Αν ήταν να ορίσω την καλλιτεχνική μου γέννηση θα έλεγα ότι έγινε το 2013, στο club του Σταυρού του Νότου. Μπουσούλησα με τα πρώτα μου τραγούδια και τους λίγους ακροατές. Περπάτησα με την ομάδα μου που μεγάλωνε επί σκηνής, με περισσότερους ακροατές να αφουγκράζονται τις ανησυχίες, τα λάθη μου και τα νέα μου τραγούδια.
Ήρθε ένα συλλεκτικό βινύλιο, ένωσα τη φωνή μου με τους Usurum, παρουσιάσαμε τη “Μνήμη” μας, έκανα άπειρες δοκιμές στα encore, που γεννήσανε καινούριες ερμηνείες. Κατέγραψα αυτές τις φωνές όλων μας στα “4 χρόνια Δευτέρα”. Έτσι άρχισα να ενηλικιώνομαι.
Μοιράστηκα τη σκηνή με τον Χρήστο Θηβαίο για μια ολόκληρη χρονιά, όσο παράλληλα φτιάχναμε με τους συνεργάτες μου την αλληλογραφία με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και ονειρευόμασταν και οι 7 να χωρέσουμε στη σκηνή και να παίξουμε. Και χωρέσαμε. Και παίξαμε ως ενήλικα παιδιά πλέον.
Σαν απόδημο παιδί θα επιστρέψω για έβδομη χρονιά στη φωλιά μου. Μαζί με τους εφηβικούς και τους καινούριους μου φίλους, για να παρουσιάσουμε τα καινούρια μας τραγούδια, αλλά και ό,τι σήμερα δονεί την ψυχή μας. Ξέρω πως η οικογένεια θα βρίσκεται εκεί. Έχω ηρεμία μέσα στην τόση ένταση της ευθύνης του “τι άλλο θα σας πω από εκεί που ταξίδεψα;”, γιατί ξέρω πως ήδη ξέρετε καλύτερα από εμένα.
Εγώ γεννήθηκα για να ζήσω 3 Δευτέρες και έρχομαι μετά από 75 παραστάσεις να γιορτάσω τα 7 χρόνια μου σε 4 Παρασκευές.
Σοφία Ευκλείδου : τσέλο
Κρίτων Μπελλώνιας : τύμπανα
Γιώργος Ντάνης : κοντραμπάσο
Σταύρος Ρουμελιώτης : κιθάρες
