63ο Φεστιβάλ Φιλίππων: Παραστάσεις και δράσεις αφιερωμένες στο αρχαίο δράμα

Φέτος το Φεστιβάλ Φιλίππων – όπως αρέσκεται τα τελευταία χρόνια να έχει τη δική του θεματική, τη δική του τοπική καλλιέργεια και ματιά – θα ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στα κλειστά κτίρια της πόλης καθώς υπάρχουν πάρα πολλά με ιστορία και γοητευτική, αγωνιστική και αξιοζήλευτη διαδρομή. Όμως η ζωή βάζει πάντα τους όρους της και πρέπει να τους σεβαστούμε. Είμαστε λοιπόν αναγκασμένοι να υλοποιήσουμε μόνο ένα μέρος αυτού του μεγάλου σχεδίου, επιφυλασσόμενοι να το ολοκληρώσουμε το επόμενο καλοκαίρι. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, συγγραφείς, κινηματογραφιστές, φωτογράφοι, αρχιτέκτονες, εικαστικοί, θα βρουν το κλειδί να «ανοίξουν» τα κτίρια με τον τρόπο που γνωρίζει η τέχνη και η επιστήμη του καθενός για να μας διηγηθούν την προσωπική τους ιστορία. Έξω και γύρω από αυτά θα στηθούν παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, ομιλίες, δράσεις και χάπενινγκ. Όλα αυτά βέβαια με μια υστεροβουλία, αλλά υψηλού φρονήματος: να προσπαθήσουμε να ξαναβάλουμε στη ζωή της πόλης αρκετά από αυτά ή τουλάχιστον να τους ανοίξουμε ένα παράθυρο στο μέλλον.

Οι ιδιαίτερες φετινές συνθήκες μας υποδεικνύουν, ότι πρέπει να αφιερώσουμε το 63ο Φεστιβάλ στο αρχαίο δράμα. Αυτό το κάνουμε συνεχίζοντας με μεγαλύτερη ένταση την επιτυχημένη δράση του Εργαστηρίου Αρχαίου Δράματος, ενός πρωτότυπου θεατρικού camp με χαρακτήρα καλλιτεχνικό αλλά και εκπαιδευτικό, που εδώ και τέσσερα χρόνια έχει δώσει μια νέα πνοή στην περιοχή των Κρηνίδων, δίπλα στο αρχαίο θέατρο και τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Φέτος, προχωράμε πιο θαρραλέα, πιο δυναμικά και καλούμε σημαντικούς και σπουδαίους καλλιτέχνες με αξιοζήλευτη διαδρομή πάνω στο αρχαίο δράμα (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μεταφραστές, μουσικούς, χορευτές), να πάρουν μέρος σε αυτό το «μικρό» φεστιβάλ μέσα στο «μεγάλο», στις «Θεατρικές Αναγνώσεις» αρχαίου δράματος (παραστάσεις εν δυνάμει), που θα λάβουν χώρα από 12 έως 23 Αυγούστου.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Λυδία Φωτοπούλου, η Όλια Λαζαρίδου, ο Ακύλλας Καραζήσης, ο Θοδωρής Γκόνης, η Λουκία Μιχαλοπούλου, η Ρηνιώ Κυριαζή και η Ιόλη Ανδρεάδη, με μικρές και ευέλικτες ομάδες εκλεκτών συνεργατών τους, θα διαμείνουν διαδοχικά στις Κρηνίδες, παρουσιάζοντας, ανά τρεις μέρες, ο καθένας τη δική του εκδοχή πάνω στη θεατρική ανάγνωση του αρχαίου δράματος. Ανάμεσα στις τραγωδίες που θα «ακουστούν» στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων, είναι η «Αντιγόνη», οι «Βάκχες», η «Μήδεια», η «Ελένη», ο «Αγαμέμνων», οι «Τρωάδες» καθώς και οι «Ιστορίες του Πρόσπερο».

Οι παραστάσεις θα είναι ανοιχτές για το κοινό μέσω διαδικτύου σε ζωντανή μετάδοση και θα λειτουργούν σαν ανοιχτό εργαστήριο για θεατρολόγους, φοιτητές, και απόφοιτους δραματικών σχολών, ερασιτεχνικές ομάδες, την τοπική κοινότητα και όποιον ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει.

Στη λήξη του εργαστηρίου θα μιλήσουν οι μεταφραστές Γιάννης Λιγνάδης και Παντελής Μπουκάλας με θέμα την μετάφραση στο αρχαίο δράμα και τη δραματουργία των αρχαίων κειμένων, ως επίσημοι προσκεκλημένοι του Φεστιβάλ Φιλίππων.

Το αρχαίο θέατρο Φιλίππων θα υποδεχτεί, για ακόμα μία χρονιά, τις μεγάλες παραστάσεις αρχαίου δράματος του Φεστιβάλ Επιδαύρου, παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ, αλλά και του ελεύθερου θεάτρου.

Επίσης, θα φιλοξενηθούν στο Φρούριο της Καβάλας και στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων αρκετές από τις δράσεις του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός». Στις δράσεις αυτές συμμετέχει και το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας με την παράσταση «Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου» σε συνδιοργάνωση με το ΚΘΒΕ.

