Το κλαμπ των χωρισμένων
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Βραβείο Κριτικών στο Διεθνές Φεστιβάλ Κωμωδίας Alpes d’ Huez για μια κωμωδία που περνά από την κλειδαρότρυπα.
Υπόθεση
Μετά από πέντε χρόνια γάμου, ο Μπεν ανακαλύπτει ότι η σύζυγός του με την οποία είναι ακόμη τρελά ερωτευμένος τον απατά και λιποθυμάει! Το διαζύγιο δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την εύθραυστη ψυχολογία του, ώσπου εμφανίζεται ένας φίλος του από τα παλιά και του προσφέρει ένα νέο νόημα ζωής: ένα κλαμπ για χωρισμένους.
Οι χωρισμένοι γιορτάζουν συνεχώς
Ξεκινά γουστόζικα, προσφέρει την καλύτερη κωμική στιγμή με την ανακάλυψη της απιστίας κι από εκεί και πέρα ακολουθεί μια αφόρητη παρέλαση από χλιαρά σκετσάκια που ουσιαστικά λένε το ίδιο πράγμα: ο γάμος είναι καταστροφή, ζήτω η εργένικη ζωή. Θα μπορούσαμε να μπούμε στο τριπάκι της ανάλυσης του παραπάνω δόγματος αλλά τα όσα ανεγκέφαλα παρακολουθούμε στο «Κλαμπ των Χωρισμένων» του σκηνοθέτη-ηθοποιού Μισέλ Γιουν («Είναι τρελοί αυτοί οι Γάλλοι») μας κόβει κάθε διάθεση για περαιτέρω κουβέντες. Ο ήρωας (ο Αρνό Ντικρέ έχει κάτι από την χαριτωμένη αρρενωπότητα του Ζαν Ντιζαρντέν ακόμη και φυσιογνωμικά) δεν μπορεί να μας πείσει να τον πάρουμε στα σοβαρά ότι κι αν κάνει. Ειδικά όταν ξαναβρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο της γλυκιάς Μαριόν. Ακόμη κι όταν γίνεται η ψυχή στο κλαμπ για χωρισμένους, συνειδητοποιούμε πόσο ισχνή είναι η βασική σεναριακή ιδέα για να στηρίζεται σε ένα τόσο αδιάφορο και δυστυχώς ελάχιστα κωμικό χαρακτήρα.