Η Aλήθεια
Ο Χιροκάζου Κόρε-εντα, νικητής πέρυσι του Χρυσού Φοίνικα με τους «Κλέφτες καταστημάτων» υπογράφει το πρώτο μη ιαπωνικό φιλμ του και ταξιδεύει στη Γαλλία για χάρη της Κατρίν Ντενέβ.
Υπόθεση
Η Φαμπιάν είναι μια σταρ. Περιβάλλεται από ανθρώπους που την αγαπούν και τη θαυμάζουν. Όταν εκδίδει τα απομνημονεύματα της, η κόρη της έρχεται στο Παρίσι από τη Νέα Υόρκη με τον άντρα της και το παιδί τους. Η επανένωση μητέρας και κόρης θα φέρει στο φως αλήθειες, θα τις αναγκάσει να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και να εκδηλώσουν τα συναισθήματα που τις κατακλύζουν.
Μητέρες και κόρες
Η απόφαση του Ιάπωνα σκηνοθέτη να φτιάξει μια ταινία σε ξένη γλώσσα δεν τον βοηθά ιδιαίτερα. Παρά τη τόλμη να ανοίξει την κοσμοθεωρία του σε ένα ξένο πεδίο, ο Χιροκάζου Κόρε-εντα δεν καταφέρνει να βρει στα… ξένα τις κατάλληλες απαντήσεις που ζητά γύρω από τα κοινωνικά και ψυχολογικά ερωτήματα που γεννιούνται στα ενδότερα μιας δυσλειτουργικής (καλλιτεχνικής γαρ) οικογένειας. Η ιστορία προήλθε από ένα θεατρικό πάνω στο οποίο δούλευε ο ιάπωνας πριν από αρκετά χρόνια, όταν συνειδητοποίησε ότι το εν λόγω έργο που αφορούσε στην τελευταία παράσταση μιας ντίβας του θεάτρου, είχε κινηματογραφικές αρετές.
Και μετά την πρόταση της Μπινός να συνεργαστούν κατέληξε στο οριστικό σχήμα που θα είχε η «Αλήθεια» του γύρω από την προβληματική σχέση μιας ντίβας του σινεμά με την κόρη της. Η ταινία δεν είναι άσχημη αλλά δεν ανήκει και στις καλύτερες στιγμές του σκηνοθέτη. Έχει ευχάριστη αφήγηση, διασκεδαστικό ρυθμό, κωμικές σφήνες που διακρίνονται από έξυπνα και ειρωνικά σχόλια, ενώ πετυχαίνει να ισορροπεί κατάλληλα μεταξύ δράματος και (οικογενειακής) τραγωδίας. Όμως δεν βρίσκει ποτέ την σωστή οδό για να αποκτήσει το βάρος που χρειάζεται η ιστορία του και κάπως έτσι το φιλμ αφήνεται στην μοίρα του.
Ή καλύτερα στα χέρια μιας ντίβας σαν την Ντενέβ που κάνει ότι γουστάρει στο πλατό κι ο Χιροκάζου Κόρε-εντα στέκει ανήμπορος (και γοητευμένος προφανώς από τη συνεργασία μαζί της) να την κοιτάει. Θεωρητικά πάντα μιλώντας η αβίαστη, νατουραλιστική σχεδόν ελαφρότητα της ταινίας αφορά στις εκκεντρικότητες των σταρ του θεάματος. Ακόμη κι έτσι να είναι, η ευγένεια του σκηνοθέτη δεν του επιτρέπει να αμφισβητήσει την αλήθεια των σταρ με αιχμηρό τρόπο και να προκαλέσει εντάσεις στο σετ, που ίσως και να οδηγούσαν το φιλμ σε χειρότερες καταστάσεις και κατά συνέπεια μεγαλύτερες εντάσεις.