Θοδωρής Γκόνης

5η ΕΠΟΧΗ ΤΕΧΝΗΣ – ARS AETERNA
Αντιγόνη του Σοφοκλή

Πρώτη παράσταση στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων για φέτος μια από τις σπουδαιότερες αρχαίες τραγωδίες. Η παράσταση «Αντιγόνη» από την 5η Εποχή Τέχνης, παρουσιάζεται σε νέα επεξεργασία από τον σκηνοθέτη Θέμη Μουμουλίδη, με την Ιωάννα Παππά στο ρόλο της Αντιγόνης, τον Γιώργο Χρυσοστόμου στο ρόλο του Κρέοντα και μια ομάδα σημαντικών νέων ηθοποιών.

Σταύρος Ξαρχάκος
5 Λαϊκές Μορφές Με Τρόπον Εντόνως Ερωτικόν

Ο Σταύρος Ξαρχάκος θα παρουσιάσει στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων μία μοναδική μουσική παράσταση, γεμάτη εικόνες, εντάσεις και στιγμές. Ο Mαέστρος, διευθύνοντας επταμελή ορχήστρα κορυφαίων σολίστ που τον πλαισιώνουν και φωνητικά, θα μας χαρίσει ένα σπάνιο ταξίδι ήχων και συναισθημάτων στα μουσικά έργα του ιδίου, καθώς και του Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Βασίλη Τσιτσάνη και Μάρκου Βαμβακάρη.

ΥΠΠΟΑ – ΚΘΒΕ – ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ
ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου

Βασισμένος στη λαϊκή «παραμυθία» της Φυλλάδας του Μέγα Αλέξανδρου, της θρυλικής ιστορίας του βίου, των άθλων και των ταξιδιών του μεγάλου Μακεδόνα που τη δημιούργησε η λαϊκή φαντασία αιώνες μετά τον θάνατό του, αλλά και στους «ντέντεκτιβς» ιστορικούς Αρριανό και Πλούταρχο, ο Θοδωρής Γκόνης με τη συνδρομή της ποιήτριας Γλυκερίας Μπασδέκη, διοργανώνει μια συνάντηση με τον πιο γνωστό άγνωστο Οικουμενικό. Η επίσημη ιστοριογραφία συνομιλεί με μύθους, θρύλους, μοιρολόγια και εμβατήρια στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων. Παίζουν οι ηθοποιοί Δημήτρης Κοντός, Ελένη Μαβίδου, Δημήτρης Μανδρινός, Έλενα Μεγγρέλη, Στεφανία Χονδράκη.

Θεατρικές Επιχειρήσεις  ΤΑΓΑΡΗ
Οιδίπους

Τρεις αφηγητές ανασύρουν επί σκηνής την ιστορία του Οιδίποδα, του ανθρώπου που ήταν μοιραίο να φτάσει στην γνώση και σε όλη την οδύνη που αυτή επιφέρει. Σε ένα τοπίο λοιμού, ο Οιδίπους- βασιλιάς της Θήβας, επιχειρεί να μάθει την αιτία  που όλος ο λαός του “νοσεί”. Η διαδικασία αυτής της έρευνας οδηγεί στην επώδυνη απάντηση ότι η “αρρώστια”  είναι ο ίδιος. Οι τρεις υποκριτές εναλλάσσοντας ρόλους, διογκώντας στιγμές, βουτώντας στο ασυνείδητο των προσώπων του Σοφοκλή συνθέτουν ενώπιον μας τον άνθρωπο που ξεκινάει ως σωτήρας και καταλήγει ως «άθλιο συντρίμμι», ως «τυφλός ζητιάνος και προφήτης». Στους ρόλου των αφηγητών ο Μιχάλης Σαράντης, η Μαρία Κεχαγιόγλου και ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Καραντζά.

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Πέρσες του Αισχύλου

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου σκηνοθετεί το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και, ταυτόχρονα, ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση, ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον, με οδηγό την αλαζονεία, ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας, με την έπαρσή του, θεούς και ανθρώπους. Μεταξύ των ηθοποιών που θα εμφανιστούν στη σκηνή του αρχαίου θεάτρου είναι η Λυδία Κονιόρδου, ο Αργύρης Ξάφης, ο Λαέρτης Μαλκότσης, ο Γιάννος Περλέγκας και ο Αργύρης Πανταζάρας.

ΚΘΒΕ
Όρνιθες του Αριστοφάνη

Ο Πεισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απαυδισμένοι από τη διαφθορά σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο στην οποία έχει περιέλθει η πόλη, φεύγουν για να βρουν τον Τηρέα, τώρα πια Έποπα, κάποτε άνθρωπο, τώρα τσαλαπετεινό, για να μάθουν από αυτόν και από τα άλλα πουλιά αν υπάρχει κάποιος τόπος ειρηνικός, να πάνε να ζήσουν εκεί. Μαζί θα ιδρύσουν μια νέα Πολιτεία, μεταξύ ουρανού και γης, που θα εξουσιάζει ταυτόχρονα θεούς και ανθρώπους και όπου τα πουλιά θα έχουν τη θέση που τους αναλογεί. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την αγαπημένη, διαχρονική κωμωδία του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα και μετάφραση Κ.Χ. Μύρη, με εξαιρετικούς συντελεστές. Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών.

