Edith Piaf, μια ζωή στο φως και στην σκιά στο Christmas Theater

Μια παράσταση αφιερωμένη στην Εντίθ Πιάφ που με οδηγό τα τραγούδια ακολουθεί την επιτυχία, τη δόξα, τους έρωτες αλλά και τις πολλές κακοτυχίες που στιγμάτισαν την πολυτάραχη ζωή του μικρού σπουργιτιού με την μεγάλη φωνή. Μια παράσταση που κατέκτησε το Παρίσι και αμέσως μετά όλο τον κόσμο και έρχεται στο Christmas Theater με ελληνικούς υπέρτιτλους και στις πρόζες αλλά και στα τραγούδια.

Φως πάνω στη σκιά της, πάνω στην ζωή της, πάνω στην ίδια…

 «Η Εντίθ Πιάφ έχει αυτήν την ομορφιά της σκιάς που διαχέεται στο φως. Κάθε φορά που τραγουδάει είναι σαν να καταθέτει μπροστά μας την ψυχή της για τελευταία φορά. Δεν υπήρξε ποτέ άλλη Πιάφ ούτε θα ξαναυπάρξει ποτέ..», είχε πει γι αυτήν ο Ζαν Κοκτώ, ο οποίος διατηρούσε μια μακρόχρονη φιλία μαζί της και που “έφυγε” με τη σειρά του μόλις έξι ώρες μετά την αναγγελία του θανάτου της, λέγοντας ότι «τώρα πια το πλοίο βυθίστηκε, είναι η τελευταία μου μέρα πάνω στη Γη».

Αυτές και τόσες άλλες ιστορίες θα μας παρουσιάσει η μοναδική Ναταλί Λερμίτ που έχει εντυπωσιάσει όλο τον κόσμο με την ιδιότητά της να υποδύεται την Εντιθ Πιάφ σε διάσημες παραστάσεις, όπως την παραγωγή του Αλέν Ντελόν πριν μερικά χρόνια ο οποίος είχε γράψει κι ένα υπέροχο γράμμα στην Εντίθ:

«Εντίθ μου, Εάν βρίσκομαι εδώ απόψε το βράδυ, αυτό είναι για σένα, το ξέρεις καλά. Για όλες τις χαρές και τις συγκινήσεις που μου έδωσες πέρα από την φιλία σου. Σε ανάμνηση της τρυφερότητάς σου, για τότε που ήμουν ένας τρελλός νέος. Σε ένδειξη σεβασμού στην λαμπρότητά σου», Αλέν Ντελόν

Πώς γεννήθηκαν τα τραγούδια «La vie en rose», «L’hymne à l’amour», «Milord» ή «Non, je ne regrette rien»; Πώς μεγάλωσε στην φτωχογειτονιά του Παρισιού- και στα μπαρ της Πιγκάλ; Πώς η Εντίθ Γκασιόν (Edith Gassion) έγινε το «Μικρό Σπουργίτι» και στην συνέχεια η «Εντίθ»; Πώς συνάντησε τον Μαρσέλ Σερντάν και έζησε μαζί του έναν μυθικό έρωτα; Τί της οφείλουν ο Ιβ Μοντάν, ο Σαρλ Αζναβούρ, ο Ζορζ Μουστακί και πολλοί άλλοι; Πώς κατανάλωσε την ζωή της δίνοντας παραστάσεις μέχρις εξαντλήσεως, σε πείσμα των γιατρών που της συνιστούσαν επίμονα να ξεκουραστεί; Η πρωτότυπη μορφή της θεατροποιημένης αυτής μουσικής βιογραφίας, πλημμυρισμένης από τα αθάνατα τραγούδια της Πιάφ,  αναπλάθει την ζωή της μ’ έναν τρόπο διασκεδαστικό και συγκινητικό συνάμα.

Η ίδια δεν πίστευε στην μοίρα. Έχει πει: «Πιστεύω πως τα καλά πράγματα έρχονται αν τα επιθυμούμε. Πέρασα δύσκολη ζωή αλλά πιστεύω πως αν δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα είχα δώσει αυτό που έδωσα στον κόσμο. Αυτό με βοήθησε ώστε ό,τι κάνω, όταν δίνω κάτι, να το δίνω με όλη μου τη ψυχή. Για τους νέους τραγουδιστές; Όταν τραγουδάς πάντα να ‘χεις στόχο τη καρδιά των ανθρώπων, γιατί η καρδιά είναι μία κι ίδια σ’ όλο τον κόσμο. Για τον έρωτα; Από τον έρωτα περίμενα ακριβώς αυτό που μου έδωσε: Το φανταστικό, το λυπηρό, το τραγικό, το καταπληκτικό.. Και για το τραγούδι; Το να τραγουδάς είναι ένας τρόπος να δραπετεύεις. Είναι ένας άλλος κόσμος. Όταν τραγουδάω είναι σαν να μην πατάω στη γη..»

Για τη Ναταλί Λερμίτ πρόκειται για ένα σημαδιακό “αντάμωμα” με την Πιάφ, που από μικρό κοριτσάκι είχε λατρέψει τη φωνή της. Έχει ενσαρκώσει με επιτυχία τη Μεγάλη Κυρία σε πολλές θεατρικές παραστάσεις (“Πιάφ σ’ αγαπώ”, “Εντίθ Πιάφ, μια ζωή σε ροζ και μαύρο”), την έχει παρουσιάσει και τραγουδήσει στην εκπομπή “Chabada” της γαλλικής τηλεόρασης France 3 επί τέσσερα χρόνια, ήρθε σε επαφή με επιστήθιους συνεργάτες της, τον Ζωρζ Μουστακί, τον Φρεντ Μελά, τον Μισέλ Ριβγκός, τον Φρανσίς Λε* (που συνέθεσε και το τραγούδι-αφιέρωμα στην Πιάφ) και πιο πρόσφατα τον Σαρλ Ντιμόν, που της ζήτησε να μοιραστεί μαζί του το ρεσιτάλ του για το “σπουργιτάκι”…

«Η Πιάφ μου έδωσε αυτό που έψαχνε όλη της τη ζωή…την αγάπη», λέει η Ναταλί. Και αυτήν την αγάπη η ίδια την επιστρέφει στο κοινό της!

* Όταν η Ναταλί Λερμίτ ζήτησε από τον Φρανσίς Λε –που δεν είναι άλλος από τον συνθέτη των ταινιών του Κλοντ Λελούς και του οσκαρικού “Love story” και ο τελευταίος συνθέτης για την Εντίθ Πιάφ– να της γράψει ένα τραγούδι-αφιέρωμα για την Πιάφ, εκείνος ανταποκρίθηκε αμέσως! Το τραγούδι “La voix de ma vie” (“Η φωνή της ζωής μου”) γράφτηκε μέσα σε λίγες μέρες και αποτελεί το τελευταίο τραγούδι για το “σπουργιτάκι”!