10 άνθρωποι των γραμμάτων επιλέγουν τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς

Έξι επί δύο

Το δεύτερο μέρος της τετραλογίας του Arne Dahl σηματοδοτεί την «μετάβαση» από την Ευρώπη στην χώρα του, την επιστροφή του στις ρίζες… Μια μετάβαση που συνοδεύεται από την αντίστοιχη μετάλλαξη του ύφους του συγγραφέα. Ο Dahl περιορίζει σε δεύτερο επίπεδο την μοναδική λογοτεχνίζουσα γραφή του και υιοθετεί ένα καινούργιο στυλ, που φαίνεται να προσεγγίζει το στυλ της σύγχρονης Σκανδιναβικής σχολής. Πολυδαίδαλη πλοκή, αρκετές ανατροπές στην εξέλιξη της υπόθεσης, σκοτεινή ατμόσφαιρα, σκληρές αιματοβαμμένες σκηνές και ο γνωστός καταιγιστικός ρυθμός, που παραπέμπει στην οπτική των σύγχρονων τηλεοπτικών σειρών.

Στο «Έξι επί δύο», ο Dahl πέραν της πολυπλοκότητας της πλοκής, αποδίδει ιδιαίτερη προσοχή στο ψυχογράφημα και την εσωτερική υπόσταση των χαρακτήρων απαιτεί μεγάλη ένταση και αφοσίωση στην ανάγνωση του μυθιστορήματος. Όπως και στα προηγούμενα του, ο συγγραφέας απαιτεί την συμμετοχή, την συνέργεια του αναγνώστη που πρέπει να κατορθώσει να διεισδύσει κάτω από την επιφάνεια του κειμένου για να ανακαλύψει τον κρυμμένο θησαυρό.

H σκοτεινή ατμόσφαιρα, η συνεχής αβεβαιότητα για τις εξελίξεις και οι ανατροπές αποτελούν ισχυρό πόλο έλξης για τον αναγνώστη, που είναι προτιμότερο να ακολουθήσει την πλοκή, γνωρίζοντας όσο το δυνατό λιγότερα και να αφεθεί στον δαιδαλώδη λαβύρινθο, που έχει χτίσει ο ευφυέστατος εγκέφαλος του συγγραφέα.

Χαμένο Προφἰλ

Βγαλμένο κατευθείαν από τη μακρά γαλλική παράδοση του κλασικού νουάρ και βουτηγμένο σ’ ένα άρωμα γλυκιάς μελαγχολίας και σκοτεινής ατμόσφαιρας, αυτό το εξαιρετικό, υποδειγματικό νουάρ μυθιστόρημα χρησιμοποιεί την αστυνομική πλοκή απλά σαν μια αφορμή, σαν μια ιστορία που εκτυλίσσεται στο βάθος του πίνακα… Αχνές πινελιές στο φόντο ενός σκοτεινού πίνακα Φλαμανδού ζωγράφου του 16^ου αιώνα. Ο Hugues Pagan επανακάμπτει το 2017, μετά από μια μακρόχρονη σιωπή, με ένα απόλυτα κλασικό νουάρ με ιδιαίτερα σκοτεινή ατμόσφαιρα, μελαγχολικό, ανθρώπινο, με παραιτημένους και διεφθαρμένους ήρωες, που κινείται σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα κοινωνικής απογοήτευσης, αποθάρρυνσης και ματαίωσης, αφήνοντας μόνο ένα ελάχιστο παράθυρο ως έξοδο κινδύνου …  Επί πλέον είναι γραμμένο σε απολαυστικά λογοτεχνική γλώσσα.

Ο Pagan χρησιμοποιεί με μεγάλη δεξιοτεχνία τη γλώσσα και υιοθετεί ένα εκπληκτικό μείγμα ρεαλισμού και λυρισμού, λες και τραγουδάει χαμηλόφωνα  μελαγχολικά μπλουζ. Λέξεις και φράσεις σαν νότες… Σκληρές, σκοτεινές, ρεαλιστικές, κάποιες φορές μεθυστικές μιλάνε απευθείας στην ψυχή κι αφήνουν πάνω της ανάγλυφο το αποτύπωμά τους.  Όσο κι αν φαίνεται πεσιμιστής όμως, όσο κι αν ακούγεται σαν ποιητής που υμνεί χαμένα όνειρα και ματαιωμένες εξεγέρσεις, διατηρεί κατά βάθος την πίστη του σ’ ένα ιδιόμορφο ανθρωπισμό, σύμφωνο με τους προσωπικούς του κώδικες.

Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο Σκοτεινός λαβύρινθος είναι το τέταρτο αστυνομικό του μυθιστόρημα, ενώ αναμένεται η Παραπλάνηση από τις εκδ. Μεταίχμιο. Γράφει κριτική αστυνομικής λογοτεχνίας στην εφημερίδα Νέα.