Θησέας και Μινώταυρος, της Κάρμεν Ρουγγέρη

Η Κάρμεν Ρουγγέρη και η Χριστίνα Κουλουμπή σκηνοθετούν το μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου, και παρουσιάζουν σε μια παράσταση για μικρούς και μεγάλους όλη την πορεία του ήρωα, συνδυάζοντας, κρητική λύρα, μαντινάδες, χορό και παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης.

Αλκίνοος Ιωαννίδης
«SOLO»

Το Φεστιβάλ ολοκληρώνεται με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη,  να παίζει και να τραγουδάει τα τραγούδια του στην απλούστερη μορφή τους, μεταφέροντάς μας στη στιγμή της δημιουργίας τους. Ακολουθώντας μια παράδοση αιώνων, αυτή των τροβαδούρων, ταξιδεύει με μια κιθάρα ή ένα λαούτο και μοιράζεται αισθήματα, σκέψεις, εμπειρίες, όνειρα και πραγματικότητες που αφορούν όλους μας. Ένα πρόγραμμα ακρόασης αλλά και συμμετοχής, που μας ταξιδεύει μέσα από τις εντάσεις και τις σιωπές του στον πυρήνα της ιερής αυτής τέχνης.

ΥΠΠΟΑ – ΚΘΒΕ
ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Κωνσταντίνος Καβάφης – Όνειρο

Ο Θοδωρής Οικονόμου, μαζί με μια ομάδα εξαιρετικών συνεργατών, συνθέτει ένα μοναδικό, ονειρικό κόσμο με αφορμή το έργο του αλεξανδρινού ποιητή Κωσταντίνου Καβάφη. Σε έναν χώρο ρευστό, όπου η μουσική λειτουργεί σαν μια λίμνη, ταξιδεύει ένας θίασος από γεννήματα της φαντασίας μας, που αναπολούν, οραματίζονται και μας συμβουλεύουν, αποκαλύπτοντάς μας μνήμες που ο ποιητής αντλεί από το παρελθόν και αποθέτει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για τα μελλούμενα. Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου έρχεται να ακουμπήσει με τρόπο λιτό και καίριο στο ποιητικό σύμπαν του Καβάφη δημιουργώντας ένα ζωντανό παιχνίδι αισθήσεων.

…προς ύστατον φως…

«Το καλοκαίρι του 1995 η Ελένη Βαροπούλου, Διευθύντρια τότε του Φεστιβάλ του Άργους, ζήτησε από την Λήδα Τασοπούλου να ετοιμάσει ένα one woman show σχετικό με το αρχαίο δράμα. Η Λήδα επέλεξε τους μονολόγους από έξι αρχαίες τραγωδίες σε μετάφραση Κ. Χ. Μύρη, τις οποίες είχε ερμηνεύσει υπό την καθοδήγηση του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου στην Επίδαυρο. Η ίδια διάρθρωσε τη σειρά των μονολόγων, ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος υπέγραψε την σκηνοθεσία, τα υποβλητικά σκηνικά-κοστούμια σχεδίασε η Λαλούλα Χρυσικοπούλου, την μουσική επιμελήθηκε ο Ιάκωβος Δρόσος, ενώ στην παράσταση συμμετείχε και ο ηθοποιός Γιώργος Καράσης. Η πρεμιέρα έγινε στο Αρχαίο Θέατρο του Άργους στις 25 Ιουνίου 1995. Ακολούθησαν και άλλες ελληνικές πόλεις». Αναφέρει η Κατερίνα Ευαγγελάτου

Φέτος στο Φεστιβάλ Φιλίππων η Ραφίκα Σαουίς ερμηνεύει το «…προς ύστατον φως…» σε μια ερευνητική παράσταση-θέαμα πάνω στον ρυθμό και τη μουσικότητα του αρχαίου λόγου, συνοδευόμενη από τη πιανίστα Μάγδα Νικολαίδου και την νεαρή ηθοποιό και τραγουδίστρια Κέλλυ Ανταμπούφη. Έξι γυναικείες μορφές του αρχαίου δράματος, η Αγαύη, η Δηιάνειρα, η Ιώ, η Κασσάνδρα, η Ιφιγένεια και η Ηλέκτρα, διαπραγματεύονται με τα όρια της τρέλας και του παραλόγου. Ακούγονται έργα των D. Scarlatti, J.S. Bach, F. Chopin, S. Rachmaninov.

