Μπήκε στο ρινγκ για να δώσει τον πρώτο του επαγγελματικό αγώνα την άνοιξη του 2009. Την ίδια εποχή, εμφανιζόταν για πρώτη φορά στο θεατρικό κοινό της πόλης, στον «Τιτανικό» του Κωνσταντίνου Ρήγου, ως δευτεροετής σπουδαστής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θέατρου. Κέρδισε τον αγώνα πυγμαχίας, χάρη σ’ ένα τρικ αυτοπεποίθησης του προπονητή του. Κι ο «Τιτανικός», όπου συμμετείχε, συζητιόταν για καιρό. ‘Εκτοτε, η ζωή του Χάρη Φραγκούλη άρχισε να ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα σε δύο πόλους: Την πυγμαχία και το θέατρο.
Δέκα χρόνια μετά, είτε περνάει κάτω από τα σχοινιά του ρινγκ, είτε ανεβαίνει στη σκηνή, νιώθει τον ίδιο τρόμο. «Όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι ο τρόμος που σε παραλύει» ξεκαθαρίζει. «Αντίθετα έχει κάτι το παιδικό, το χαρούμενο, μοιάζει με πρόκληση και προσδοκία».
Η σωτηρία στο ρινγκ‘Εχοντας συμπληρώσει ήδη τα 34 του χρόνια ξέρει πως δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά του για να αγωνίζεται επαγγελματικά. «Κι αυτό είναι άσχημο», μουρμουρίζει. «Η πυγμαχία είναι ένα κέντρο στη ζωή μου μέσα σ’ ένα χαοτικό περιβάλλον. ‘Ολα όσα απαιτεί να της δώσω με σώζουν. Διοχετεύει με ασφάλεια την αιχμηρή μου ενέργεια, την οξύτητα μου» σημειώνει.
‘Ισως γι’ αυτό, όταν του ζητάς να επιλέξει ανάμεσα στην ένταση ενός καλού αγώνα ή μιας καλής ερμηνείας, θα δοκιμάσεις μια έκπληξη. «Είναι διαφορετική η υφή της κάθε εμπειρίας. Ωστόσο, αν μπορέσω ν’ ανταποκριθώ καλά σ’ έναν αγώνα πυγμαχίας φαντάζει μέσα μου πιο συγκινητικό· γιατί υπάρχει κάτι πολύ πιο εκτεθειμένο σ’ αυτήν την ιστορία. Βάζοντας τα γάντια σου για να μπεις στον αγώνα ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει».
Ομολογεί, ωστόσο, πως και το θέατρο τον έχει βγάλει εκτός ορίων· πως έχει πρωταγωνιστήσει σε παραστάσεις που αποδείχθηκαν πιο εκτεθειμένες κι από την ίδια τη ζωή. «’Ομως, ο γενικός κανόνας στο θέατρο επιβάλλει ένα δίχτυ ασφαλείας» παραδέχεται.
Προφανής σχέση‘Οσο κι αν το σχήμα ηθοποιός – πυγμάχος (και το ανάποδο) μοιάζει οξύμωρο στα μάτια των πολλών, ο Χάρης Φραγκούλης πιστεύει πως και τα δύο αναφέρονται σε κοινό πνευματικό κόσμο. «Για μένα είναι προφανής η σχέση του θεάτρου και της πυγμαχίας. Ασκούν και τα δύο την εγρήγορση, την ετοιμότητα, την αναπνοή σου. Θα μπορούσα να μιλήσω για ώρες πάνω σ’ αυτό το “χάσιμο της αναπνοής” για το οποίο σε εκπαιδεύουν τόσο το θέατρο όσο και η πυγμαχία».
Η πυγμαχία είναι ένα κέντρο στη ζωή μου μέσα σ’ ένα χαοτικό περιβάλλον
Συνεχίζει μιλώντας παθιασμένα. Είναι ξεκάθαρο πόσο πολύ τον καθορίζουν αυτές οι δύο λειτουργίες. «Στην πυγμαχία φτάνεις σε πράγματα που δεν θα έφτανες μόνο σου. Σε κινεί ο άλλος, ο αντίπαλος. Βγαίνεις από τον εαυτό σου γιατί ακολουθείς κάτι άλλο, γίνεσαι κάτι άλλο. Και η σχέση σου μαζί του είναι επείγουσα. Η πυγμαχία απαιτεί την ίδια ρευστότητα όσο μια σωματική τέχνη. Γι’ αυτό και όλες οι στιγμές μέσα στο ρινγκ μοιάζουν κρίσιμες και επικίνδυνες. Κι εσύ εκεί να δίνεις μάχη με την κούραση και τον πόνο. Χρειάζεται να ξαναπώ πόσο αυτό παραπέμπει στον κώδικα του θεάτρου;» ρωτάει – μάλλον ακαδημαϊκά.
Χτίζοντας ήθοςΣ’ έχει πείσει. Εκεί που οι άλλοι διακρίνουν μια μεγάλη αντίφαση, ο Χάρης Φραγκούλης εξελίσσει μια σύνθεση. Αφού η σκηνή και το ρινγκ άνδρωσαν μέσα του ένα κάποιο «ήθος». ‘Ετσι ονομάζει αυτή την ακούραστη πειθαρχία να συνεχίζει να παίζει, να συνεχίσει να προσπαθεί, ν’ αγωνίζεται θέλοντας και μη. «‘Ετσι φτιάχνεται το ήθος. Επιμένοντας σε κάτι, ανεξάρτητα από τη διάθεση σου. Δεν αθλείσαι κάθε φορά που νιώθεις ξεκούραστος, ούτε παίζεις σε μια παράσταση όποτε νιώθεις πως έχεις έμπνευση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο βαθαίνει η σχέση μας με τα πράγματα. Μέσα από το κόπο, τη δουλειά, την επανάληψη».
Για μένα είναι προφανής η σχέση του θεάτρου και της πυγμαχίας. Ασκούν και τα δύο την εγρήγορση, την ετοιμότητα, την αναπνοή σου.
Κι έτσι αν τον ρωτήσεις τι έχει μετακινήσει αυτό το δίπολο μέσα του, θα πει, χωρίς δεύτερη σκέψη, «τη σχέση μου με το χρόνο. Είναι πολύ σημαντικό για μένα που ακόμα, τόσα χρόνια μετά, δεν έχω καταλάβει τι με οδήγησε στους αγώνες μποξ ή στις παραστάσεις. Κι ούτε έχω απάντηση. Επέλεξα, όμως, να τα κάνω ξανά και ξανά. Κι ελπίζω πως συν τω χρόνω έχω αλλάξει. ‘Εχω πια μεγαλύτερη ψυχραιμία για να καταφέρω να χωρέσω την θερμότητα τους».
Mια αληθινή ιστορία ζωήςΟ Χάρης Φραγκούλης αποκαλύπτει τη διπλή του ιδιότητα (ηθοποιός-πυγμάχος) στη νέα ταινία του Dewar’s στην οποία πρωταγωνιστεί:
Ο Χάρης Φραγκούλης πρωταγωνιστεί στην παράσταση Lulu που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιαννης.
Επίσης είναι το προσωπο της πιο πρόσφατης ταινίας του Dewar’s σκηνοθετεί ο Daniel Bolda, ενώ την παραγωγή έκανε η Parasol.