Κορίνα Λεγάκη: Είναι ωραίο να ζούμε και να τραγουδούμε έναν πολυδιάστατο κόσμο

Μια ερμηνεύτρια πολύγλωσση και πολυπολιτισμική, η Κορίνα Λεγάκη με καταγωγή από Νάξο και Σουηδία, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Έτσι, μας έχει συνηθίσει σε μουσική που δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά αντιθέτως τα εξερευνά.

Στους τελευταίους της δίσκους θ’ ακούσετε μουσική στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά και φυσικά σουηδικά, αλλά και μελοποιημένη ποίηση των πιο σπουδαίων Ελλήνων ποιητών, μουσικές επιλογές που την δικαίωσαν. Έχει ήδη συνεργαστεί με μερικά από τα πιο σημαντικά ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ μόλις κυκλοφόρησε έναν δίσκο με τίτλο “Νέος Κόσμος” σε συνεργασία με τους Γιώργο Ανδρέου και Νίκο Ξυδάκη και σε στίχους Θοδωρή Γκόνη, Κικής Δημουλά, Μάνου Ελευθερίου, Γιώργου Ανδρέου και Διονύση Καψάλη.

Με αφορμή το νέο αυτό εντυπωσιακό εγχείρημα, μιλήσαμε με την Κορίνα Λεγάκη για τη μουσική της, την νέα αυτή συνεργασία, αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια.

Φωτό: Ανδρέας Γεωργιάδης

Οι εναλλαγές μεταξύ Κρητικής παραδοσιακής μουσικής, λαϊκής μουσικής, έντεχνης σκηνής των 90’s, όσο και μεταξύ κλασικής, ποπ, τζαζ, σουηδικής παραδοσιακής και εκκλησιαστικής μουσικής ήταν έντονες αλλά και συναρπαστικές. Όλα αυτά τα είδη μουσικής, είμαι σίγουρη πως με έχουν επηρεάσει (συνειδητά και μη) στον τρόπο με τον οποίο τραγουδάω και έχουν δημιουργήσει το «μωσαϊκό» της τραγουδιστικής μου προσωπικότητας.

Το ότι προέρχομαι από μουσική οικογένεια πιστεύω πως βοήθησε την πρώιμη μουσική μου εμπειρία: ραδιόφωνο, κασσέτες, CDs, το μπουζούκι του πατέρα μου να ακούγεται παντού στο σπίτι μας (τις πολλές ώρες μελέτης του), το πιάνο και οι δίσκοι του Σουηδού παππού μου. Η επαγγελματική μου ενασχόληση με το τραγούδι ήταν απόφαση που ήρθε πολύ νωρίς. Το ίδιο και οι… οικογενειακές αντιδράσεις.

Μπαίνοντας σε ξένες μουσικές κουλτούρες και γλώσσες, μαθαίνεις την δική σου καλύτερα.

Έχει πολύ ενδιαφέρον το να συνομιλείς επί σκηνής, αλλά και δισκογραφικά, με διαφορετικές κουλτούρες. Το ακροατήριό μου έχει, πιστεύω, εξοικειωθεί με αυτήν μου την διάθεση και θεωρεί… δεδομένο το μουσικό μας ταξίδι σε διάφορους πολιτισμούς. Είναι ωραίο να ζούμε και να τραγουδούμε έναν πολυδιάστατο και πολύχρωμο κόσμο. Άλλωστε, μπαίνοντας σε ξένες μουσικές κουλτούρες και γλώσσες, μαθαίνεις την δική σου καλύτερα.

Ο Γιώργος Ανδρέου και ο Νίκος Ξυδάκης ήδη από την δεκαετία του ’80 έχουν συναντηθεί πολλές φορές επί σκηνής αλλά και συμμετέχοντας (με διάφορες ιδιότητες – ενορχηστρωτικές, παραγωγικές, ερμηνευτικές) ο ένας στις δισκογραφικές εκδόσεις του άλλου. Είναι όμως η πρώτη φορά που συναντιούνται ως δημιουργοί σε κοινό δίσκο, διαλέγοντας για τα τραγούδια τους μια νέα ερμηνεύτρια. Η ιδέα γεννήθηκε το 2015 όταν οι τρεις για πρώτη φορά συναντηθήκαμε σε κοινές συναυλίες στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα. Τιμή και χαρά μεγάλη για μένα να μου εμπιστεύονται, αυτού του μεγέθους δημιουργοί, τα τραγούδια τους.