ΥΠΠΟΑ – ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ριχάρδος Β’ – Το ρέκβιεμ ενός βασιλιά του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Ο Ριχάρδος Β’ υπήρξε ένας από τους πιο αινιγματικούς Άγγλους βασιλιάδες, που μετατράπηκε από τον Σαίξπηρ σε μια συναρπαστική, συγκινητική, μελέτη ενός τραγικού ήρωα και μιας ποιητικής ψυχής . Το έργο αυτό αποτελεί μια πιο συμπυκνωμένη εκδοχή του «Ριχάρδου Β’». Η Marlene Kaminsky σκηνοθετεί τον Τάσο Νούσια σε μια παράσταση που αποτελεί work in progress και πλέον παρουσιάζεται ανανεωμένη με πρόσθετα στοιχεία στην τελική μορφή της.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Μικροί Κύριοι – Μικρές Κυρίες: Η δύναμη της φιλίας

Η Παυλίνα Χαρέλα σκηνοθετεί την επίσημη παράσταση των Μικρών Κυρίων στην Ελλάδα σε μια διαδραστική παραγωγή που θα ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους. Η παράσταση προάγει την ευγένεια και την ενσυναίσθηση με διασκεδαστικό τρόπο, μέσα από τις ιστορίες των διάσημων Μικρών Κυρίων, τα τραγούδια τους και τη συμμετοχή των παιδιών.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΦΩΤΗ ΣΠΥΡΟΥ
Ο Ροβινσώνας και ο Κρούσος της Ξένιας Καλογεροπούλου

Δυο ξένοι ναυαγούν πάνω σε μια στέγη… στη μέση του πουθενά! Καθώς η στάθμη του νερού γύρω τους όλο και ανεβαίνει αναγκάζονται να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και μέσα από έντονες συγκρούσεις να συνεργαστούν. Ο ένας μιλάει ελληνικά κι ο άλλος μία ξένη, ακαταλαβίστικη διάλεκτο! Όμως, στον μαγικό χώρο του θεάτρου, όπου όλα είναι εφικτά, οι δυο τους καταφέρνουν, όχι μόνο να συνεννοηθούν αλλά να γίνουν και… φίλοι! Κύρια στοιχεία της παράστασης που σκηνοθετεί ο Φώτης Σπύρος είναι η ευρηματικότητα στους αυτοσχεδιασμούς, οι παραστατικές κινήσεις των χεριών και των σωμάτων, οι ήχοι, τα βλέμματα, εντυπωσιακά τρικ και μαγικά κόλπα! Το έργο είναι γραμμένο από τους Ιταλούς συγγραφείς Νίνο ντ’ Ίντρόνα και Τζάκομο Ραβέκιο, σε μετάφραση και διασκευή της,  Ξένιας Καλογεροπούλου και είναι εμπνευσμένο από το πρώτο μπεστ σέλερ της δυτικής λογοτεχνίας, το πασίγνωστο «Ροβινσώνας Κρούσος» του Ντάνιελ Ντεφόου.

ΥΠΠΟΑ – ΚΘΒΕ
ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Στα όνειρα των ποιητών

Η προσωπική διαδρομή της μουσικού Φένιας Χρήστου και η συνάντησή της με την ποίηση καταλήγουν σε μια νέα μουσικοποιητική παράσταση. Ένας κύκλος μελοποιήσεων και πρωτότυπων συνθέσεων εναλλάσσεται με δραματοποιημένες αναγνώσεις ποιημάτων σε μια παράσταση με  δροσερό, ερωτικό, νεανικό χαρακτήρα και στιγμές -στιγμές σατιρικό ως προς τον έρωτα και τα όσα προκαλεί σε εμάς τους ανθρώπους. Την δραματοποίηση και την επιλογή των συνδετικών κειμένων επιμελείται ο συγγραφέας-μεταφραστής Κώστας Κουτσουρέλης ενώ το μυσταγωγικό σκηνικό ολοκληρώνουν οι φωτισμοί του Αλέξανδρου Πολιτάκη. Το έργο του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά αποτελεί τον κύριο ποιητικό κορμό έμπνευσης της μουσικού, που πλαισιώνεται από υλικό νεότερων και σύγχρονων ελλήνων και ξένων ποιητών. Ερμηνεύουν δύο ηθοποιοί και τρεις μουσικοί επί σκηνής.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΙΩΝΗΣ – ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΝ
Θάλασσα, θαλασσάκι μου

Η Ελλάδα δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τη θάλασσα. Θα ήταν άλλη χώρα χωρίς αυτή και οι Έλληνες θα είμαστε «άλλοι». Η γεωγραφία και η ιστορία, η όλη πορεία και ο διαχρονικός πολιτισμός της Ελλάδας είναι ζυμωμένα με τη θάλασσα. Το ίδιο και η Καβάλα δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τη θάλασσα. Θα ήταν άλλη πόλη χωρίς αυτή και οι κάτοικοί της θα ήταν «άλλοι».. Είναι τυχαίο που τα σπίτια της, έτσι αμφιθεατρικά χτισμένα, κοιτάνε όλα τη θάλασσα; «…το σπίτι μας ήταν απέναντι από το Ιμαρέτ κι από το μεγάλο παράθυρο της κάμαράς μου έβλεπα το λιμάνι, την θάλασσα. Κυρίως πρόσεχα τις βάρκες. Τα πλαγιασμένα ακίνητα σώματά τους λικνίζονταν ελαφριά, με ένα ήμερο χορτασμένο άφημα στα στερά βαθειά νερά. Αισθανόμουν την διαρκή, ατέλειωτη ηδονή που ρουφούσαν από την θάλασσα, μέχρι να σαπίσουν και να πεταχθούν ψόφιες στην ακτή οι βάρκες», γράφει ο Καβαλιώτης Γιώργος Χειμωνάς.

Μια συναυλία από την χορωδία «Προνόμιον» του Κώστα Κατιώνη, δίπλα στη θάλασσα.

ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ
Η κόκκινη Αφροδίτη του Κοσμά Χαρπαντίδη

Ένας άστεγος αναζητά μια προσωρινή γωνιά στο ερείπιο που βλέπει μπροστά του, εγκαταλελειμμένο για χρόνια, ώσπου μια φωνή τον σταματά. Και δεν το κάνει για να τον ελέγξει ή να τον αποτρέψει να εισέλθει στο κουφάρι, αλλά για να του μιλήσει για την ιστορία του κτιρίου και να του ζητήσει να μείνει γι’ απόψε, χωρίς να το πληγώσει. Για να συνεχίσει να την αφηγείται και στο μέλλον. Ο άστεγος συναντήθηκε με την Κόκκινη Αφροδίτη, τη θεά που σκέπει το κτίριο και το προστατεύει από το χρόνο και την ερείπωση. Μια θεά που έρχεται να πιάσει διάλογο μαζί του για την δόξα και την αίγλη, την ομορφιά και την ελπίδα, την ζωή και το τέλος της. Κυρίως όμως να τον εκπλήξει με τα σχέδια για το μέλλον του ερειπίου παρακάμπτοντας την οδό της φθοράς και σχεδιάζοντας το λαμπρό του μέλλον όταν αναστημένο και φωτισμένο θα ξαναγεμίσει φωνές παιδιών και θα υποδεχθεί με την κόκκινη Αφροδίτη στην μετώπη του την ζωή, την μουσική και την αρμονία.

Μουσική από την Ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας και δύο ηθοποιών του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ – ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Καβάλα, μια πόλη στη ρωγμή του χρόνου

Καβάλα, μια πόλη στη ρωγμή του χρόνου.

Το Φεστιβάλ Φιλίππων και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Νομού Καβάλας, με αφορμή το φετινό θέμα του Φεστιβάλ πέντε χρόνια μετά την τρίτη Εβδομάδα Αρχιτεκτονικής για τα εγκαταλελειμμένα κτήρια της Καβάλας, τα ‘‘Κτίρια της Λήθης’’, ενώνουν τις φωνές τους διοργανώνοντας από κοινού μια ομιλία – περίπατο στις καπναποθήκες της πόλης, από την Πλατεία Καπνεργάτη ως την Πλατεία Μακέδου.

Αφορμή στάθηκε ο κίνδυνος κατεδάφισης που διατρέχουν τα κτήρια των καπναποθηκών ΣΕΚΕ, πρώην «ΗΕRZOG Co» λόγω φθοράς και εγκατάλειψης, γεγονός που δεν τιμά την πόλη μας, καθώς το εμβληματικό Δημαρχείο της πόλης μας κτίστηκε από την ΗΕRZOG ως Μέγαρο του προσωπικού της.

Επίτιμος προσκεκλημένος ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και αφοσιωμένος περιπατητής πόλεων, Νίκος Βατόπουλος. Με το βλέμμα ενός «ξένου», περπατάει μαζί μας στον ιστορικό ιστό της Καβάλας και ερμηνεύει το αστικό περιβάλλον με τη δική του ματιά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΙΔΗΣ
Ο Μότσαρτ στο βουνό των Κενταύρων

Το Φεστιβάλ Φιλίππων προβάλλει το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Καραπιπερίδη «Ο Μότσαρτ στο βουνό των Κενταύρων» με θέμα το Φεστιβάλ Πηλίου, ένα φεστιβάλ κλασσικής μουσικής στο οποίο συγκεντρώνονται μαθητές από όλη την Ελλάδα και καθηγητές υψηλού επιπέδου απ’ όλο τον κόσμο, μια εβδομάδα του Ιουλίου κάθε χρόνο στο χωριό Ζαγορά. Ένα τόσο σημαντικό φεστιβάλ στηρίζεται αποκλειστικά στην αφοσίωση των διοργανωτών του, που δεν είναι άλλοι από μια πενταμελής οικογένεια! Είναι μια ταινία με δεξιοτέχνες κλασσικής μουσικής, άφθονο φαγητό και πολλά πολλά τσέλα και χωρίς καμιά υποστήριξη ή χρηματοδότηση από το κράτος

ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ-ΜΕΛΙΝΑ ΤΑΝΑΓΡΗ
Τα παράσιτα του παραδείσου

Μια ιδιαίτερη μουσική και ποιητική παράσταση με την Όλια Λαζαρίδου και τη Μελίνα Τανάγρη. Η Όλια Λαζαρίδου θα απαγγείλει ποιήματα από τις «Ελεγείες» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και από την ποιητική ανθολογία του Τζελλαλεντίν Ρουμί σε μετάφραση Βίκου Ναχμία. Η Μελίνα Τανάγρη θα ερμηνεύσει τραγούδια του Λέοναρντ Κοέν και τέσσερα δικά της που συντονίζονται με αυτή τη βραδιά. Στην κιθάρα θα τη συνοδεύσει ο Δημήτρης Παπαλάμπρου, που θα παίξει και σολιστικά κομμάτια.

