Μη με λες κύριο
Μια μοντέρνα Σταχτοπούτα ινδικής καταγωγής έρχεται να ελαφρύνει κάπως το κλίμα της σημερινής εποχής με ατού μια αφοπλιστική πρωταγωνίστρια.
Υπόθεση
Η Ράτνα εργάζεται ως εσωτερική οικιακή βοηθός για τον Ασουίν, ενός νέου εύπορης οικογένειας στο Μουμπάι. Ο Ασουίν αν και φαίνεται να μην έχει κανένα πρόβλημα έχει εγκαταλείψει προ πολλού τα όνειρά του. Από την άλλη, η Ράτνα που φαίνεται πως δεν έχει τίποτα να χάσει, κυνηγά το όνειρό της να γίνει μια σχεδιάστρια μόδας.
Ανθρωπιά και ρομαντισμός
Η πρωταγωνίστρια του φιλμ, απλή, συγκρατημένη και απολύτως γήινη, είναι το μεγάλο όπλο αυτής της ρομαντικής κομεντί που δεν επιδιώκει να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που είναι: μια σεμνή ιστορία με πρωταγωνιστές κανονικούς ανθρώπους κι όχι μονοδιάστατα σύμβολα. Ο Ασουίν βέβαια περιορίζεται μπροστά στο αφοπλιστικό εκτόπισμα της χαρισματικής Ράτνα- η μικροκαμωμένη Τιλοτάμα Σόμε κυριολεκτικά παίρνει πάνω στους λεπτούς ώμους της την ταινία.
Η πλοκή βέβαια δεν επιτρέπει μεγάλες εκπλήξεις ή ανατροπές στην μοντέρνα εκδοχή τούτης της ινδής Σταχτοπούτας αλλά η σκηνοθέτιδα Ροχένα Γκέρα καταφέρνει να απορροφήσει τους όποιες σεναριακές παγίδες με χαρακτηριστική άνεση, αποσπώντας μάλιστα και μια τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ Καννών 2018. Ανθρώπινη, τρυφερή και ευαίσθητη ματιά πάνω στο χάσμα δύο τόσο διαφορετικών κόσμων (η φτωχή Ράτνα αλλάζει τέσσερα μέσα μεταφοράς για να φτάσει τον γυάλινο ουρανοξύστη του Μουμπάι όπου βρίσκεται η κατοικία του Ασουίν), με κάποιες κοινωνικές νύξεις να ακουμπούν ελάχιστα την επιφάνεια της περιγραφής μιας χώρας γεμάτης από χαοτικές ταξικές αντιθέσεις χωρίς να τολμούν όμως ποτέ να φτάσουν πιο βαθιά την κριτική τους.