Το εξώφυλλο του νέου δίσκου της Κορίνας Λεγάκη, με τίτλο «Νέος Κόσμος» που κυκλοφορεί από τη Μικρή Άρκτο.

Η επιλογή των στίχων έγινε από τους συνθέτες. Τολμώ να πω πως όλοι τους με συγκινούν, όλους τους νιώθω πια και «δικούς μου». Πρόκειται άλλωστε για εξαίρετο ποιητικό υλικό λαμπρών ανθρώπων του Λόγου.

Το τραγούδι The Goldfish (A lullaby), είναι ένα αγγλόφωνο τραγούδι που έγραψε ο Γιώργος Ανδρέου, στο οποίο συμμετέχει η χορωδία του Δημοτικού Σχολείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Αλσούπολης υπό την διεύθυνση του Θωμά Κοντογεώργη. Κυκλοφορεί οπτικοποιημένο στο διαδίκτυο σ’ ένα πολύ συγκινητικό βίντεο σε σκηνοθεσία Σεραφείμ Ντούσια. Πρόκειται για ένα τραγούδι που εξιστορεί το δράμα ενός εννιάχρονου κοριτσιού που μόλις έχει διωχθεί από την πατρίδα του και βρίσκεται πάνω σε ένα από αυτά τα σκάφη που βυθίζονται καθημερινά κοντά στα νησιά μας. Το παιδί φοβάται, προσεύχεται, ελπίζει πως θα καταφέρει να επιβιώσει, ενώ ζητάει “συγγνώμη” από το χρυσόψαρό του επειδή δεν μπορεί να κολυμπήσει όπως εκείνο. Τραγικές παιδικές φιγούρες προσφύγων που ταξιδεύουν στην αφιλόξενη θάλασσα προς ένα αβέβαιο μέλλον, ιστορίες αθώων παιδιών που όλοι μας έχουμε δει και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε.

Η Αμαξοστοιχία-Θέατρο «το Τρένο στο Ρουφ» είναι ένας μοναδικός χώρος, ένας σύγρονος πόλος ψυχαγωγίας και πολιτισμού. Ψυχή του εγχειρήματος (εδώ και 22 χρόνια!) είναι η ηθοποιός και σκηνοθέτης Τατιάνα Λύγαρη. Τραγουδώ κάθε Παρασκευή στο μουσικό βαγόνι, ένα αυθεντικό βαγόνι του Orient Express του 1924.  Η εμπειρία είναι συναρπαστική – βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από το ακροατήριο, τίποτε δεν κρύβεται ούτε «ωραιοποιείται».

Φωτο: Yann Saint-Pe

Τραγουδώ τραγούδια από το νέο μας album «Νέος Κόσμος», τραγούδια από προηγούμενες δισκογραφικές μου εργασίες, τραγούδια σπουδαίων δημιουργών από την ελληνική και την διεθνή σκηνή, τραγούδια του σινεμά, τραγούδια που συναντούν τον ποιητικό λόγο – υλικό αγαπημένο και τολμηρό, σ’ ένα πρόγραμμα που έχει επιμεληθεί η Μαργαρίτα Μυτιληναίου. Μαζί μου τρεις gentlemen-μουσικοί: ο Θωμάς Κοντογεώργης (πιάνο και ενορχηστρώσεις), ο Βαγγέλης Καλαμάρας (τύμπανα) και ο Στέργιος Μητρούσης (κοντραμπάσο). Μία φορά τον μήνα στο τρένο επιβιβάζεται ο Γιώργος Ανδρέου με τις πολύτιμες «αποσκευές» του!

Συναντώ για πρώτη φορά επί σκηνής τους TANGartO, ένα κουιντέτο μουσικών που μελετά και παρουσιάζει την αργεντίνικη μουσική (tangos κλπ) των A. Piazzolla, H. Salgan, M. Mores κ.ά. Πρόκειται για ένα ρεπερτόριο που συνδυάζει την Κλασική, την Τζαζ αλλά και την Αργεντίνικη λαϊκή μουσική, μ’ έναν τρόπο θερμό και θεατρικό μαζί. Την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου το TANGartO συναντά την Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών στην παράσταση Tango goes Symphony στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας κι εγώ τραγουδώ τα τραγούδια.