Με δυο πολύ ενδιαφέροντα μουσικά ντοκιμαντέρ, το Mistify και το The Quiet One, θα “πρωταγωνιστήσουν” οι Μichael Hutchence και Bill Wyman στο 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Η ιστορία του Michael Hutchence μέσα από τα μάτια του Lowenstein“Ποιο είναι το νόημα του ροκενρόλ;” ρωτάνε κάποια στιγμή τον Michael Hutchence στο ντοκιμαντέρ του Richard Lowenstein. Η απελευθέρωση, απαντάει εκείνος.
Όσες ερμηνείες και αν θέλεις να δώσεις από την πλευρά του κοινού, που παρασύρεται από την ενέργεια της μουσικής, που παρακολουθεί μια συναυλία, που νοιώθει την έξαψη- απελευθέρωση, ναι σίγουρα είναι μια σωστή απάντηση και σημαίνει πολλά. Την ίδια στιγμή χτίζει και ένα τοίχο γύρω από το είδωλό του. Εκεί πάνω στο ίδιο κύμα της έξαψης, στην άλλη άκρη του, υπάρχει μια διαφορετική ιστορία. Και έχει “ειπωθεί” πολλές φορές και διαφορετικά, σε full volume και όχι σπάνια ακραία.
Το ντοκιμαντέρ του Richard Lowenstein αφηγείται την ιστορία του Michael Hutchence, ενός από τους πιο χαρισματικούς frontman του ροκ, που με την μπάντα του, τους ΙNXS κυριάρχησε στα 80ς/90ς, στα στάδια και στις λίστες των επιτυχιών. O Michael Hutchence έβαλε τέλος στην ζωή του, σε ηλικία 37 χρονών, στην πόλη που γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
To Mystify (που είναι τίτλος τραγουδιού των INXS, από το 1982) έχει να πει πολλά και μάλιστα από πολύ κοντά. Αφού ο Lowenstein, ο σκηνοθέτης ήταν φίλος και συνεργάτης του Hutchence για χρόνια. Είχε σκηνοθετήσει αρκετά βίντεο των INXS και ο Hutchence πρωταγωνιστούσε στην ταινία του Dogs in Space γύρω από την πανκ/ροκ σκηνή της Μελβούρνης. Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια του Μάικλ και συνεχίζει με την εκρηκτική πορεία του και την εκτίναξη του στους ουρανούς της φήμης. Τα ναρκωτικά, τις σχέσεις του, τα προσωπικά του αδιέξοδα.
Έχει να δείξει και όντως φέρνει φως πολλά για πρώτη φορά, που όσο και αν τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην ιστορία του είναι διάσημα, δεν έχουν όλα αποκαλυφθεί. Και πρώτα από όλα η προσωπικότητα του Michael Huthcence, μπροστά και πίσω από τα φώτα. Μιλάνε για εκείνον άνθρωποι που τον γνώρισαν και έζησαν μαζί του. Η Κάιλι Μινόγκ με την οποία ήταν για αρκετό διάστημα ζευγάρι- θα τους δούμε μαζί με σκηνές από τα ταξίδια τους στην Ευρώπη. Η Έλενα Κρίστενσεν με την οποία επίσης είχε σχέση ο Hutchence. Μιλάνε για την προσωπικότητά του, εκτιμούν καταστάσεις. Όπως εκείνο το ατύχημα, από την επίθεση του οδηγού ταξί, και το ξύπνημα του στο νοσοκομείο. Ο Μάικλ, λένε, δεν ήταν ποτέ ο ίδιος μετά από αυτό. Είχε χάσει την οσμή και την γεύση του.
Βλέπουμε σκηνές από την εμφάνισή του στην τηλεόραση με την Πόλα Γέιτς, την τηλεπερσόνα και σύζυγο παλιότερα του Μπομπ Γκέλντοφ, με την οποία η σχέση τους έτρεφε για χρόνια τα ταμπλόϊντ. Η Γέιτς πέθανε λίγο αργότερα από υπερβολική δόση ηρωϊνης.