ΝΙΟΒΗ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ
Αύγουστος στο Φρούριο της Μουσικής

Το Φεστιβάλ Φιλίππων φιλοξενεί τη σοπράνο Νιόβη Κλαυδιανού και τον ακορντεονίστα Δημητρη Αραμπατζή σε μια Φωνητική Performance με τίτλο «Αύγουστος στο Φρούριο της Μουσικής». Η συναυλία αυτή αποτελεί ένα αφιέρωμα στη μουσική του ιταλικού, γαλλικού, αμερικάνικου, ισπανικού, λατινοαμερικάνικου και ελληνικού κινηματογράφου. Η Νιόβη και ο Δημήτρης θα παρουσιάσουν ένα συγκινησιακά φορτισμένο, ευφάνταστο μουσικό πρόγραμμα στους ρυθμούς της Tango, Classical Vocal Jazz, Mellow Swing και French Avant-Garde. Δεν θα λείψουν φυσικα και αποσπάσματα από το έργο του Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου.

ΑΛΕΞΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΔΟΥ – ΚΟΡΙΝΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ
Ο ίσκιος της Αργώς

Τα τραγούδια της παράδοσης φυλάττουν και μεταφέρουν μέσα στον ωκεανό του χρόνου το αποτύπωμα της ανθρωπότητας. Οι ποιητές της γλώσσας και των ήχων, είχαν πάντοτε την εσωτερική βεβαιότητα πως ίσως είναι καταδικασμένος σε λήθαργο βαθύ όποιος δεν σηκώσει το βλέμμα του να θαυμάσει τον ίσκιο αυτού του καραβιού. Παραδοσιακά τραγούδια, αλλά και τραγούδια που επηρεάστηκαν από την παράδοση, όπως τα μετέφεραν από την Αναγέννηση μέχρι τον 20ό αιώνα, Ευρωπαίοι συνθέτες από την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, θα ερμηνεύσουν στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων, η σοπράνο Αλεξία Βουλαγαρίδου μαζί με την κιθαρίστα Κορίνα Βουγιούκα.

Η Αλεξία Βουλγαρίδου, σοπράνο με αξιοθαύμαστη διαδρομή στα σημαντικότερα οπερατικά θέατρα παγκοσμίως, εμφανίζεται έπειτα από πολλά χρόνια στην Ελλάδα, επιλέγοντας για την επιστροφή αυτή τον τόπο καταγωγής της. Η Κορίνα Βουγιούκα, κιθαρίστα με πλούσια ερμηνευτική και ακαδημαϊκή δράση, εστιάζει το ενδιαφέρον της και μελετά επί σειρά ετών τις επιρροές της όπερας και του τραγουδιού στο ρεπερτόριο της κιθάρας.

ΜΑΝΙΝΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ-ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ
Σπίτι μου σπιτάκι μου πες μου μια ιστορία…

Σπίτι μου σπιτάκι μου πες μου μια ιστορία… Πες μου τι είδες, τι αγάπησες, τι σκέφτηκες, τι ονειρεύτηκες, πού πήγες, τι έγινες… πες μου τι θέλεις για να πάψεις να είσαι θλιμμένο.

Η Μανίνα Ζουμπουλάκη και ο Σταύρος Καλαφάτης «ρωτάνε» κτήρια και σπίτια της Καβάλας για τους καημούς και τα χαΐρια τους, στο πλαίσιο του 63ου Φεστιβάλ Φιλίππων. Οι απαντήσεις με κείμενα και εικόνες στη Μεγάλη Λέσχη.

Μήδεια του Georg Benda
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Ανάμεσα στη λογική και τη μανία

Η ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο μαέστρος Μάρκελλος Χρυσικόπουλος ερμηνεύουν το έργο του Τσέχου συνθέτη Georg Anton Benda (1722 – 1795) «Μήδεια», σε λιμπρέτο του Γερμανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Friedrich Wilhelm Gotter και απόδοση στα ελληνικά από τον Γιάννη Καλλιφατίδη. Πρόκειται για ένα μονόπρακτο μελόδραμα βασισμένο στον κλασικό αρχαιοελληνικό μύθο, όπου το κείμενο δεν τραγουδιέται, αλλά απαγγέλλεται παράλληλα με τη μουσική. Το ποικίλο μουσικό τοπίο του Benda αναδεικνύει με ένταση όλες τις εσωτερικές συγκρούσεις αυτής της μοναδικής γυναίκας. Ο έρωτας και το μίσος, η οργή και η οδύνη, η βαθιά επιθυμία για εκδίκηση και η μητρική αγάπη διαδέχονται καταιγιστικά το ένα το άλλο οδηγώντας στην καταστροφική κορύφωση, την αδιανόητη πράξη της παιδοκτονίας. Η «Μήδεια» είναι από τα έργα που γνώρισαν αμέσως μεγάλη επιτυχία, γι’ αυτό και σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα πολλές και διαφορετικές μεταγραφές, ώστε η σύνθεση να γίνει «προσβάσιμη» από μια μεγάλη μερίδα του μουσικόφιλου κοινού. Στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων θα παρουσιαστεί η εκδοχή για πιάνο (Λειψία, 1778) σε εκτέλεση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, ενώ και τα πέντε πρόσωπα του έργου, η Μήδεια, ο Ιάσων, τα δυο παιδιά τους και η Παιδαγωγός ερμηνεύονται από την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.

