Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 2020: Δεν το σταματάει τίποτα

Παραστάσεις στην Κεντρική Πλατεία

Από το Σάββατο 22 Αυγούστου έως το Σάββατο 29 Αυγούστου, δώδεκα παραστάσεις χορού παρουσιάζονται σε σταθερό βραδινό ραντεβού, κάθε μέρα στις 21:00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Όλες οι παραστάσεις είναι με ελεύθερη είσοδο.

Οι Laura Aris [Λάουρα Άρις] και Álvaro Esteban [Άλβαρο Εστέμπαν] έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με ένα ντουέτο-στοχασμό για τη θλίψη που ακολουθεί όταν οι καταστάσεις έχουν καταρρεύσει ολοσχερώς. Ένα σωματικό ταξίδι στο παρόν, κατά το οποίο συνειδητοποιούμε ότι το παρελθόν δεν επιστρέφει. Σαν τα κομμάτια ενός παζλ, που μια μέρα παύουν να ταιριάζουν όπως πριν. Το έργο μιλά για μια ευαίσθητη ισορροπία, όταν μια λέξη, μια χειρονομία, μια αντίδραση, μια αλλαγή, μια απώλεια, μια σύμπτωση ή ένας απλός ψίθυρος μπορούν να αλλάξουν τα πάντα.

Η ομάδα Kirn Compagnie [Κιρν Κομπανί] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο Tricot. Με κέφι και χιούμορ, τα δίδυμα αδέρφια Théo και Lucas Enriquez [Τεό και Λυκάς Ενρικέζ] μοιράζονται μαζί μας τη μεταξύ τους οικειότητα. Σ’ έναν κλειστό χώρο, που τους στήνει παγίδες, αναγκάζονται να βρίσκουν λύσεις για να πετύχουν την αρμονία, με ακροβατικά που ξαφνιάζουν, αναγκάζοντας τα σώματα να αλληλεπιδρούν και να αλληλοεξαρτώνται. Το Tricot είναι μια αναζήτηση γύρω από το σώμα, γύρω από δύο σώματα, που ταιριάζουν απόλυτα το ένα με το άλλο. Δύο αδέλφια που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον όσο κανείς, που διασκεδάζουν μαζί, χορεύουν μαζί, ζουν μαζί, μοιράζονται τη σκηνή με χαρά, ακόμα κι όταν υπάρχει ένταση, φέρνοντας επί σκηνής μια ποιότητα κίνησης κι έναν ρυθμό που εντυπωσιάζουν.

«Αμφισβητούμε την εμπιστοσύνη», δηλώνουν με το ντουέτο τους ο Ren Qing Cai Rang [Ρεν Τσινγκ Τσέι Ρανγκ] και η Ελευθερία Ηλιοπούλου. «Απόσπασε την προσοχή των άλλων, μοιράσου απλόχερα τις μεγαλόπνοες ιδέες σου, προσέχοντας πάντοτε να διατηρείς τη μάλλον θαμπή εικόνα σου λαμπερή. Ή…»

Ένα οικείο ταξίδι, μια εσωτερική μάχη, όπου ο χειρότερος εφιάλτης μετατρέπεται στο ωραιότερο όνειρο. Ο Τζακ, αστείος και τραγικός στο βασίλειό του, είναι λίγο τρελός αλλά και γνωστικός ταυτόχρονα. Αντιπροσωπεύει το Αόρατο και μετατρέπει την πραγματικότητα σε έναν κόσμο φαντασίας, εκεί όπου μπορεί να θεωρηθεί παρανοϊκός αλλά και ατρόμητος ταυτόχρονα. Ο Iesu Escalante [Ιέσου Εσκαλάντε] εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με ένα εξαιρετικά απαιτητικό έργο, που συνδυάζει εκρηκτικές, ιδιόμορφες κινήσεις από τα ακροβατικά και το σύγχρονο χορό.

