Χορός στη Στέγη: Έξι νέοι χορογράφοι μάς συστήνονται

Κάντυ: Νομίζω ήταν στα τρεισήμισι που γράφτηκα μπαλέτο, να κρατιέμαι από τα χέρια με ένα κοριτσάκι αντικριστά και να προσπαθούμε να γυρίσουμε πλάτη χωρίς να τα αφήσουμε και χωρίς να κάνουμε καρούμπαλο. Και επίσης ο αδερφός μου να κάνει ρόδα.
Χαρά: Mια mazourka με βυσσινί γυαλιστερά μποτίνια και κοστούμι τυρολέζας και παράσταση παραδοσιακών χορών με πλήρη εξάρτυση δίπλα στη θάλασσα. Και τα δύο με τις αγαπημένες μου δασκάλες, την πρώτη μου δασκάλα μπαλέτου και την δασκάλα μου στους παραδοσιακούς χορούς.

K: Θα απαντήσω όπως θα απαντούσα για κάτι γενικού ενδιαφέροντος, καθώς δεν θεωρώ ότι μιλάω από τη μεριά του χορογράφου. Εστιάζοντας ίσως στο “σήμερα” της ερώτησης θα έλεγα ότι σημαίνει ίσως το να φτιάχνεις συνθήκες ώστε να υπάρξεις και να κινηθείς μέσα τους, όπως θα ήθελες να ζεις. Με προκαλεί το ότι οι αποφάσεις σχετικά με το αν κάτι λειτουργεί ή όχι για εμένα είναι δικές μου. Με ανταμείβει το γεγονός ότι η δουλειά του λαξευτή επιβεβαιώνεται. Ότι ένα σκαλί πάντα φτιάχνει τη σκάλα. Και ότι ένα σκαλί που λείπει φτιάχνει το άλμα.
X: Προσπαθώ να απαντήσω στο ερώτημα «τι σημαίνει χορογραφία» από την εμπειρία που έχω ως χορεύτρια, δασκάλα χορού και ως χορογράφος στο θέατρο, γιατί χορογράφος per se δεν τολμώ να πω ότι είμαι. Αν αποπειραθώ λοιπόν να ορίσω τι είναι «χορογραφία» θα έλεγα ότι είναι η συνείδηση, οργάνωση και καταγραφή του πού, πώς, πότε και γιατί κινούνται ή μένουν ακίνητα τα έμψυχα και άψυχα. Ίσως ακούγεται επιμελώς ασαφές, αλλά είναι ο μόνος ορισμός που κατάφερα να κατασκευάσω προκειμένου να συμπεριλάβω το τεράστιο φάσμα εκφάνσεων που έχει η πρακτική της χορογραφίας.
Στη διαδικασία του χορογραφείν προσωπικά ψυλλιάζομαι ότι η κύρια προβληματική είναι το ζήτημα της επιλογής. Πώς και γιατί επιλέγουμε το ένα ενδεχόμενο έναντι ενός άλλου; Κάποιες φορές το αποδίδουμε στο απροσδιόριστο αυτοκομπόστ που ονομάζουμε «ένστικτο» κι άλλες φορές ακολουθούμε μια πιο λογική διαδικασία για να αποφασίσουμε γιατί έτσι κι όχι αλλιώς.

