Η Έλενα Μαυρίδου αναρωτιέται αν τα κατοικίδια είναι ανώτερα όντα

Από τότε που ανακαλεί μνήμες από τον εαυτό της στη Δράμα διαπιστώνει το ίδιο πράγμα: Να μοιράζεται τη ζωή και το χρόνο της με σκυλιά και γάτες. Μπορεί αυτό ν’ ακούγεται τυπικό χαρακτηριστικό για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει με κατοικίδια, όμως η Έλενα Μαυρίδου σκέφτεται ώρες – ώρες πως τα ζώα είναι η σοφότερη αντανάκλαση της φύσης στις ζωές των ανθρώπων. Κι αν ποτέ αφαιρεθεί και το ξεχάσει της το θυμίζουν η ‘Οπρα, ο Φέλιξ και η Μίσα: Τα γατάκια με τα οποία έχει μοιραστεί τις εμπειρίες δεκαπέντε χρόνων.

Σε στάση μακάριου ύπνου, ο αρσενικός της γατο-συμμορίας. Λέγε τον Φέλιξ.

από τους δρόμους της Δράμας – όπου έχει γεννηθεί – και να τα πηγαίνει στο σπίτι. «Αισθανόμουν μια εσωτερική ενοχή για όλα τα αδέσπoτα ζώα που ταλαιπωρούνται στις πόλεις, πεινάνε, είναι χτυπημένα, βασανίζονται. Θανατώνονται με βασανιστήρια», λέει. Πάντως, ένα είναι το σίγουρο: Μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι με ζώα, σκυλάκια και γατάκια.

όμως εκείνη επιμένει πως τα ζώα ήταν εκείνα που, στην πραγματικότητα, την εκπαίδευσαν. Και εξακολουθούν να το κάνουν. «Με εκπαιδεύουν καθημερινά να συνεχίζω να σέβομαι το άδολο μέσα μου, να διατηρώ την αθωότητα μου και το σεβασμό μου στη φύση. Να καταλαβαίνω άμεσα πότε φλερτάρω με την ψυχική κατάπτωση, το θυμό και αρνητικά συναισθήματα και πότε είμαι κοντά στη αγάπη, τη γαλήνη και αντιμετωπίζω τη ζωή με χιούμορ. Στα μάτια των ζώων καθρεφτίζεται ένα κομμάτι της ψυχής μας. Είναι δάσκαλοι μας. Εμείς οι είμαστε πρώτοι τα αρπακτικά και άλλοτε τα πράα κατοικίδια».

Μίσα: Υιοθέτησε την Ελενα Μαυρίδου, ένα βράδυ που έπαιζε στο θέατρο «Αυλαία» στη Θεσσαλονίκη. Πέρασαν επτά χρόνια.

Δύο θηλυκές κι έναν αρσενικό γάτο για τους οποίους μιλάει με σειρά παλαιότητας – άρα και προσωπικής σύνδεσης. Πρώτα γνωρίστηκε με την ‘Οπρα και τον Φέλιξ, γατάκια που περιμάζεψε από μια φιλοζωική της Θεσσαλονίκης το 2006. Εκεί θα συναντούσε, επτά χρόνια αργότερα και τη Μίσα. Έξω από το θέατρο «Αυλαία», μετά από μια πρεμιέρα άλλη μια ταλαιπωρημένη γατούλα της πόλης που βρήκε το σπίτι της στην αγκαλιά της.

μια πανέξυπνη γάτα που κάνει ακροβατικά με χαρτάκια – μπαλάκια, που επιτίθεται σε όποιον ασκήσει τη παραμικρή βία. Είναι ο φύλακας του σπιτιού. Είναι ευρωπαϊκή Σιάμ. Ο Φέλιξ είναι ένας άσπρος-γκρί κεραμιδόγατος. Είναι χαρούμενος, πράος και τρυφερός. Ένας φίλος τον ονόμασε – Άσπρο ποταμό – εξαιτίας μιας μεγάλης άσπρης λωρίδας που ξεκινάει απ’ το λαιμό του και ξεχύνεται στη κοιλιά του. Είναι σύντροφοι με την Όπρα, πολύ αγαπημένο ζευγάρι για πάνω από 14 χρόνια. Η Μισά είναι η μικρή της παρέας. Είναι μια κεραμιδόγατα, δεν ακούει καθόλου από μια πάθηση που πέρασε όταν ήταν μικρή, αλλά καταλαβαίνει τα πάντα από χειρονομίες».

