Η Κατερίνα Πολέμη κι ο Ευστάθιος Δράκος βουτούν στις θάλασσες του έρωτα με τη Δήμητρα Γαλάνη

Η Κατερίνα Πολέμη και ο Ευστάθιος Δράκος, δύο από τους πιο δημιουργικούς εκπροσώπους της νέας γενιάς, συμπράττουν στις 14 και 15 Φεβρουαρίου με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο αφιέρωμα «Έρωτα εσύ…», μια μουσική περιπλάνηση στον ερωτικό λόγο και σε θεσπέσιες μουσικές που έχουμε λατρέψει. 

Εμείς μιλήσαμε με την ελληνοβραζιλιάνα βραβευμένη συνθέτρια και τραγουδοποιό Κατερίνα Πολέμη και τον ταλαντούχο συνθέτη Ευστάθιο Δράκο για το τι θα ακούσουμε σ΄αυτόν τον ερωτικό διάλογο…

Κατερίνα Πολέμη: Το ρεπερτόριο κινείται μέσα στις θάλασσες του έρωτα και της αγάπης με τραγούδια ελληνικά, αλλά και ξένα, στα αγγλικά, στα ισπανικά, στα πορτογαλικά…

Ευστάθιος Δράκος: Τραγούδια για τις διάφορες οπτικές, αλλά και το φάσμα συναισθημάτων που σου προκαλεί ο έρωτας. Κάποια από αυτά είναι οι προσωπικοί μας ύμνοι, τραγούδια που άλλοτε αγαπάμε να σιγοτραγουδάμε και άλλοτε να ακούμε και να αφιερώνουμε. Η ανάγκη για αγάπη μπορεί να γίνει πολύ συγκινητική όταν μεταδίδεται μέσα από το σωστό τραγούδι, τη σωστή στιγμή. Θεωρώ πως θα υπάρξουν πολλές τέτοιες στιγμές στο live.

Κατερίνα Πολέμη: Η Δήμητρα Γαλάνη και η Μαργαρίτα Μυτιληναίου διάλεξαν τα κομμάτια με μπούσουλα τον έρωτα βεβαίως, αλλά και το ύφος μουσικής που αντιπροσωπεύουμε ο Στάθης και εγώ καθώς επίσης και δικές μας συνθέσεις.

Ευστάθιος Δράκος: Οι προτάσεις των τραγουδιών ήταν κυρίως της Δήμητρας και της Μαργαρίτας Μυτιληναίου. Σκεφτήκαμε έπειτα και εμείς με την Κατερίνα ποια είναι τα ερωτικά τραγούδια που έχουμε πιο βαθιά στην καρδιά μας, ενώ ο καλός μας Σεραφείμ Γιαννακόπουλος έστειλε απ’όσο ξέρω μια τεράστια λίστα με τραγούδια, τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να σε τριπάρουν γλυκά για ώρες. Ο μουσικός διάλογος που θα λάβει χώρα στο Μέγαρο, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το απόσταγμα όλης αυτής της διαδικασίας επιλογής.

Κατερίνα Πολέμη: Μένει να το δούμε στο Μέγαρο Μουσικής…. Αλλά στη «σκηνή» των προβών νιώθω πάρα πολύ όμορφα, φυσικά, αρμονικά και υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση μεταξύ όλων των συνεργατών. Συγκεκριμένα για τους τρεις μας νιώθω πως ταιριάζουμε σαν ιδιοσυγκρασίες, αλλά και σε ό,τι αφορά τις χροιές των φωνών μας.

Ευστάθιος Δράκος: Είναι η πρώτη φορά που θα το διαπιστώσουμε, καθότι δεν έχει προηγηθεί σύμπραξη των τριών μας επί σκηνής. Επί σαλονιού Δήμητρας πάντως (όπου και κάνουμε τις πρόβες μας), η χημεία είναι πιο πολύ φυσική, παρά χημεία. Τι πιο ωραίο.

Κατερίνα Πολέμη: Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό που στέκομαι δίπλα στη Δήμητρα Γαλάνη. Είναι σαν πανεπιστήμιο η εμπειρία αυτή

Κατερίνα Πολέμη: Η συνεργασία μου με τη Δήμητρα Γαλάνη με κάνει να νιώθω σχεδόν ισάξια με εκείνην. Να εξηγήσω όμως τη εννοώ. Το “ισάξια” το λέω διότι ΕΚΕΙΝΗ επιλέγει να εργάζεται ισάξια με τους συνεργάτες της, με αυτήν την ενέργεια και πρόθεση, σαν να είμαστε μια ομάδα όπου ο κάθε ένας είναι ίσος με τον άλλον. Το “σχεδόν” το λέω διότι για μένα δεν παύει και δεν θα πάψει ποτέ να είναι Η Δήμητρα Γαλάνη…  Για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό που στέκομαι δίπλα της. Είναι σαν πανεπιστήμιο η εμπειρία αυτή και νιώθω τιμή που μπορώ να συμμετέχω και νιώσω από τόσο κοντά αυτό το τεράστιο κεφάλαιο του ελληνικού τραγουδιού που λέγεται Δήμητρα Γαλάνη.

Ευστάθιος Δράκος: Μετά από την πρώτη συνάντηση για το δίσκο μας “Το Βαλς των Χαμένων Μετά” 3 χρόνια πριν, αλλά και τις μετέπειτα συναυλίες που κάναμε τα χρόνια αυτά, νιώθω ότι βιώνω πράγματα και συναισθήματα που ίσως να μου έπαιρνε μια ζωή ολόκληρη για να τα βιώσω και να τα χωνέψω. Μιλάω είτε για θέματα που έχουν να κάνουν με τη μουσική και την ερμηνεία συγκεκριμένα, είτε για τη διάδρασή μας στο πιο ανθρώπινο επίπεδο. Είναι life changing εμπειρία σίγουρα.