Το ντοκιμαντέρ του Lowenstein επιχειρεί να ρίξει φως και στο τέλος του Michael Hutchence– αναλύοντας όσο πιο αντικειμενικά και δημοσιογραφικά μπορεί τα στοιχεία. Το ίδιο το αντικείμενό του. Πόσο εύκολο είναι αυτό; Όταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης συνδέεται προσωπικά με την ιστορία του;
Χρειάστηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια στον Lowenstein για να «ζήσει» με το υλικό του και να ολοκληρώσει το Mystify. Τώρα στις οθόνες του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Την μουσική του ντοκιμαντέρ έχει επιμεληθεί και έχει γράψει, ο επίσης Αυστραλός (και μέλος των Bad Seeds του Nick Cave) Warren Ellis.
The Quiet One: Ο “ήσυχος” των Rolling StonesΑν στο ντοκιμαντέρ του Lowenstein για τον Michael Hutchence τα φώτα πέφτουν μπροστά, στην ηγετική μορφή της μπάντας, στον πρωταγωνιστή, το ντοκιμαντέρ Τhe Quiet One στρέφει τον φακό του πιο πίσω… στον σιωπηλό της μπάντας. Της απόλυτης ροκ εν ρολ μπάντας. Στον Bill Wyman τον μπασίστα και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones ως το 1993.
Kάθε ματιά στα ενδότερα των Stones (που να το πούμε κι αυτό: ξεκινάνε καινούργια περιοδεία- 2020!) έχει ενδιαφέρον και έχει ψαχνό. Ποτέ δεν θα έχουν ειπωθεί αρκετά, όποιος και αν έχει ξεκινήσει την κουβέντα. Και για το συγκεκριμένο- το The Quiet One, η κριτική έχει γίνει περισσότερο για εκείνα που δεν λέει, για παράδειγμα για την σχέση του Γουάιμαν με την κατά πολύ νεώτερη του και μικρή τότε, Μάντι Σμιθ. Και όχι μόνο – ο Bill Wyman λέει πολύ περισσότερα στην αυτοβιογραφία του, Stone Alone.
Κανείς ωστόσο δεν αμφισβητεί ότι η πρόθεση αυτού εδώ του πορτρέτου που είναι να μας παρουσιάσει βασικά τον «αρχειοθέτη» των Stones– μέσα πάντα από την προσωπική του ιστορία. Όταν δεν θυμόμουν κάτι (πράγμα που συνέβαινε πολύ συχνά) ρωτούσα τον Μπιλ – λέει ο Κιθ Ρίτσαρντς.
Ο Μπιλ κυκλοφορούσε με την φωτογραφική του μηχανή και τραβούσε φωτογραφίες. Χιλιάδες φωτογραφίες. Υλικό που δεν είδε το φως ως τώρα. Στιγμές, εικόνες, από τις συναυλίες και τα παρασκήνια, από το Άλταμοντ και τα επεισόδια, υλικό μέγιστης αξίας από την Ιστορία του ροκ.
Η συλλογή του Μπιλ Γουάιμαν είναι ο άξονας του The Quiet One. Παράλληλα με συνεντεύξεις από φίλους και ανθρώπους της οικογένειάς του μέσα από την πορεία που φωτίζουν πτυχές της προσωπικότητας και της ιδιοσυγκρασίας του. Ο Ερικ Κλάπτον, ο Μπομπ Γκέλντοφ και άλλοι μιλάνε στο φακό του Ολιβερ Μάρεϊ. Στην ουσία, ο Μπιλ Γουάιμαν δεν υπήρξε και τόσο σιωπηλός. «Μιλούσε» στο δικό του τόνο. Βέβαια δίπλα σε Μικ και Κιθ μεσολαβεί μεγάλη σιωπή για να ακουστεί πάλι κάτι.
Και τα δυο ντοκιμαντέρ θα προβληθούν στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 5 -15 Μαρτίου.