Μετά την παράσταση «Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» του Εντουάρ Λουί στο Εθνικό Θέατρο, ο Ηλίας Αδάμ παρουσιάζει στο θέατρο Χώρος στις 4 και 5 Μαρτίου ένα νέο έργο, στα όρια της αυτοβιογραφίας και της μυθοπλασίας, το «Father Help Us. Ένα show για τον πατέρα μου». Κεντρικός ήρωας ο Elias, ο οποίος κρατά ένα ημερολόγιο πένθους. Μία απόπειρα για θύμιση, για επιστροφή στην τραγικότητα, το χιούμορ και την αντίφαση της ζωής και του θανάτου.
«Father Help Us. Ένα show για τον πατέρα μου»: Το έργο
Ο θάνατος ήταν πάντοτε μία συγκεχυμένη κατάσταση. Εκεί που η φαντασιακή εικόνα γι’ αυτόν αγγίζει την πραγματικότητα, εκεί που η έκτακτη περίσταση της ασθένειας συναντά την παράλληλη συνέχιση της ζωής με τα παράδοξά της, εκεί που ο queer έρωτας καταργείται στο φόντο του πένθους, η γλώσσα υπερβαίνει τα όριά της κι αυτά, για τα οποία δεν μιλάμε ποτέ, γίνονται κυρίαρχα θέματα μίας θεατρικής εξομολόγησης.
Μνήμες απ’ τις μέρες της φρίκης του θανάτου, διάλογοι με το ερωτικό αντικείμενο, ασεξουάλιτι, παιδικές αναμνήσεις, απωθημένες επιθυμίες, αναφορές και ταύτιση με αγαπημένα pop είδωλα που καταρρέουν, κουνούπια, airbnb. Ακροβατώντας μεταξύ φαντασίας και φρικτού ρεαλισμού, το «Father Help Us. Ένα show για τον πατέρα μου» είναι μια παράσταση θεάτρου, σύγχρονου χορού και pop μουσικής, που αντιμετωπίζει την αγριότητα του θανάτου με χιούμορ κι ελευθερία.
«Λίγες μέρες πριν πεθάνει, ο πατέρας μου με κοίταξε σαν να κάνει χιούμορ ή και λίγο αυστηρά και παρακλητικά- δεν ξέρω, πάντα έτσι έκανε- και μου ζήτησε να γράψω ένα ρέκβιεμ γι’ αυτόν. Αντ’ αυτού κράτησα ένα ημερολόγιο πένθους. Ανάμεσα στη δεύτερη σεζόν του «La Casa De Papel» και στα μισόκιλα παγωτά φιστίκι που τρώγαμε με τη μαμά, στις διαδρομές μου από και προς το μπάνιο, για να φέρω την πάπια και στις συζητήσεις μας με τον πατέρα μου στο κρεβάτι που τελείωναν με κλάματα, έγραφα αυτό το κείμενο. Κάτι σαν αυτο/ετερο-βιογραφία, σαν δήλωση αγάπης ή μία απόπειρα να μην ξεχάσω. Του το αφήνω, μαζί με αυτή την παράσταση, αντί για λουλούδια.»