Το Error του Edivaldo Ernesto [Εντιβάλντο Ερνέστο] πραγματεύεται τις συνέπειες των μοιραίων συναντήσεων και την επίδρασή τους στον ψυχισμό μας. Θα συναντηθούμε με ανθρώπους ατομικιστές, επιθετικούς, φιλικούς, συνεργατικούς, σοφούς, ήρεμους, ανήσυχους. Υπάρχει λάθος άνθρωπος για μας ή λάθος timing; Δεν μπορούμε να ξέρουμε, όμως όσο περισσότερα αποκομίσουμε από αυτές τις συναντήσεις τόσο το καλύτερο.

Το σόλο Body Monologue της Αναστασίας Βαλσαμάκη επαναφέρει επί σκηνής το αναπάντητο όσο και αυτονόητο ερώτημα: «τί μπορεί ένα σώμα;». Διερώτηση γόνιμη, που δεν εξετάζει απλώς τις εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αλλά και τις αφηγηματικές λειτουργίες της χορευτικής γλώσσας.

Ο καλύτερος τρόπος να μην προχωράς είναι να ακολουθείς μια έμμονη ιδέα.
(Jacques Prévert)
Υπάρχει εξέλιξη στην εμμονή ή απλά κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας και τις συνήθεις συμπεριφορές μας; Μπορούμε να συνδιαλλαγούμε ουσιαστικά με τον άλλον, όταν ο καθένας μας βρίσκεται στη δίνη της δικής του εμμονής; Το Fixation In Duo του Ηλία Χατζηγεωργίου είναι μια αυτοσχεδιαστική κινητική performance που «ρετάρει». Ένα παιχνίδι με τους κινητικούς κανόνες του Hip Hop και του Popping για την εμμονή, που ξεκίνησε στο πλαίσιο του Athens Video Dance Project και συνεχίζει στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.

Με το σόλο της Numbed Emotion, η Ηρώ Κόντη εστιάζει στη νέα πραγματικότητα, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος αναθεωρώντας βασικές έννοιες, με σημαντικότερη αυτή της επαφής. Η ζωή συνεχίζεται αλλά με περιορισμούς. Μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες όταν ο φόβος ανακόπτει οποιαδήποτε διάθεση για παρόρμηση;
Πέμπτη 27 Αυγούστου

To Rise είναι ένα μανιφέστο για το πώς ένας άδειος χώρος μετατρέπεται σε τελετουργικό μεταμόρφωσης. Η Roser Tutusaus [Ροσέρ Τουτουσάους] και ο Tom Weksler [Τομ Βέκσλερ] της ομάδας Wonderground Dance Company [Γουόντεργκραουντ Ντανς Κόμπανι] μοιράζονται με το κοινό ένα ασυνήθιστο γεγονός, μια στιγμή απλής και προσωπικής αλήθειας, που είναι η ουσία της αλλαγής. To Rise είναι ένα χορευτικό έργο που συνδυάζει διαφορετικές μορφές κίνησης ως τρόπο επικοινωνίας και μας καλεί να προχωρήσουμε πέρα από το ατομικό βίωμα προς το συλλογικό.

Ένας άνδρας και μια σφαίρα. Τους συνδέει η δημιουργία μιας τροχιάς, που διαγράφεται μέσα από τις συνεχείς, αγωνιώδεις προσπάθειες του άνδρα να ισορροπήσει. Σε αυτήν την τροχιά αντικείμενο και υποκείμενο αναπτύσσουν μια σχέση αλληλεξάρτησης, που εκφράζεται αλληγορικά με μια άμεση σωματικότητα. Ο άνδρας πασχίζει να εξισορροπήσει τα πηγαία όνειρα και τις επιθυμίες του με την ενήλικη, λογική πραγματικότητα που τον εγκλωβίζει. Η σφαίρα ενσαρκώνει ένα άλλο άπιαστο σώμα, μια άλλη οντότητα, στην οποία ο άνδρας προσπαθεί να εισχωρήσει, να την κατανοήσει αλλά και να συμπορευτεί μαζί της. Επιχειρεί να καταστήσει δικό του αυτό το άλλο σώμα και εν τέλει να ισορροπήσει μαζί του, προκειμένου να βρεθεί πιο κοντά στο «γνήσιο» εαυτό του και στη δική του αυτοολοκλήρωση. Μαζί διαντιδρούν και διαμορφώνουν από κοινού ένα τοπίο συναισθαντικότητας. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί την ίδια ημέρα στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας, στην Προκυμαία και σε έναν τρίτο χώρο στην πόλη, σε ώρες που θα ανακοινωθούν.