ΙΟΛΗ ΑΝΔΡΕΑΔΗ
Ευριπίδου Ελένη [ή η ανασκευή του Στησιχόρου]

” Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό/το ανάστημα/ίσκιοι και χαμόγελα παντού/στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα/ζωντανό δέρμα, και τα μάτια/με τα μεγάλα βλέφαρα,/ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα./Και στην Τροία;/Τίποτε στην Τροία – ένα είδωλο./Έτσι το θέλαν οι θεοί./Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν/πλάσμα ατόφιο/κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια“.

Γ. Σεφέρης

Λένε πως ένας βάρδος παλιός, ο Στησίχορος, έξι γενιές πριν από τον Ευριπίδη, σε ένα ποίημά του κατηγόρησε την Ελένη ότι άφησε τον άντρα της για τον Πάρη και με την αμαρτία της αυτή κατέστρεψε τόσο την Ελλάδα, όσο και την Τροία. Όμως, η Ελένη μετά το θάνατό της έγινε θεά. Γι’ αυτό, τη στιγμή που έγραψε το άδικο αυτό ποίημα ο Στησίχορος, έμεινε τυφλός. Μετάνιωσε και έγραψε καινούργιο ποίημα – Καινούργιο τραγούδι. Σε αυτό ανασκεύασε τις κατηγορίες του, χρησιμοποιώντας τον αρχαίο μύθο, σύμφωνα με τον οποίο στην Τροία δεν πάτησε ποτέ η Ελένη, αλλά η σκιά της. Ενώ την ίδια τη φυγάδευσαν οι θεοί στην Αίγυπτο, όπου περίμενε τον Μενέλαο να γυρίσει από την Τροία και να φύγουνε μαζί για την πατρίδα. Με το που το γράφει το καινούριο αυτό τραγούδι ο Στησίχορος, ξαναβρίσκει αμέσως την όρασή του. Στην εκδοχή αυτή της Ελένης του Ευριπίδη για μία ηθοποιό, η Ελένη μόνη και τυφλή μέσα στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων,σαν αρχαία ραψωδός, αλλά με άλλες, καινούριες, ελευσίνιες δυνάμεις να ξυπνούν μέσα της, αφηγείται την ιστορία της – την ανασκευή του Στησιχόρου.
Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Μετάφραση: Γιάγκος Ανδρεάδης
Διασκευή για μία ηθοποιό: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Κοστούμια: Ioanna Kourbela
Μουσική: Danai Nielsen
Όλους τους ρόλους ερμηνεύει η Βασιλική Τρουφάκου

ΑΚΥΛΛΑΣ ΚΑΡΑΖΗΣΗΣ
Ιστορίες του Πρόσπερο

Ένα κορίτσι 16 ετών κάθεται στην ύπαιθρο ένα αυγουστιάτικο απόγευμα πάνω σε τειχίο και χαζεύει. Λίγο παραπέρα η αδελφή της, 9 ετών, κουκουβιστή στο χώμα κοιτάει μια πέτρα, δίπλα της όρθια μια γυναίκα, στο ένα χέρι κρατάει ένα κλαδί. Γύρω τους χωράφια, μετά τειχία, μετά ελαιώνας. Εκεί ένας άντρας αγκαλιάζει ένα αρχαίο δέντρο. Είναι μεγάλος με μακρυά γένεια και κοκάλινα γυαλιά,μ οιάζει του Ginsberg, του ποιητή αλλά είναι ο Πρόσπερο. Αφήνει την αγκαλιά κι έρχεται προς τα κορίτσια. Προχωράει αργά μες τα χωράφια και σε κάθε βήμα του σηκώνονται σύννεφα απο ακρίδες. Ακούει την μικρή εν τω μεταξύ να διαβάζει την περιγραφή ενος ναυαγίου. Η μεγάλη παίζει Ηλεκτρικό μπάσο. Ο Πρόσπερο φτάνει και κάθεται ανάμεσα τους. Στο τειχίο δίπλα του ένα άσπρο χοντρό βιβλίο , Οι «Δοκιμές» του Σεφέρη. Το πιάνει, χωρίς να το κοιτάει λέει. Ο Πρόσπερο και οι κόρες του. Του διαβάζουν την «Τρικυμία». Του μαθαίνουν Ραπ. Τους μιλάει για το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ,  τον Dylan , τον Καστοριάδη και για την «Έρημη Χώρα». Παίζουν κιθάρα και μπάσο. Η γυναίκα με το κλαδί χορεύει. Έχει νυχτώσει και ολοι καθισμένοι τρώνε Ψωμί, κρεμμύδι κι ελιές. Ησυχία. Η μεγάλη κόρη αρχίζει μια μικρή ερωτική ιστορία σαν να την τραγουδάει.
Παιζουν: Μαίρη Καραζήση, Ζωή Καραζήση, Μαριλένα Ρασιδάκη, Ακύλλας Καραζήσης.

ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
Κασσάνδρα

Μια από τις πιο αινιγματικές μορφές του αρχαίου δράματος είναι η Κασσάνδρα, η performance προσπαθεί να εξερευνήσει τον χαρακτήρα της μέσα από διαχρονικά θραύσματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, να σκιαγραφήσει μια βιογραφία για την παράφορη μάντισσα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Πέρα από τη φιλολογία, η Κασσάνδρα αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα για τον ηθοποιό. Πώς προσεγγίζεις σκηνικά μια τόσο οριακή προσωπικότητα; Τί εργαλεία χρησιμοποιείς για να αποδόσεις τη Θεόπνευστη μανία της; Μια μάντισσα που δεν τη πίστεψε ποτέ κανείς, παγιδευμένη στον οδηγό και αποτελειωτή της Απόλλωνα.
Δραματουργική επεξεργασία / Σκηνοθετική επιμέλεια: Λουκία Μιχαλοπουλου, Χρήστος Τζιούκαλιας | Ερμηνεία: Λουκία Μιχαλοπούλου

ΡΗΝΙΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Βάκχες, το σώμα δίχως σώμα

Το νήμα του μύθου των Βακχών – πέντε ηθοποιοί, τέσσερις άξονες, τρεις γλώσσες, δύο φύλα, ένας τόπος αφηγούνται έναν θεό, δύο αγγέλους, τρεις γυναίκες, τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Τραγουδούν τον θεό μέσα στις αντιφάσεις. Διαγράφουν την πορεία του Πενθέα από το ανίερο στο ιερό, από την πλάνη στη γνώση, από την έπαρση στην οδύνη. Μιλούν για την Αγαύη που, από την έκσταση στην τρέλα, διεκδικώντας τη δύναμη της θηλυκής θεάς κατακρημνίζεται. Την άγρια φύση που πάλλεται. Θρηνούν τον άνθρωπο που απομακρύνεται, το σώμα που αποσπάται. Τα απομεινάρια σώματος, το σώμα δίχως σώμα. Πενθούν για τα μικρά μικρά κομμάτια μας. Μια ακροβασία αποστάσεων, μια ανάγκη κυκλική, μια πάλη για το όλον.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνοθεσία: Ρηνιώ Κυριαζή
Ερμηνεία: Julianna Bloodgood, Rafal Habe, Ρηνιώ Κυριαζή

ΛΥΔΙΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Χορός: ο θεατής του τραγικού

Η Λυδία Φωτοπούλου ερμηνεύει στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων τα χορικά της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή ως ένα αυτόνομο λυρικό ποίημα, στην έξοχη μετάφραση του Νίκου Παναγιωτόπουλου, συνοδευόμενη από τη μουσική της Μόνικα.

ΕΥΗ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ
Μήδεια του Ευριπίδη

Διαλέγουμε την ηρωίδα, όχι το έργο. Τη Μήδεια, ως φορέα ενός πεπρωμένου. Δεν ανεβάζουμε το έργο, δεν την καταλαβαίνουμε αλλά προσπαθούμε να την καταλάβουμε, που είναι και η βαθύτερη επιθυμία μας, και ίσως αυτό να έχει τελικά σημασία. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ, στην ηρωίδα του Ευριπίδη δεν είναι η παραφορά και το πάθος αλλά η διαύγεια του νου όπως λειτουργεί ξεκάθαρα με μια λογική ακρίβεια που σχεδόν μας σκανδαλίζει. Διαλογίζεται, συζητά, επιχειρηματολογεί. Η τραγωδία «Μήδεια» είναι το πρόσωπο Μήδεια.
Μήδεια η Εύη Σαουλίδου
Συμμετέχουν οι χορευτές: Κική Μπάκα, Δημήτρης Σωτηρίου και ο μουσικός Φώτης Σιώτας
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Σκηνογραφία: Ανδρέας Γεωργιάδης

Η μετάφραση στο αρχαίο δράμα & η δραματουργία των αρχαίων κειμένων.

Ο Γιάννης Λιγνάδης θα πραγματοποιήσει ομιλία με τίτλο «Το ιστορικό κείμενο στην θεατρική σκηνή: Ένα νεοφυές υβρίδιο». Το περιεχόμενο της ομιλίας αναφέρεται στην δραματοποίηση κειμένων της αρχαίας ελληνικής ιστοριογραφίας (με έμφαση στα έργα των τριών μεγάλων αρχαίων ιστορικών του 5ου αι.), εστιάζοντας στις ιδιαίτερες συνθήκες και διαδικασίες διασκευής του πρωτοτύπου κειμένου, μετατροπής δηλαδή του αφηγηματικού σε δραστικό λόγο, προκειμένου να λειτουργηθεί ως ακρόαμα και θέαμα. Κατά την ομιλία η στο τέλος αυτής θα προβληθούν βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από θεατρικές παραστάσεις προς τεκμηρίωση των λεγομένων.

«Σειρήνες της ενδογλωσσικής μετάφρασης»

Η ομιλία του Παντελή Μπουκάλα, από την άλλη, θα εστιάσει στις «Σειρήνες της ενδογλωσσικής μετάφρασης». Η γλωσσική οικειότητα, η βωμολοχική πλειοδοσία, η επικαιροποίηση και η ιδιότητα του ποιητή είναι κάποιες από τις Σειρήνες που απειλούν τον ενδογλωσσικό μεταφραστή κατά τη μεταφορά αρχαιοελληνικού δράματος, τραγωδίας ή κωμωδίας, στα νέα ελληνικά.