Η φύση έχει κρύψει τη σοφία της παντού γύρω μας. Τα μάτια των ζώων είναι σίγουρα ένα από αυτά τα μέρη

Γυρίζει στο σπίτι για να μην είναι μόνα. Τα παίρνει μαζί της στις διακοπές. Μέχρι και σε θεατρική περιοδεία την έχουν ακολουθήσει αδιαμαρτύρητα αφού όπως λέει «είναι συνοδοιπόροι και φίλοι μου στην μεγαλύτερη χρονική περίοδο της ζωής μου στο θέατρο». «Καμιά φορά χάνομαι στα δικά μου και συνειδητοποιώ πως τα γατάκια μου – που έχουμε ζήσει τόσα πολλά μαζί – με κοιτάζουν και περιμένουν πότε θα γυρίσω να τα κοιτάξω και να παίξουμε και πάλι ή να τα χαϊδέψω, να μοιραστούμε τη ζωή, να με ξεγελάσουν για περισσότερο φαγητό και να αρχίσουμε τα κυνηγητά γύρω απ’ το τραπέζι. Περιμένουν εκεί. Πάντα είναι εκεί. Κάθε φορά που παρατηρώ τα μάτια ενός ζώου αναρωτιέμαι, υπάρχει μια σοφία, είναι ένα ανώτερο ον μεταμφιεσμένο σε χαριτωμένο λούτρινο; Δεν είναι, όμως, λούτρινα. Αξίζουν το σεβασμό μας. Η φύση έχει κρύψει τη σοφία της παντού γύρω μας. Τα μάτια των ζώων είναι σίγουρα ένα από αυτά τα μέρη».

‘Οπρα, η σταρ. Ρατσάτη Σιαμέζα που βρέθηκε αδέσποτη σε φιλοζωική της Θεσσαλονίκης. Μέχρι που την γνώρισε η ‘Ελενα.

Γι’ αυτό κι όταν η ανθρωπο-οικογένεια μεγάλωσε, όταν η ‘Ελενα Μαυρίδου απέκτησε την κόρη της, Νικολέτα, οι ισορροπίες άλλαξαν. «Η σχέση της με την Όπρα είναι ανταγωνιστική αλλά και προστατευτική. Είπαμε ήταν η πρώτη μου γάτα. Την προστατεύει τις νύχτες, κάθεται σαν άγαλμα έξω απ’ την πόρτα του δωματίου της όταν κοιμάται. Με το Φέλιξ πάλι, υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός ενώ με τη Μίσα είναι αγαπημένες· ανά διαστήματα, μάλιστα, κοιμούνται μαζί».

Η ‘Ελενα Μαυρίδου πιστεύει πως εξαρτάται την στιγμή που έρχονται στη ζωή του καθενός. Με την ‘Οπρα, για παράδειγμα, η σχέση ξεκίνησε έτσι: Έντονα γονεϊκή. «Ένιωσα μια σύνδεση μαζί της, και ο τρόπος που μιλούσα για αυτήν ήταν παρόμοιος με ένα νέο γονιό που έχει τρομερό ενθουσιασμό για το νεογέννητο μωρό του. Πότε θα φάει, θα κοιμηθεί, θα κάνει τα εμβόλια της… Με το πέρασμα του χρόνου ηρέμησε αυτό το πάθος και η σχέση μας μετουσιώθηκε σε μια δυνατή συγγένεια που πια δεν είμαι η “μαμά” της και αυτή το μικρό μου μονάκριβο γατάκι· δεν υπάρχουν πια ρόλοι. Είμαστε τα πάντα και τίποτα, μας συνδέει μια βαθιά αγάπη χωρίς σταθερούς ρόλους. Είναι και το μικρό μου γατάκι μα είναι και η φίλη μου και η δασκάλα μου. Είναι η οικογένεια μου».