K: Μου φέρνει αμηχανία αυτή η ερώτηση, ίσως γιατί με οδηγεί σε μία συμπύκνωση-ταμπέλα ή ίσως γιατί δεν έχω έργο πίσω μου να το κοιτάξω και να βρω τις αναφορές του. Θα πω όμως γενικά ότι το να χορογραφείς είναι μία πρακτική, άρα εκτός από τις καλλιτεχνικές αναφορές που έχει ο καθένας μας – χορευτικές ή μη – νιώθω ότι πιο πολύ επηρεάζεται από τις συνθήκες και τις καταστάσεις μέσα στις οποίες έχει βρεθεί. Έτσι ίσως οι χορογράφοι που με έχουν επηρεάσει είναι κυρίως εκείνοι που είχα την τύχη να δουλέψω μαζί.
X: Δεν θα έλεγα ότι μπορώ να ονοματίσω χορογράφους που με έχουν επηρεάσει, γιατί όπως είπα και προηγουμένως δεν έχω χορογραφική πορεία σε τέτοιο βαθμό που να μπορώ να εντοπίσω επιρροές. Κι όπως και να ΄χει, ποτέ δεν συμβαίνουν συνειδητά αυτά. Είναι πολλοί χορογράφοι οι δουλειές των οποίων με συγκινούν και με εμπνέουν και η αλήθεια είναι ότι βλέπω μανιωδώς ό,τι υπάρχει στη σκηνή του χορού όσο μπορώ, αλλά έχω διαμορφωθεί ίσως περισσότερο από τους χορογράφους με τους οποίους είχα κι έχω την τύχη να δουλεύω. Εκεί έχω την ευκαιρία να είμαι ενεργό κομμάτι της διαδικασίας της σύνθεσης και να ανακαλύπτω εργαλεία και ιδέες κι αυτό είναι πολυτιμότατη σπουδή επί το έργον. Και για να μην αποφύγω τελείως να απαντήσω, θα αναφέρω το όνομα της Maguy Marin, όχι μόνο επειδή είναι σπουδαία, αλλά επειδή η Cendrillion της είναι η πρώτη παράσταση χορού που είδα στη ζωή μου. Ήταν στην κρατική τηλεόραση και μου το είχε γράψει σε βιντεοκασέτα η μητέρα μου. Είχα πάθει εμμονή.

K: Δια χειραψίας και βλέμματος. Έτσι συστήνομαι κι εγώ στους ανθρώπους και τα πράγματα. Λέγεται manoeuvre_ και μπορείτε να τη συναντήσετε αυτό το σαββατοκύριακο.
X: Η παράστασή μας ονομάζεται manoeuvre_ και εμφανίζονται δύο χορεύτριες κι ένα ξύλινο μαδέρι. Αυτό είναι ό,τι χρειάζεται να ξέρει κανείς. Και δεν είναι και λίγο. Η δυάδα, ο τίτλος με τη διπλή του σημασία (ο ελιγμός, αλλά και το έργο του ανθρώπου) και το αντικείμενο που χρησιμοποιούμε είναι ήδη πολύ συγκεκριμένα. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι σημείο εκκίνησης της κουβέντας για το manoeuvre_ ήταν το φωτογραφικό δίπτυχο Plank piece l –ll του Charles Ray, αλλά κι αυτό δεν είναι απαραίτητο να το γνωρίζει κανείς.

K: Νομίζω θα προτιμούσα να έρθουν έτσι ή αλλιώς, αλλά ήρεμοι. Σαν σε ένα ραντεβού που σε ενδιαφέρει, αλλά δε σκας κιόλας! Αν εγώ όμως έχω προσδοκίες για το πώς θα ήθελα να έρθουν, τότε έχουν κι εκείνοι για το πώς θα ήθελαν να μοιάζει…

X: Ο θεατής να έρθει όσο αδιάβαστος ή διαβασμένος θέλει. Έχει να κάνει με το πώς ανοίγει καθενός η όρεξη σε κάθε φάση. Εγώ φερ’ ειπείν , για πολλά χρόνια στα βιβλία διάβαζα τον πρόλογο του επιμελητή ή του μεταφραστή, αφού είχα διαβάσει το βιβλίο. Τώρα πια το κάνω ανάποδα. Η συγκεκριμένη παράσταση άλλωστε είναι “self –explanatory” που λένε.

Κάντυ Καρρά & Χαρά Κότσαλη: “manoeuvre_”
Εκθεσιακός Χώρος -1 | 23:00 | 1 – 2 ΦΕΒ