«Τρεις Αδερφές», από την Susanne Kennedy και άλλες παραγωγές στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Άντον Τσέχοφ
Πρεμιέρα: Τετάρτη 10 Ιουνίου στις 21:00 | Διαθέσιμο για 48 ώρες

Οι τρεις αδελφές, η Μάσα, η Όλγα και η Ίρινα, ονειρεύονται να εγκαταλείψουν τη ρωσική επαρχία για μια πιο συναρπαστική ζωή – «στη Μόσχα»! Η κοινωνία είναι σε αναταραχή, αλλά οι αδελφές είναι ακινητοποιημένες από τον τρόμο μπροστά στον δικό τους θάνατο και από τον φόβο ότι οι ζωές τους θα παραμείνουν στάσιμες. Το μέλλον προμηνύεται πολλά υποσχόμενο, αν και καμιά τους δεν γνωρίζει τι πρόκειται να φέρει.

Το κλασικό έργο του Τσέχοφ, «Τρεις Αδελφές», έχει ανέβει αναρίθμητες φορές στη σκηνή από το 1901 και συχνά ερμηνεύεται ως συμβολικό για την παρακμή της προεπαναστατικής μεγαλοαστικής κοινωνίας. Οι αδελφές, όποια εποχή κι αν έχουν παιχτεί, εκφράζουν τη λαχτάρα για απόδραση από το παρόν. «Συμβαίνει τώρα; – Είναι μια ιστορία που συνέβη χθες, αλλά ξέρω ότι είναι αύριο.»

Η Σουζάνε Κένεντι επιχειρεί να απελευθερώσει τις αδελφές και προτείνει μια αλλαγή προοπτικής: Κι αν τελικά ο χρόνος είναι κυκλικός και ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας ξανά και ξανά; Στον Νίτσε, η ιδέα της αέναης επανεμφάνισης σημαίνει να είναι κανείς σε συνεχή ετοιμότητα, ή μια απόλυτη επιβεβαίωση. Ίσως οι άνθρωποι να μην ελέγχουν τη μοίρα τους. Ίσως να εμπλέκονται τελείως διαφορετικές επιρροές. Ο Νίτσε διερωτάται εάν θα κάναμε διαφορετικές επιλογές αν οι ζωές μας επαναλαμβάνονταν ατελείωτα – εάν θα μας επηρέαζε λιγότερο η επιθυμία να ελέγξουμε το μέλλον από την επιθυμία για απελευθέρωση.

*Η προβολή της παράστασης εντάσσεται στην «ψηφιακή» συνεργασία και ανταλλαγή παραστάσεων της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με το σπουδαίο γερμανικό θέατρο. Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους. Διάρκεια: 74 λεπτά

Φωτογραφία: Judith Buss

Το Kammerspiele του Μονάχου είναι μια από τις σημαντικότερες θεατρικές σκηνές του γερμανόφωνου κόσμου. Από τις απαρχές του, ο οργανισμός διαμορφώθηκε από έναν δυνατό θίασο, που επιζητεί ιδιαίτερα τον διάλογο και την αναμέτρηση με το παρόν. Το Kammerspiele του Μονάχου προσδιορίζεται ως ένα αισθητικά πρωτοποριακό, σύγχρονο και κοσμοπολίτικο δημοτικό θέατρο με κοινωνικοπολιτική εστίαση.

Προσοχή: Στην παράσταση χρησιμοποιούνται στροβοσκοπικοί φωτισμοί. Ορισμένες συχνότητες θα μπορούσαν να προκαλέσουν επιληπτικές κρίσεις.

Με τις/τους: Manuela Clarin, Kristin Elsen, Marie Groothof, Walter Hess, Eva Löbau, Christian Löber, Benjamin Radjaipour, Sibylle Sailer, Anna Maria Sturm

Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Rodrik Biersteker, Richard Janssen

Βίντεο: Rodrik Biersteker
Σκηνοθεσία: Susanne Kennedy
Σκηνογραφία: Lena Newton
Φωτισμοί: Rainer Casper
Κοστούμια: Teresa Vergho
Σχεδιασμός Ήχου: Richard Janssen
Δραματουργία: Helena Eckert

Η Susanne Kennedy γεννήθηκε το 1977 στο Φρήντριχσχάφεν και σπούδασε σκηνοθεσία στην Ανώτατη Σχολή Τεχνών του Άμστερνταμ. Τα τελευταία χρόνια στο Εθνικό Θέατρο της Χάγης έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων την «Έντα Γκάμπλερ» του Χένρικ Ίψεν, Την «Νέα Ηλεκτρική Αίθουσα Χορού» της Έντα Ουώλς, τον «Έρωτα της Φαίδρας» της Σάρα Κέην και το έργο «Περί Ζώων» της Ελφρίντε Γέλινεκ.

Οι σκηνοθεσίες της που έχουν χαρακτήρα εγκατάστασης έχουν συχνά προσκληθεί στο ολλανδικό θεατρικό φεστιβάλ Theatertreffen. Το 2011 σκηνοθέτησε για το Θέατρο της Γάνδης «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ. Την ίδια χρονιά σκηνοθέτησε στα Kammesrpiele του Μονάχου το έργο «They don’t shoot horses, don’t they?». Το 2013 σκηνοθέτησε το πρώτο έργο της Μαρί-Λουίζε Φλάισερ, «Καθαρτήριο στο Ίνγκολστάτ». Γι’ αυτή τη δουλειά βραβεύτητκε από το περιοδικό «Theater» ως νεαρή σκηνοθέτρια της χρονιάς και κέρδισε το βραβείο του 3sat στα πλαίσια του φεστιβάλ Berliner Theatertreffen 2014.

Η επόμενη της σκηνοθεσία «Γιατί έπαθε αμόκ ο κύριος Ρ;» (2014) έλαβε επίσης μέρος στο Theatertreffen του 2015. Τον ίδιο χρόνο σε συνεργασία με την Ruhrtriennale έφτιαξε την εγκατάσταση «Opern-Parcours ‘Orfeo» και το 2016 την «MEDEA MATRIX». Το 2017 κέρδισε ένα από τα βραβεία Europe Prize New Theatrical Realities. Από τη σαιζόν 2017/18 η Susanne Kennedy συνεργάζεται μόνιμα με την Volksbühne του Βερολίνου. Τα τελευταία χρόνια πραγματοποίησε και τις δυο τελευταίες της δουλειές «Women in Trouble και Coming Society». Στα Kammerspiele του Μονάχου σκηνοθέτησε τελευταία το έργο «Οι Αυτόχειρες-Αδελφές (The Virgin Suicides)» πάνω σε θέματα από το μυθιστόρημα του Jeffrey Eugenides.