«Τρεις Αδερφές», από την Susanne Kennedy και άλλες παραγωγές στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

Διάρκεια: 33 λεπτά

Πώς αλλάζει το θέατρο του ραδιοφώνου στην εποχή του λεγόμενου «Διαδικτύου των Πραγμάτων» (Internet of Things); Πώς ανταποκρίνεται το ραδιοφωνικό θέατρο στα «έξυπνα» συστήματα και στην αδιάκοπη συνδεσιμότητα; Πώς αλλάζουν οι νέες τεχνολογίες τον ορισμό, τη σύνθεση, τον στόχο και την εμβέλεια του παραδοσιακού ραδιοφωνικού θεάτρου; H σειρά Radiophonics περιλαμβάνει έργα που δημιουργήθηκαν μέσα από ένα ανοιχτό κάλεσμα, το οποίο έγινε το 2016 σε επιμέλεια Χρήστου Καρρά και Θοδωρή Χιώτη, αλλά και νέα έργα εν μέσω πανδημίας.

Είμαστε πλέον βυθισμένοι σε ένα ψηφιακό περιβάλλον που μας εκπαιδεύει να βλέπουμε σε υψηλή ανάλυση: η όρασή μας βελτιώνεται και διευρύνεται από την ψηφιακή τεχνολογία με αναπάντεχους τρόπους. Τι συμβαίνει όμως με τα όσα ακούμε; Πώς επιδρά η τεχνολογία στις ιστορίες που λέγονται αυτή τη στιγμή, στις ιστορίες που ακούμε; Πώς μπορεί η τεχνολογία να μας βοηθήσει να αφηγηθούμε αυτές τις ιστορίες; Το θέατρο του ραδιοφώνου ήταν μια μοναδική εμπειρία: ήταν το πρώτο διαδραστικό μέσο για να αφηγηθούμε ιστορίες. Δεδομένων των πρόσφατων τεχνολογικών εξελίξεων, πώς μπορεί να ακούγεται σήμερα ένα θεατρικό έργο για το ραδιόφωνο;

Διάρκεια: 2’30’’

«Η καλή λογοτεχνία είναι ειδήσεις που παραμένουν ειδήσεις» έλεγε ο Έζρα Πάουντ.

Μπορούν οι ειδήσεις να αποτελέσουν πρώτη ύλη για ένα ραδιοφωνικό έργο; Την απάντηση δίνει το έργο «Ειδήσεις», που αποτελεί την «ανα-σύνταξη» των σημαντικότερων ειδήσεων της εβδομαδιαίας επικαιρότητας. Βυθισμένοι καθημερινά μέσα σε ένα συνονθύλευμα ειδήσεων, αλλά και fake news, πόσες από αυτές πραγματικά συγκρατούμε; Πόσο εύκολο είναι να εστιάσουμε την προσοχή μας; Οι λέξεις συνωστίζονται, συνθλίβονται και αφήνουν τελικά πίσω τους έναν θόρυβο. Αυτή την πορεία της πληροφορίας αποτυπώνει ο μηχανισμός του έργου «Ειδήσεις».

Ένας μηχανισμός αλγορίθμων που τροφοδοτείται εβδομαδιαία και παράγει συνεχώς νέες αφηγήσεις. Οι σημαντικότερες ειδήσεις-λέξεις αναδεικνύονται με στατιστική ανάλυση κειμένου, μετατρέπονται σε ήχους και έπειτα μιξάρονται με θραύσματα λόγου κάθε μορφής, εμπνευσμένα από την επικαιρότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια αλγοριθμική μείξη ήχων, η οποία συνθέτει το ηχοτοπίο των γεγονότων με τον λόγο, με σκοπό να δημιουργήσει ένα απρόσμενο δελτίο ειδήσεων. Μια ηχητική αφήγηση της επικαιρότητας με μέσα τις ψηφιακές τεχνολογίες, τον ήχο, τον λόγο.

*Η τρίτη εκπομπή αφορά την 22η εβδομάδα του 2020 που ξεκινά στις 24/5/2020 και κλείνει την Κυριακή 31/5/2020.

Δραματουργία: Νικόλας Χανακούλας
Στατιστική ανάλυση κειμένου και σχεδιασμός ήχου: Γαβριήλ Καμάρης
Ανάπτυξη αλγορίθμων σε περιβάλλον PureData: Φώτης Κοντομίχος
Οργάνωση-Εκτέλεση Παραγωγής: Delta Pi
Μια παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Διάρκεια: 30 λεπτά

Το έργο πραγματεύεται τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο είδη γλώσσας: τον ριζοσπαστικό ποιητικό λόγο και τη ρητορική μίσους. Αρχικά, τοποθετείται σε μια συνθήκη λεκτικής επίθεσης. Οι δύο φωνές που ακούμε, αναμεταδίδουν αυτή την επίθεση από δύο διαφορετικές θέσεις: από τη θέση όσων γίνονται αυτόπτες μάρτυρες και από αυτήν όσων στοχοποιούνται. Βασικό τους μέλημα είναι να αποκωδικοποιήσουν τις «γλώσσες του μίσους», ώστε να διεκδικήσουν χώρο για την ενσυναίσθηση, τη δημιουργικότητα και την αναγέννηση (μέσα από τις στάχτες της θυματοποίησης και των επιβολών). Σταδιακά, ενώνουν τις φωνές-δυνάμεις τους, όχι μόνο για να οργανώσουν την αντίστασή τους, αλλά και για να μπορέσουν να υπάρξουν πέρα από την επικράτεια του μίσους.

Αφετηρία για τη σύλληψη του έργου «Πώς τα ποιήματα-πόλεις» στάθηκε η έξαρση της ρητορικής μίσους, όπως εκδηλώθηκε και εκδηλώνεται στην καθημερινή ζωή, τον πολιτικό λόγο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διερευνά τους τρόπους με τους οποίους η προοδευτική ποιητική γλώσσα αντιστέκεται στο φαινόμενο αυτό, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην καταπολέμησή του, αφυπνίζοντας συνειδήσεις και καλλιεργώντας γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν άλλες δυναμικές. Ίσως, γιατί «οι ποιήτριες και οι ποιητές “εκπλήσσονται περισσότερο από την ίδια την ύπαρξη” και θέλουν, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, να σώσουν τον κόσμο με λόγια», όπως σημειώνει η Αμερικανίδα ποιήτρια C.D. Wright.

Για τη σύνθεση του ήχου εφαρμόστηκε η πηγαία δημιουργία ενός πλήρως τεχνητού περιβάλλοντος με χρήση modular synthesizers. Ήχοι στικτικοί γεννιούνται και χάνονται ως καθαρή αντίδραση στο άκουσμα των λέξεων, χωρίς καθαρή διάθεση ερμηνείας ή συνοδείας του κειμένου, απλά από την ανάγκη τους να υπάρξουν. Οι ήχοι δίνουν στο ποίημα τις επιπλέον διαστάσεις του χώρου και του χρόνου, ενώ ένα σταθερό ηχητικό υπόβαθρο λειτουργεί ως αφετηρία μιας παράλληλης αφήγησης.

Σύλληψη: Δήμητρα Ιωάννου (κείμενο), Στράτος Μπιχάκης (μουσική)
Φωνή Α: Valisia Odell
Φωνή Β: Δήμητρα Ιωάννου
Μίξη, Mastering: Ηρακλής Βλαχάκης
Μηχανικός ήχου: Αντώνης Γεώργου