Status Update: Λενιώ Κακλέα – Χορογράφος, χορεύτρια

Έχει να κάνει με το πώς επιθυμώ να τοποθετηθώ, με τι μέσα θέλω να ασχοληθώ μέσα από τη χορογραφία. Ξεκίνησα πολύ μικρή από το στούντιο της μητέρας μου, ένα σημείο πειραματισμού και αυθορμητισμού για μένα. Αγαπούσα πολύ την κίνηση, τον θεατρικό χώρο.

Σήμερα, στα 34 μου χρόνια, μπορώ να πω πως με έχουν επηρεάσει φεμινίστριες καλλιτέχνιδες όπως η Andrea Fraser, η Sanja Iveković, η Eszter Salamon.

το πλαίσιο που ζούμε και παράγουμε τέχνη. Η μητέρα μου ήταν ηθοποιός. Δούλευε με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στο Ιλίσια. Η εμπλοκή των γονιών μου με την τέχνη, μου επέτρεψε να εξασκήσω μια σχέση με την ποίηση, τη λογοτεχνία.

Στην Αθήνα έχουμε μια ισχυρή κοινότητα που επιτρέπει την υποστήριξη, την ανταλλαγή ιδεών και τον καλλιτεχνικό πειραματισμό. Προσωπικά, αξιολογώ ως πολύ σημαντικές τις εποχές δημιουργίας που έχω στην Ελλάδα, για την ελευθερία που μου παρέχουν.

Η συνεργασία με τη Lucinda Childs ήταν σύντομη αλλά πολύτιμη· μου επέτρεψε τη μετάδοση εργαλείων χορογραφικής σύνθεσης τα οποία δεν χρησιμοποιώ, αλλά έχουν επηρεάσει τον τρόπο που δουλεύω. Η συνεργασία με τον τον Boris Charmatz κράτησε 5-6 χρόνια και χάρη στα πολύ μεγάλα φορμάτ που οργανώνει, είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με πολλούς σύγχρονους δημιουργούς, κριτικούς, χορογράφους.

θα ήθελα να κάνω μια στροφή και να ασχοληθώ με τη μουσική και την ιστορία της.

Με την άφιξη του 21ου αιώνα και την μετα-αποκοικρατική περίοδο αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από αυτό που φανταζόμασταν, πολύ πιο ανομοιογενής, πιο αντιφατικός. Σχεδόν, 1.5 αιώνα μετά τους πρώτους πειραματισμούς στο χορό και την δημιουργία του σύγχρονου τοπίου, στεκόμαστε σ’ ένα σημείο που ξεκινάει να υπάρχει ιστορία και συνείδηση του παρελθόντος. Μέρος αυτής της ιστορίας, υπήρξε ένας επαναπροσδιορισμός της χορογραφικής σύνθεσης προς άλλες γλώσσες – εικαστικές, συγγραφικές ποιητικές. Για μια νέα καλλιτέχνιδα, όπως εγώ, μου φαίνεται λογικό να κινούμαι χρησιμοποιώντας περισσότερο από ένα εργαλεία. Ενδιαφέρομαι για την παραγωγή υλικών, για την συγγραφή, για το ντοκουμέντο, για μια μεγάλη παλέτα.

Αρα η έννοια της χορογραφίας που εξασκώ ασχολείται με τις πτυχές της ζωής μου έξω από τον κόσμο της αυτό. Ο φεμινισμός είναι το κίνημα του 20ου αιώνα που διδάσκει με σαφήνεια ότι το προσωπικό είναι πολιτικό κι άρα προτείνει νέο ορισμό και για το προσωπικό και για το πολιτικό.

Είχα λίγη υποστήριξη, ήμουν σχεδόν αυτόνομη και σιγά σιγά βρήκε υποστήριξη ευρωπαϊκών θεσμών. Η «Πρακτική Εγκυκλοπαίδεια» είναι η πορεία μου στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που ζούμε με την οποία προτείνω ένα πορτραίτο της Ευρώπης από τους ανθρώπους που την κατοικούν και τη διασχίζουν.

Είναι, πάντως, ένα αντιθετικό τοπίο, του οποίου είμαι μέρος. Από την στιγμή που εκφράζομαι μέσα από μια καλλιτεχνική δημιουργία κάνω πολλές επιλογές. Προσπάθησα, ωστόσο, να μην σβήσω, να μην λειάνω, να μην ισοπεδώσω καμία ευρωπαϊκή πραγματικότητα, να είναι όσο το δυνατόν πιο ωμή η εικόνα της.

Η πορεία εξατομίκευσης και οι πολιτικές αφηγήσεις που ισοπεδώνουν το κοινωνικό τοπίο – όπως το βιώνουμε όλοι και όλες – είναι κάτι στο οποίο πρέπει να αντισταθούμε ομαδικά. Να φανταστούμε να δημιουργήσουμε από την αρχή, να οργανώσουμε και να πραγματοποήσουμε νέες πολιτικές δομές στην ευρωπαϊκή κοινωνία.

Γι’ αυτό διάλεξα ένα από τα φτωχότερα προάστια της Γαλλίας προκειμένου ν’ αποφύγω τον ταξιδωτικό προορισμό και την αναζήτηση του εξωτικού τοπίου. Να ταξιδέψω περισσότερο με τη μικρότερη δυνατή μετακίνηση. Ανακάλυψα την πολυπλοκότητα του τοπίου δίπλα από το σπίτι μου.