9 ταινίες αναζητούν αγαλματάκι…

Πάντα μόνος ανάμεσα στο πλήθος, ο Άρθουρ Φλεκ (Χοακίν Φίνιξ) αναζητά να συνδεθεί. Καθώς περιφέρεται στην εχθρική Γκόθαμ, ο Άρθουρ φοράει δύο μάσκες. Τη μία τη βάφει ο ίδιος στο πρόσωπο του κάθε πρωί που δουλεύει ως κλόουν. Τη δεύτερη δεν μπορεί να τη βγάλει ποτέ. Είναι η μεταμφίεση που κρύβει τη μάταιη προσπάθεια του να γίνει μέρος του κόσμου γύρω του. Ορφανός από πατέρα, ο Άρθουρ έχει μία αδύναμη μητέρα, που τον φωνάζει Happy, το παρατσούκλι που του καλλιεργεί ένα μόνιμο, σπασμωδικό χαμόγελο για να κρύψει τον πόνο του. Αλλά, κάθε φορά που τον περιγελούν, αυτός ο κοινωνικά απόβλητος άντρας εκτροχιάζεται ακόμα περισσότερο.

“Κάποτε έρχονται αυτές οι ταινίες από το πουθενά που κάνουν όχι απλώς θόρυβο αλλά γράφουν ιστορία κάνοντας πρωτοφανή σαματά! Σαν αυτή του Φίλιπς που ορθά διέγνωσε ότι το κεφάλαιο Τζόκερ δεν τελείωσε με την ερμηνεία ζωής -κυριολεκτικά- του Χιθ Λέτζερ αλλά έχει ακόμη κάτι να πει γύρω από το σύμβολο του σαλεμένου κλόουν. Ο σκηνοθέτης του «Hangover» θεωρητικά συνεχίζει στην κωμική πλευρά του κινηματογραφικού ονείρου αν και το κομιξάδικο «Joker» του είναι τόσο κατάμαυρο και θλιβερό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια γέλιου. Καμιά ευκολία, κανένα συμβατικό κόλπο, καμία διάθεση ηρωοποίησης.”
Ολόκληρη η κριτική εδώ.

Ο Τσάρλι και η Νικόλ χωρίζουν μετά από δέκα χρόνια γάμου. Ο Τσάρλι ανεβάζει τα δικά του θεατρικά έργα στο off Broadway κι έχει το δικό του θίασο στον οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Νικόλ, η οποία εγκατέλειψε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα ως ηθοποιός σε χολιγουντιανές νεανικές κωμωδίες για να αφοσιωθεί στο καλλιτεχνικό όραμα του πρώτου. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι τους-η Νικόλ έχει αποφασίσει να επιστρέψει στο L.A. για να συνεχίσει την καριέρα που διέκοψε απότομα- αλλά υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο: ο 8χρονος γιος τους Χένρι του οποίου την επιμέλεια διεκδικούν και οι δύο.

“Δράμα και χιούμορ έχουν τον κατάλληλο ρυθμό και τις σωστές εναλλαγές στην πλοκή, η απόσταση τόσο από τους χαρακτήρες όσο και από τον καταλογισμό ευθυνών είναι δίκαια μοιρασμένη, το κομμάτι του ρεαλισμού είναι έντεχνα και λειτουργικά τοποθετημένο στην ιστορία. Κυρίως όμως είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων – προσέξτε πόσο μεθοδικά και αβίαστα ο Μπάουμπακ μεταφέρει την σταδιακή αλλαγή στο συναίσθημα αλλά και τη συμπεριφορά των δύο ηρώων- και οι θαυμάσιες ερμηνείες που κάνουν το φιλμ μια δυνατή και επώδυνη (το δράμα από τη μέση και μετά αρχίζει να έχει το πάνω χέρι με αποκορύφωμα το συγκλονιστικό φινάλε) ανατομία των σύγχρονων σχέσεων και του θεσμού του γάμου.”
Ολόκληρη η κριτική εδώ.

Η ταινία έλαβε 6 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες και κέρδισε το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου για  την ερμηνεία της Λόρα Ντέρν. Στα BAFTA και τα Όσκαρ 2020 είναι προτεινόμενο για 5 βραβεία: Α’ Ανδρικού Ρόλου (Adam Driver), Α’ Γυναικείου Ρόλου (Scarlett Johansson), Β’ Γυναικείου Ρόλου (Laura Dern), Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερου Κάστινγκ(στα BAFTA) και Πρωτότυπης Μουσικής (στα Όσκαρ).

H πραγματική ιστορία του σχεδιαστή αυτοκινήτων Κάρολ Σέλμπι και του επαγγελματία οδηγού Κεν Μάιλς, οι οποίοι έδωσαν μάχη ενάντια σε όλους προκειμένου να κατασκευάσουν ένα επαναστατικό αγωνιστικό αυτοκίνητο που θα αντιμετώπιζε στα ίσα τα αυτοκίνητα της Φεράρι στον περίφημο αγώνα των 24 ωρών του Λε Μαν στη Γαλλία το 1966.

“Η γραφή του Τζέιμς Μάνγκολντ κατευθύνεται προς την σωστή πορεία όταν αφήνει κατά μέρος την κόντρα των δύο κροίσων της  αυτοκινητοβιομηχανίας (ο Έντσο Φεράρι και ο Χένρι Φορντ) για να εστιάσει στις εσωτερικές διαμάχες της Φορντ και κυρίως στον προσωπικό αγώνα των δύο φίλων για να υπερνικήσουν όλα τα εμπόδια. Εκεί είναι που το αδάμαστο πνεύμα του βρετανού οδηγού Κεν Μάιλς και η παροιμιώδης καπατσοσύνη του Κάρολ Σέλμπι (γνήσιοι εκπρόσωποι ενός ρομαντισμού που χάνεται) επιχείρησαν να βάλουν φρένο στις ορέξεις των άσπονδων εχθρών τους ώστε να γράψουν ιστορία.”
Ολόκληρη η κριτική εδώ.

Η ταινία κέρδισε άλλες 3 υποψηφιότητες στα Όσκαρ (Μοντάζ, Μιξάζ και Μοντάζ Ήχου), καθώς και μία υποψηφιότητα για το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Christian Bale στις Χρυσές Σφαίρες και στα SAG Awards.