Το βραβευμένο έργο του Γιάννη Παπάζογλου «Εξόριστοι» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βίκυς Μανώλη και Αστέριου Πελτέκη στο Θέατρο Αλκμήνη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη από τις 20 Ιανουαρίου 2020.
«Εξόριστοι»: Το έργοΘέματα όπως ο πόλεμος και οι πληγές που ανοίγει, η εξορία από τον τόπο σου, η βία και η αδικία που βιώνεις απλώς γιατί «δεν έχεις χαρτιά και άρα δεν υπάρχεις», η απογοήτευση από ματαιωμένα όνειρα, η μοναξιά που σε μετατρέπει εξόριστο στις σχέσεις σου, αναδεικνύονται από τον συγγραφέα μέσα από τους χαρακτήρες του έργου του. Βαθιά αντιρατσιστικό, μέσα από ένα σύμπλεγμα ενοχών, στέκεται απέναντι στην αστυνομική βία ενώ οι τύψεις και οι ενοχές διαρκώς παρούσες και βασανιστικές αποκαλύπτουν την μοναχικότητα των ηρώων.
Υπόθεση
Δύο άντρες που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, ο ένας μετανάστης που κατηγορείται για φόνο που δεν έκανε κι ο άλλος αστυνομικός που κουβαλάει τη δύναμη της εξουσίας. Θα συναντηθούν σε μία αποθήκη και στην προσπάθειά τους το θύμα να σωθεί και η εξουσία να συλλάβει το θύτη, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ενοχές και τις μνήμες τους. Μνήμες που ξεπηδούν μέσα από τη γυναίκα του καθενός, δυο γυναίκες που αποτυπώνονται σε ένα πρόσωπο, μιας μετανάστριας και της γυναίκας του αστυνομικού. Εικόνες μνήμης και πραγματικότητας σε συνεχή εναλλαγή θα διαμορφώσουν το πλέγμα των σχέσεων και των συναισθημάτων σ’ένα ενδιαφέρον παιχνίδι χαρακτήρων.
Το έργο μέσα από τα μάτια των δύο σκηνοθετών
Για τη Βίκυ Μανώλη οι «Εξόριστοι» περιγράφουν το σκληρό και απάνθρωπο κοινωνικό τοπίο της βίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου προς άνθρωπο. Ένας μετανάστης και ένας αστυνομικός συναντιούνται σε μια αποθήκη με μόνο κοινό σημείο αυτό της ενοχής, που μέσα από τις μνήμες τους παίρνει σάρκα και οστά μέσα από το πρόσωπο μιας γυναίκας. Η ανάγκη τους για συγχώρεση θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα αντιστρέψει τους ρόλους. Ένα έργο που έρχεται να μας θυμίσει ότι όλοι είμαστε ίσοι, θύματα μιας κοινωνίας, εξόριστοι της μοναξιάς και της βίας.
Για τον Αστέριο Πελτέκη σε μια κοινωνία όπου σχεδόν όλοι αισθανόμαστε «Εξόριστοι», σε μια εποχή που ραγδαίες εξελίξεις δημιουργούν συνθήκες εξορίας, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, το να νοιώθουμε όλοι ξένοι μεταξύ μας δεν μοιάζει καθόλου παράξενο. Εξόριστοι στη ζωή, στις κοινωνικές σχέσεις, στον έρωτα… Εξόριστοι, κυνηγημένοι αλλά και αδικημένοι, προσπαθούμε να επιβιώσουμε, να ξαναβρούμε νέες ισορροπίες, να ξανακάνουμε όνειρα. Κάπου, κάπως, κάποτε… με δικαιοσύνη.
Εξόριστοι είναι και οι τέσσερεις ήρωές μας.
Εξόριστοι θύματα της βίας, της μοναξιάς, της αποξένωσης, του ρατσισμού….
Εξόριστοι της σημερινής κοινωνίας….
Το έργο έλαβε το Κρατικό Βραβείο το 2004 και παρουσιάστηκε στην Αθήνα το 2006 σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή και στη Θεσσαλονίκη το 2008 σε σκηνοθεσία Εύης Δημητροπούλου.