Κατερίνα Πολέμη: Ναι και αυτό το οφείλουμε, όπως είπα νωρίτερα, στη γενναιοδωρία ψυχής και μουσικής ψυχής της κ. Γαλάνη που προσεγγίζει τη μουσική ως μια και όχι κομπλεξικά.

Ευστάθιος Δράκος: Δεν ξέρω αν έχω κάποια ταυτότητα και αν τη διατηρώ επί σκηνής. Με πιάνει ένα μικρό άγχος με τις ταυτότητες, και αν κρίνω από την προσωπική μου ζωή, θα ήθελα να τις χάνω κάθε 2 χρόνια και να βγάζω καινούριες που μάλλον θα τις χάσω ξανά.

Κατερίνα Πολέμη: Θα έλεγα πολύ σημαντικός. Όχι όμως μόνο ο έρωτας μεταξύ δύο συντρόφων, αλλά και ο ευρύτερος έρωτας, με την ζωή γενικότερα σε όλο της το μεγαλείο.

Ευστάθιος Δράκος: Πάρα πολύ. Αν θες να αναρρωτηθείς για τη ζωή, πως θα μπορούσες να αποφύγεις τον έρωτα; Και γιατί θα μου πεις να κάνει κάποιος τέχνη, αν είναι να μην αναρωτηθεί για τη ζωή;

Ευστάθιος Δράκος: Δεν ξέρω αν έχω κάποια ταυτότητα και αν τη διατηρώ επί σκηνής. Με πιάνει ένα μικρό άγχος με τις ταυτότητες…

Κατερίνα Πολέμη: Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση αυτή κατά την γνώμη μου. Θέλει μια αρκετά καλή “μαεστρία” που λένε και οι Ιταλοί. Θέλει ταλέντο αλλά και εργασία πάνω στο θέμα διότι εύκολα μπορεί να χαθεί το κομμάτι καθαυτό.

Ευστάθιος Δράκος: Έγω σε κάθε πρόβα εντυπωσιάζομαι από αυτά που έχουν ετοιμάσει οι μουσικοί. Θα είναι περίεργο αν, παρά την τόση αγάπη που έχουν δώσει δέκα άνθρωποι στο “Έρωτα εσύ”, δεν διατηρηθεί, ή και διανθιστεί ο πυρήνας καθενός από όλα αυτά τα τραγούδια που μιλούν για αγάπη. Το προαίσθημα που έχω πάντως είναι πολύ καλό.

Κατερίνα Πολέμη: Εκστασιάζομαι κάθε φορά που ακούω στις πρόβες την “Εκδρομή” που λέει ο Στάθης με την κ. Γαλάνη και συγκινούμαι βαθιά, επίσης, όταν τραγουδάω μαζί της το ‘Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη’. Επίσης είναι ένα βραζιλιάνικο κομμάτι που έχουν διασκευάσει πολύ ωραία οι μουσικοί το οποίο λέμε εγώ και ο Στάθης το οποίο είναι μάλαμα. Και άλλα πολλά…

Ευστάθιος Δράκος: Το Wicked Game

Κατερίνα Πολέμη: Η μουσική η ίδια με οδήγησε. Η αίσθηση που έχω ακόμη μέχρι σήμερα είναι πως εκείνη επέμενε στο κάλεσμα και εγώ την δέχτηκα…

Ευστάθιος Δράκος: Δεν πιάνουν τα χέρια μου καθόλου. Δε θα μπορούσα με τίποτα να ζωγραφίσω. Με τη μουσική έχω μια μικρή άνεση να ξεχνιέμαι καμιά φορά. Από μικρός το έκανα. Πλέον το να γράφω τραγούδια με βοηθάει να βάζω κάποιες άσχημες σκέψεις μου σε τάξη, να τις φωτίζω και να τις χορεύω. Οπότε την αγαπώ διπλά και κερδίζει πολύ από τον χρόνο της ημέρας μου.

Κατερίνα Πολέμη: Απ’τη πλευρά μας -του καλλιτέχνη- θα έλεγα να είμαστε ο καθένας μας όσο γίνεται πιο κοντά στον εαυτό του, στην αλήθεια μας δηλαδή χωρίς να συγκρινόμαστε τόσο με τον διπλανό μας. Επίσης, εύχομαι να μειωθούν κατά πολύ τα κόμπλεξ του καθενός. Από την άλλη πλευρά του μουσικού χώρου -media, ραδιόφωνα, σκηνές κ.τ.λ- εύχομαι και εκεί να μειωθούν τα κόμπλεξ και οι φόβοι και να δοθούν παραπάνω ευκαιρίες, αλλά και καλύτερες συνθήκες για τη νέα μουσική που γράφεται και ερμηνεύεται. Διότι χωρίς τις τέχνες ο κόσμος δεν μπορεί να λειτουργήσει με υγεία. Είναι σαν να έχεις ένα σπίτι και να μη ζει κανένας μέσα για να του δίνει ζωή και λόγο ύπαρξης. Σκέφτομαι, όμως, πως και η έλλειψη παιδείας οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή.

Ευστάθιος Δράκος: M’ αρέσει πάρα πολύ το μουσικό τοπίο. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που υπάρχει και η Λάνα (Ντελ Ρέι).