ΔΕΥΤΕΡΑ
18
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Το 1998, ο Σήφης Πολυζωίδης έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην κοινωνική σειρά του Mega, «Θύματα Ειρήνης» και από τότε έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο θέατρο, την τηλεόραση αλλά και τον κινηματογράφο.
Με αφορμή την συμμετοχή του στην μουσική παράσταση «Η Αθήνα τη νύχτα – restart», η οποία υπόσχεται να μάς ταξιδέψει στην χρυσή εποχή του κινηματογράφου και των τραγουδιών που μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων, ο ηθοποιός αποκαλύπτει τι είναι αυτό που τον γοητεύει στην παλιά Αθήνα και τι τον απωθεί στην Αθήνα του σήμερα.
Επιστροφή σιγά, σιγά στην κανονικότητα και στα θέατρα. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό; Πώς είναι να προετοιμάζεις μια παράσταση σύμφωνα με τα νέα υγειονομικά πρωτόκολλα;Ε, όχι ακριβώς κανονικότητα. Οι θεατές θα έχουν μεταξύ τους αποστάσεις, αλλά κι εμείς πάνω στη σκηνή πρέπει να τηρούμε τις αποστάσεις που προβλέπονται. Σωματικές, όχι ψυχικές, γιατί οι ψυχικές αποστάσεις είναι επικίνδυνες.
Με τη Ρουμπίνη δουλεύαμε πάνω στο «Πίστη, Αγάπη Ελπίδα» του Χόρβατ, είχαμε φτάσει στις τελικές πρόβες, αλλά λόγω καραντίνας η παράσταση αναβλήθηκε. Οπότε μου πρότεινε να συμμετέχω στο restart, κάνοντας έτσι μια νέα αρχή μαζί της.
Δεν θα δείτε μόνο αλλά θα ακούσετε και υπέροχα τραγούδια σε μια αναδρομή στο παρελθόν της Αθήνας. Μια αναδρομή που έγραψε η Σοφία Αδαμίδου και παρουσιάζουμε εγώ και η Αμαλία Καβάλη, σε σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη. Τα υπόλοιπα από σκηνής…
Ποια η δική σας σχέση με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και τα τραγούδια εκείνης της εποχής;
Όταν ήμουν μικρός έβλεπα φανατικά όλες τις ελληνικές ταινίες της εποχής ’50-’60 στην τηλεόραση. Αργότερα είχα τη χαρά να παίξω ρόλους σε θεατρικά και σειρές εκείνης της εποχής, οπότε μπήκα περισσότερο στην ψυχολογία των ανθρώπων που ζούσαν τότε. Είναι περίεργο αλλά νιώθω σα να την νοσταλγώ, χωρίς να την έχω ζήσει.
Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στην παλιά Αθήνα;Τα πάντα από την αρχιτεκτονική της μέχρι τις καντάδες, αλλά περισσότερο αυτή η αίσθηση της γειτονιάς, της παρέας, της επαφής, της αλληλοβοήθειας, αυτά δηλαδή που έχουν χαθεί στην σημερινή τσιμεντούπολη.
Τι είναι αυτό που σας αρέσει στη σημερινή Αθήνα; Τι σας «χαλάει» στην καθημερινότητά σας στην πόλη;Αυτό που έχει αρχίσει να μου αρέσει, είναι η πολυπολιτισμικότητα, ίσως κι επειδή ζω σε «μικτή» περιοχή. Αυτό που με «χαλάει» δεν είναι ένα, είναι αρκετά, κυκλοφοριακό, θόρυβος, βρωμιά και πάνω απ’ όλα η αισθητική της που όλο και χειροτερεύει.
Μια που μιλάμε για «restart», για πολλούς ανθρώπους η περίοδος της καραντίνας και του αναγκαστικού εγκλεισμού υπήρξε αφορμή για «αναθεώρηση» και μια «νέα αρχή». Ισχύει κάτι τέτοιο και για εσάς; Με ποιον τρόπο σας επηρέασε εσάς προσωπικά αυτή η περίοδος;
Ευτυχώς δε βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση και γλίτωσα τον πανικό, αλλά όχι δε μπορώ να πω ότι ήταν δημιουργικό να μένω έγκλειστος τόσο καιρό περιμένοντας την «απελευθέρωση». Αν δεν ήμουν ηθοποιός, αλλά συγγραφέας ή ζωγράφος μπορεί και να ήταν διαφορετικά, αλλά έχω συνηθίσει στην ανθρώπινη επαφή.
Σαν εικονική πραγματικότητα…Όλοι ακούσαμε για αυτά, αλλά ελάχιστοι τα άγγιξαν.
Το θέατρο δυστυχώς ζει ακόμα στην εποχή του covid, έχουμε πολύ καιρό μπροστά μας για τη μετα-covid εποχή. Είμαστε από τους κλάδους που πλήττονται περισσότερο, μαζί με τα τουριστικά επαγγέλματα. Πολλοί χώροι δεν θα ανοίξουν καν τον επόμενο χειμώνα, οι περισσότεροι θίασοι θα παίξουν επαναλήψεις και γενικά επικρατεί ακόμα ένα μούδιασμα και μια αναμονή, καθώς δεν ξέρουμε και πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα με τον ιό.
Ο Σήφης Πολυζωίδης συμμετέχει στην παράσταση «Η Αθήνα τη νύχτα – restart», σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, που ανεβαίνει την Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020, στο Υπαίθριο Δημοτικό θέατρο Ζωγράφου, με ελεύθερη είσοδο.
