Ταινιοθήκη: Διαδικτυακές προβολές σπάνιων ταινιών του μεταπολεμικού κινηματογράφου
Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συνεχίζει τις διαδικτυακές της προβολές. Από την Πέμπτη 23 Απριλίου (8 μ.μ) παρουσιάζει το νέο πρόγραμμά της με μια αντιπροσωπευτική επιλογή ταινιών από τον μεταπολεμικό κινηματογράφο.
Ελλάδα, 1958, α/μ, 63’
Σκηνοθεσία: Λίλα Κουρκουλάκου Σενάριο: Βαγγέλης Χατζηγιάννης Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης Μοντάζ: Γιώργος Τσαούλης Μουσική: Διαμαντής Διαμαντόπουλος Ηθοποιοί: Ορέστης Μακρής, Νίνα Σταυρίδου, Γιώργος Καμπανέλλης, Γιάννης Σπαρίδης, Τρανής Κουρκουλάκος Παραγωγή: ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΙΛΜ
Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας (1958)
Το 1957 το Νησί της Σιωπής αποκαλύπτει μια καινούργια σκηνοθέτη, τη Λίλα Κουρκουλάκου. Νέα, γεμάτη ενθουσιασμό, ύστερα από σπουδές στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου της Ρώμης, βάζει σ’ αυτή τη μελέτη για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα μιαν αφοσίωση και μια στοργή που φωτίζουν νεορεαλιστικά το ντοκουμενταρίστηκα πλαίσιο και στυλ της ταινίας.
Η Κουρκουλάκου είναι άλλωστε η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης διεθνώς- που κάνει fiction film, με συμμετοχή σε διεθνή Φεστιβάλ όπως αυτό της Βενετίας και άλλα.
Η σκηνοθέτης κατορθώνει να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας χωρίς ακρότητες και ωραιολογίες. Η ταινία ήταν διεθνώς πρωτοποριακή, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο. Μάλιστα η ταινία έγινε αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα.
Ο επιβεβλημένος απομονωτισμός των κατοίκων της Σπιναλόγκα δημιουργεί καθημερινά επεισόδια τα οποία απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) αγωνίζεται για την ίαση της λέπρας στο νησί. Ο γιατρός υποκύπτει τελικά στην ασθένεια αλλά το νέο φάρμακο -που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του καθώς και των υπολοίπων ασθενών. Έτσι, η ανακάλυψη του φαρμάκου και η νέα αντιμετώπιση της ασθένειας δίνουν το χάπυ-εντ της ταινίας.
Σε μια από τις προβολές της ταινίας η Λίλα Κουρκουλάκου προσεκλήθη να παρευρεθεί στη πρεμιέρα στη Κοκκινιά, σ’ έναν κατάμεστο κινηματογράφο, όπου μετά την έναρξη της ταινίας, επειδή το θέμα «τρόμαξε» τον κόσμο, ο κινηματογράφος σχεδόν άδειασε! Κι αυτό γιατί η ασθένεια της λέπρας ήταν άγνωστη στον πολύ κόσμο και αποτελούσε γι’ αυτόν μια αιωρούμενη απειλή, αφού η Πολιτεία δεν είχε φροντίσει για τη σωστή του ενημέρωση σχετικά με την ασθένεια.
Λίλα Κουρκουλάκου (1936-2015)
Η Λίλα Κουρκουλάκου γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στη Ρώμη στο Centro Sperimentale di Cinematografia και Φιλολογία. Από το 1954 υπήρξε παραγωγός στο ραδιόφωνο της RAI και από το 1956 καλλιτεχνική διευθύντρια στο Θέατρο των Συρακουσών στη Σικελία. Το 1961 διορίζεται στην Ελλάδα, Σύμβουλος Κινηματογραφίας και μέλος της Επιτροπής Επεξεργασίας του πρώτου νόμου «περί κινηματογραφίας».
Το 1993 – 1994 διετέλεσε γενική διευθύντρια του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού «Λόγος» στην Κύπρο. Γύρισε πάνω από 30 ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και τηλεοπτικές εκπομπές και 7 ταινίες και ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. Με την πρώτη της ταινία Το νησί της σιωπής (1958), η οποία έγινε η αφορμή για να κλείσει οριστικά το λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Βενετίας.
