Pari
Δυνατό σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Ιρανό Σιαμάκ Ετεμάντι που αφηγείται την αγωνιώδη προσπάθεια ζευγαριού ιρανών να βρουν στην σύγχρονη Αθήνα τον εξαφανισμένο γιο τους που σπούδαζε στο Πολυτεχνείο.
Υπόθεση
Η Παρί και ο ηλικιωμένος σύζυγός της φτάνουν από την Τεχεράνη στο αεροδρόμιο της Αθήνας για να συναντηθούν με τον γιο τους Μπάμπακ, φοιτητή στο Πολυτεχνείο αλλά ο τελευταίος δεν εμφανίζεται. Το ζευγάρι που δεν μιλάει ελληνικά, πηγαίνει στη διεύθυνση κατοικίας του γιου τους στα Εξάρχεια αλλά ο σπιτονοικοκύρης τους ενημερώνει ότι έχει εξαφανιστεί εδώ και καιρό αφήνοντας χρέη τα οποία αναλαμβάνει να πληρώσει ο ντροπιασμένος πατέρας του Μπάμπακ. Η προσπάθεια του ζευγαριού να εντοπίσει τον εξαφανισμένο φοιτητή στα φοιτητικά στέκια ή στα μέρη που συχνάζουν οι ιρανοί δεν αποφέρει καρπούς και τότε ακολουθούν άλλη τακτική.
Νυχτερινή Αθήνα, ιρανικός σκοταδισμός
Αμείωτο σασπένς, εξαιρετικός σχεδιασμός στο επίπεδο παραγωγής- ίσως από τα καλύτερα γυρίσματα διεθνών ταινιών που έχουν γίνει στην Αθήνα- αληθοφανείς χαρακτήρες (κυρίως το ζευγάρι των ιρανών) και ζωηράδα στην αφήγηση ακόμη και στις σκηνές που δεν συμβαίνουν πολλά. Οι δύο πόλοι του φιλμ «Παρί» είναι οι τόποι που φιλοξένησαν δύο αρχαίους πολιτισμούς με μεγάλη ιστορία και εδώ λειτουργούν σχεδόν αλληγορικά. Το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο όμως δεν φτάνει για να αποδοθεί το εύρος ενός μοντέρνου δράματος φτιαγμένου με την τεχνοτροπία ενός αστικού θρίλερ. Ο Ετεμάντι από το πρώτο κιόλας πλάνο δείχνει ξεκάθαρα τις θέσεις του.
Το πρόσωπο της ηρωίδας δίπλα στο παράθυρο του αεροπλάνου είναι ανήσυχο και εκφραστικό μαζί. Παρότι βρίσκεται διαρκώς στη σκιά του πιστού μουσουλμάνου συζύγου της, η Παρί, γρήγορα θα σηκώσει κεφάλι και θα σπάσει τους περιορισμούς και τους κανόνες που τους κρατούν στο σκοτάδι – όχι μόνο της υπόθεσης αλλά και της δικής τους ύπαρξης. Με μια σειρά από δυνατές εικόνες που αποτυπώνουν ανάγλυφα το χάος μιας εμπόλεμης πόλης (τα Εξάρχεια στο έλεος των μαχών ΜΑΤ και αναρχικών), τρυφερές λεπτομέρειες (οι 2-3 ερωτικές σκηνές με πρωταγωνίστρια την Παρί της εξαιρετικής Μελίκα Φορουτάν) αλλά και ποιητικές σφήνες, ο Ετεμάντι βρίσκει το ιδανικό τρόπο για να ξετυλίξει μιας σειρά από ατελείωτα ερωτήματα και σύμβολα που σχετίζονται με την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη θέση της γυναίκας σε ένα κόσμο που φλέγεται και κυρίως την αναζήτηση της αλήθειας μακριά από πατριωτικές και θρησκευτικές αγκυλώσεις.