Το έργο Le Cauchemar de Darwish είναι ένα έργο κίνησης με ζωντανή μουσική. Συνδυάζει το υπόβαθρο και τα ενδιαφέροντα των δύο πρωτοεμφανιζόμενων στην Ελλάδα καλλιτεχνών: το breakdance για τον Ben Fury [Μπεν Φυρί], την παραδοσιακή, κλασική και τζαζ μουσική για τον Simon Thierrée [Σιμόν Τιερέ], τις μεσανατολικές επιρροές και το σύγχρονο χορό και μουσική και για τους δύο. Εμπνευσμένο από τον παραδοσιακό μεσανατολικό χορό dabkeh, το έργο γεννήθηκε μέσα από την επιθυμία των συντελεστών του να χορέψουν μέσα στο πλήθος. Η μουσική παίζει κεντρικό ρόλο, καθώς οι δύο καλλιτέχνες τραγουδούν, χωρίς τη συνοδεία οργάνων, ένα λαϊκό τραγούδι του μαροκινού συγκροτήματος Jil Jilala, ενεργοποιώντας έναν παλλόμενο κύκλο, που διευρύνεται μέχρι να αποσυντεθεί.

Με την παράσταση Λίγο πριν σας συστηθούμε. Είμαστε, η Ευτυχία Στεφάνου, σε συνεργασία με τα Τzitzifriki[a], το μουσικό Σωτήρη Ζηλιασκόπουλο και την εικαστικό Μαρίνα Φραγκιουδάκη, κάνουν μια απόπειρα να επικοινωνήσουν την καθολική αποτυχία τους να παρουσιαστούν ως κάτι προκαθορισμένο, εφόσον τίθενται σε μια συνεχή και ασίγαστη αναδιαμόρφωση. Ίσως η ματαιότητα αυτής της παραδοχής να έγκειται στη συνειδητοποίηση της συνεχούς μεταβολής τους μέχρι να καταλήξουν στο «εγώ», το οποίο προϋπάρχει.

Το σώμα έχει την τάση να εκδηλώνεται μέσω της πηγαίας, ανεπιτήδευτης κίνησής του. Με βάση αυτήν την ιδέα, η Δήμητρα-Ελευθερία Μερτζάνη προτείνει μια χορευτική σπουδή στον αυθορμητισμό και ένα κολάζ τέτοιων στιγμιότυπων.

Με το έργο Inner Globe (Εσωτερική Σφαίρα) η Μαρία Μανουκιάν μας εισάγει σε έναν ιδεατό κυκλικό κόσμο δυναμικής ασφάλειας και στοχεύει στην προσέγγιση του εσωτερικού του πυρήνα. Ο κύκλος λειτουργεί ως σύστημα ανατροφοδότησης. Μέσα στον κύκλο, σκέψεις και κίνηση βρίσκουν την πορεία τους και προσανατολίζονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις και αισθήσεις. Στο κέντρο, όμως, βρίσκεται μια σφαίρα, ο εσωτερικός πυρήνας. Πώς προσεγγίζει κανείς την πηγή των πραγμάτων; Μπορούν μικρές κινήσεις και στάσεις να καθοδηγήσουν αυτόν που αναζητά το κέντρο ή απαιτείται κάτι παραπάνω;