγηση – αυτό που πετυχαίνουν (όταν το πετυχαίνουν) οι μουσικές στον κινηματογράφο.

«Με τον Γιώργο (το σκηνοθέτη μας) είχαμε εξαρχής μια αμοιβαία εμπιστοσύνη  ο ένας στον άλλο, οπότε με άφησε ελεύθερη να βρω το δρόμο μου ηχητικά πάνω στην ταινία του. Πυξίδα μου ήταν να μετατρέψω ένα οικείο τοπίο σαν την Αθήνα… σε ανοίκειο. Πάντα έγραφα κυρίως ηλεκτρονική μουσική οπότε η συνθετική (έως και αλλόκοσμη/εξωγήινη) χροιά των συνθεσάιζερ έδεσε με περίεργα όμορφο τρόπο με το γήινο Αττικό τοπίο και τους χαρακτήρες του και τα τόσο γήινα συναισθήματά τους. Ταυτόχρονα, υπάρχει και ένα έντονο Γιαπωνέζικο στοιχείο στην ταινία, οπότε προσπάθησα να βρω μια “γέφυρα” μεταξυ Ελλάδας-Ιαπωνίας. (Το σαντούρι βοήθησε πολύ σε αυτό!)».

«Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος, αλλά…»: Ο Άρης (Όμηρος Πουλάκης ) μαθαίνει ότι είναι φορέας ενός σεξουαλικά μεταδιδόμενου θανατηφόρου, μόνο για τις γυναίκες, ιού. Από εκεί ξεκινάει το ταξίδι με όλα τα υπαρξιακά βάθη του, για να βρει, να εντοπίσει και να επικοινωνήσει με τις πρώην σχέσεις του… στις οποίες «πρέπει να μιλήσει για κάτι πολύ σοβαρό».

Η Έλενα, εκτός από την μουσική που έχει γράψει, παίζει και ένα ρόλο στην ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον περασμένο μήνα. Και παγκόσμα πρεμιέρα στο Αustin του Τέξας. Το ελληνικό σινεμά ταξιδεύει. Συναντά νέο κοινό.

«Ταξιδέψαμε στο Austin με το Γιώργο και τον Όμηρο (Πουλάκη) για την παγκόσμια πρεμιέρα και μας έκανε σε όλους εντύπωση ότι παρά το εμπόδιο της γλώσσας, το κοινό ανταποκρίθηκε στην ταινία πολύ θερμά (και γελούσε και στα “σωστά” σημεία!). Νομίζω πως το ελληνικό σινεμά είναι σε φάση άνθισης και οι ξένοι έχουν αρχίσει και το προσέχουν όλο και πιο πολύ».

«Είναι μια συνεργασία-όνειρο για μένα γιατί έχουν βγάλει τα περισσότερα σάουντρακ που αγαπάω (Drive, Stranger Things, Moonlight κτλ). Το ότι το πρώτο μου σάουντρακ βγαίνει από εκείνους (και τυχαίνει να είναι και η πρώτη ελληνική παραγωγή της οποίας τη μουσική βγάζει η συγκεκριμένη εταιρεία) με κάνει πολύ περήφανη».

«Ήδη δουλέυω πάνω σε δύο ακόμα παραγωγές που θα βγουν απο τη Lakeshore, η μία είναι ενα θρίλερ και η άλλη ενα video game. Υπεύθυνος για αυτήν την πόρτα που μου ανοίχθηκε είναι ένας πολυ καλός μου φίλος (του οποίου είμαι και τρελή φαν ταυτόχρονα!), ο συνθέτης Clint Mansell, ο οποίος άκουσε το σάουντρακ, και τού άρεσε τόσο πολύ ώστε ο ίδιος να το δώσει στη Lakeshore… (well, and the rest is history!)».

«Mandy (Johan Johansson), Mullholand Drive (Angelo Badalamenti), Blade Runner (Vangelis), Trois Couleurs: Bleu (Zbigniew Preisner)».

Σε ξεχωριστή θέση μέσα στο soundtrack, η διασκευή που κάνει ατμοσφαιρικά και με πολύ ενδιαφέρον στo Big In Japan, την επιτυχία των Alphaville απ τα ’80s  που είναι και το πρώτο single (από το soundtrack) που κυκλοφορεί.

Και ενώ στέλνει θετική ενέργεια από την απέναντι πλευρά του Ωκεανού, η Kid Moxie βάζει πλώρη για τα επόμενα, την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου και το καινούργιο της άλμπουμ που ετοιμάζει αυτόν τον καιρό στο Λος Άντζελες.