Η Ρένα Μόρφη έκανε πέρσι το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Αλέξη Καρδαρά «Φαντασία» -αλλά δεν θεωρεί τον εαυτό της ηθοποιό. Εμείς την μάθαμε -και την αγαπήσαμε- το 2011 ως τραγουδίστρια των Imam Baildi, και από τότε δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει, είτε ως Ρένα Μόρφη είτε ως Σούλη Ανατολή (το ψευδώνυμο στον προηγούμενο χρυσό δίσκο της με τον ομώνυμο τίτλο).
Φέτος επιστρέφει στις playlist μας με έναν νέο δίσκο, με τίτλο «Σάμπα Τσικίτα», ένα άλμπουμ με 9 πρωτότυπα τραγούδια -ένα εκ των οποίων αποτελεί συνεργασία με το κορυφαίο μεξικάνικο συγκρότημα Los Angeles Azules, και μία διασκευή του τραγουδιού «Χάθηκες» του θρυλικού Γιώργου Ζαμπέτα.
Στις 29 Ιουλίου ανεβαίνει και στη σκηνή για μια μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη, όπου θα εξιστορήσει για πρώτη φορά την ιστορία της, σε μία «μουσικοχορευτική νουβέλα».
Εμείς μιλήσαμε με την Ρένα Μόρφη, την ερμηνεύτρια με τα χίλια πρόσωπα, για τα βήματά της στην υποκριτική, τον νέο της δίσκο “Σάμπα Τσικίτα” και φυσικά για την πολυαναμενόμενη συναυλία της στην Τεχνόπολη.
Είναι σίγουρα δυο διαφορετικές τέχνες. Είναι εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις ,άλλες προετοιμασίες, άλλες διαδικασίες. Έχω τη θεατρικότητα μέσα μου γιατί έτσι εκφράζομαι, αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, όμως σε καμία περίπτωση το γεγονός πως πρωταγωνίστησα σε μια ταινία, με κάνει ηθοποιό. Σίγουρα όμως το κάθε τραγούδι πρέπει να το βιώνεις σαν μια ξεχωριστή ιστορία που συμβαίνει σε εσένα. Εγώ προσωπικά δεν το πετυχαίνω αυτό μέσω της υποκριτικής αλλά μέσω των εμπειριών και των αναμνήσεων μου. Γι’ αυτό και πάντα επιλέγω να λέω τραγούδια που περιγράφουν ένα κομμάτι της ζωής ή του εαυτού μου.
Είμαι τραγουδίστρια και τραγουδίστρια θα μείνω
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και θα το ξαναέκανα με τρομερό ενθουσιασμό, αρκεί η πρόταση να είναι κάτι που με αντιπροσωπεύει και μπορώ να το υποστηρίξω. Είμαι τραγουδίστρια, όμως, και τραγουδίστρια θα μείνω.
Δεν θέλω να εγκλωβιστώ σε μια ρετρολαγνεία, οπότε δε μπορώ να σου πω ότι είχαν κάτι καλύτερο αυτές οι εποχές. Απλώς πιστεύω πως ζούμε σε μια εποχή, λόγω της τεχνολογίας, που έχουμε άμεση πρόσβαση σε άπειρο υλικό από όλες τις εποχές και από όλα τα είδη και είναι κρίμα να μην εκμεταλλευόμαστε αυτό το προτέρημα. Έτσι κι εγώ λοιπόν αναζητώ τι είναι αυτό που μιλάει στην καρδιά μου. Αν είναι από τη δεκαετία του ’30 ή του ’90 δεν παίζει ρόλο. Όση αγάπη έχω για το παρελθόν άλλη τόση έχω για το μέλλον γι’ αυτό και κυκλοφορώ και διασκευές αλλά και πρωτότυπα τραγούδια.
Όση αγάπη έχω για το παρελθόν άλλη τόση έχω για το μέλλον γι’ αυτό και κυκλοφορώ και διασκευές αλλά και πρωτότυπα τραγούδια.
Με τον Γιώργο Ζαμπέτα.
Θα μείνω σ’ αυτό που είπα και πριν. Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι όχι. Εγώ δεν κάνω αυτή τη δουλειά για να διδάξω ιστορία της μουσικής σε κανέναν. Ό,τι με συγκινεί και νιώθω ότι ίσως συγκινήσει και κάποιον άλλον το λέω. Και χαίρομαι πάρα πολύ όταν καταλαβαίνω πως δεν είμαι μόνη στον κόσμο. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζονται την ίδια αισθητική με μένα. Και αυτό το διαπιστώνω καλύτερα στα καινούρια μου τραγούδια παρά στις διασκευές.
Πρόκειται για την μοναδική διασκευή του δίσκου, αφού τα υπόλοιπα 9 τραγούδια είναι πρωτότυπα. Επέλεξα να βάλω στον δίσκο αυτό το τραγούδι γιατί κάθε φορά που το ακούω με την πενιά του Ζαμπέτα και την υπέροχη φωνή του Τζανέτη ανατριχιάζω. Πιστεύω πως είναι το απόλυτο καψούρικο κομμάτι με πολύ βαθύ συναίσθημα. Και η διασκευή που έχουμε κάνει σε ρυθμό danzon μαζί με το υπέροχο σόλο του Λάμπη Κουντουρογιάννη στην ηλεκτρική κιθάρα, νιώθω ότι έδωσε μια άλλη οπτική σ’ αυτό το αριστουργηματικό κομμάτι.
Ακριβώς αυτή ήταν η αναφορά. Το λογοπαίγνιο προέκυψε από αυτό το πάντρεμα που μου αρέσει να κάνω. Το ελληνικό -εν προκειμένω μια ελληνική ταινία- με το “λάτιν” στοιχείο. Η σάμπα ανήκει στα βραζιλιάνικα αλλά τέλος πάντων κατάλαβες τι θέλω να πω!
Την προσωπική μας πορεία καταγράφουμε στους δίσκους, άλλοι πάνε μπροστά, άλλοι πάνε πίσω, άλλοι μένουν στάσιμοι
Δεν είναι τόσο διασκευή όσο απόδοση στα ελληνικά αφού πρόκειται για μια συνεργασία με το ίδιο το συγκρότημα. Χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό το τραγούδι, γιατί οι Los Angeles Azules είναι το νούμερο ένα συγκρότημα στο Μεξικό αυτή τη στιγμή και ήταν τεράστια τιμή για μένα. Το “Μέχρι το πρωί” είναι μια Cumbia και εύχομαι να αρέσει στο ελληνικό κοινό όσο άρεσε και σε μένα την πρώτη φορά που άκουσα την ισπανόφωνη εκδοχή.
Η έμπνευση πίσω απ’ το άλμπουμ ήταν ουσιαστικά ο ίδιος ο χρόνος που περνά. Είναι ο δεύτερος προσωπικός μου δίσκος τέσσερα χρόνια μετά τον πρώτο και την επιτυχία που γνώρισε το τραγούδι “Όταν σου χορεύω”. Αυτός ο δίσκος δεν είναι τίποτα άλλο από το επόμενο βήμα μου. Πιο εξελιγμένος ήχος αλλά με το ίδιο στίγμα γιατί πρόκειται για την ίδια ομάδα που το δημιούργησε με 4 χρόνια παραπάνω ταξιδιών, ήχων, συναισθημάτων και γεύσεων. Αυτή την προσωπική μας πορεία καταγράφουμε στους δίσκους, άλλοι πάνε μπροστά, άλλοι πάνε πίσω, άλλοι μένουν στάσιμοι. Όλα είναι μια χαρά αρκεί να εκφράζεσαι απόλυτα μέσα από αυτό που κάνεις την κάθε στιγμή. Πιστεύω πως αυτό που έδωσε σ’ αυτόν τον δίσκο το κάτι παραπάνω, πέρα από τα τραγούδια είναι και το γεγονός πως τον ηχογραφήσαμε ζωντανά σε ένα σπίτι. Αυτό για μένα έχει δώσει μια ψυχή που είναι αδύνατο να την αποτυπώσεις ψηφιακά και μεμονωμένα σε ένα στούντιο.
Εγώ να δεις πόση ανυπομονησία έχω! Θα παρουσιάσουμε τα τραγούδια του νέου δίσκου κάτι που ξεκινήσαμε να κάνουμε στον Μάρτιο και κόπηκαν τόσο απότομα οι εμφανίσεις μας. Θα τραγουδήσουμε (όλοι μαζί ελπίζω) επιλογές από το “Greeklatin” ρεπερτόριο μας με τα δικά μου κομμάτια και επιλεγμένα τραγούδια άσχετα φαινομενικά μεταξύ τους, από Άκη Πάνου μέχρι J Balvin, με κοινό τους παρονομαστή εμένα. Αλλά βασικά ό,τι και να σου πω γι’ αυτό το λάιβ θα είναι ανακρίβεια. Έλα και πες μου εσύ τι είδες και τι άκουσες γιατί σου μιλάω ειλικρινά δεν υπάρχει κατηγορία και περιγραφή.
Για να δούμε! Προς το παρόν αισθάνομαι τη λαχτάρα μικρού παιδιού.
Μαγείρευα κι εγώ όπως όλοι. Δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε συναισθηματικά γιατί είμαι άνθρωπος που εκτιμώ την κάθε στιγμή και το δώρο της ζωής έτσι κι αλλιώς οπότε δεν ήρθα αντιμέτωπη με συνειδητοποιήσεις τύπου “ζήσε την κάθε μέρα γιατί δε ξέρεις τι σου ξημερώνει”. Σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο έτσι κι αλλιώς.
Οι συναυλίες.
Να, αυτό είναι κάτι που μου έμαθε ο covid. Όταν κάνεις σχέδια ο Θεός -ή ο κορονοϊός- γελάει! Γι’ αυτό κάνω σχέδια αλλά μεσοπρόθεσμα τα οποία και θα αποκαλύψω σύντομα.
Μην χάσετε την Ρένα Μόρφη στην Τεχνόπολη την Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020.