Γιάννης Δρακόπουλος: Μ’ αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας, η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη

Με αφορμή την καλοκαιρινή περιοδεία της κωμωδίας «Ένα μωρό για τρεις», ο Γιάννης Δρακόπουλος μάς μιλά για τις νέες συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία στο χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου ειδικότερα.

Αισθάνομαι τουλάχιστον περίεργα, η δε επιστροφή στην «κανονικότητα» είναι μάλλον ανησυχητική, καθώς αυτά που σηματοδοτεί πλέον η λέξη κανονικότητα, με την οποία η πρώην αξιωματική αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση μας βομβάρδιζε, προοιωνίζουν ένα μάλλον δυστοπικό εγγύς μέλλον για τον Έλληνα πολίτη. Όπως λέω εδώ και καιρό, μ’ αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας, η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη, δεν πρέπει ως πολίτες να την θεωρούμε εσαεί ως τέτοια γιατί αλλιώς θα βρεθούμε προ τετελεσμένων και θα είναι αργά πια.

Δυστυχώς τα νέα υγειονομικά πρωτόκολλα που αφορούν τους εργασιακούς χώρους, στον δικό μας χώρο δε μπορούν να εφαρμοστούν, έτσι απλά. Θα έπρεπε από την πολιτεία να υπάρχει ξεχωριστή μέριμνα για ξεχωριστούς εργασιακούς χώρους, που διέπονται από ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν επιτρέπουν την υπαγωγή τους σε ένα γενικό υγειονομικό μοντέλο.

Ευτυχώς οι άνθρωποι αλληλεπιδρούμε με πολλούς τρόπους, εκ των οποίων το θέατρο είναι ένας πολύ σημαντικός και ιδιαίτερος.

Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη η πρόταση από τη Θέμιδα Μαρσέλλου να δουλέψω για πρώτη φορά μαζί της σ’ αυτό το έργο και να συνυπάρξω στην σκηνή με – τέτοιου μεγέθους και εμπειρίας – ηθοποιούς.

Το γέλιο, ως μια δύναμη ενάντια στο φόβο, μπορεί να δράσει με τρόπο ανασταλτικό και αναλγητικό

Πρόκειται για μια κωμωδία καταστάσεων με άξονα τις έννοιες της μητρότητας, της πατρότητας και της οικογένειας, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Ο ρόλος που υποδύομαι αναφέρεται σ’ έναν άνθρωπο που καλείται, ξαφνικά και αναπάντεχα, από μια ζωή ανεμελιάς και ανευθυνότητας να περάσει στην άλλη πλευρά του ποταμού.

Μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του στην παράσταση «Ένα μωρό για τρεις», Παύλο Χαϊκάλη και Κώστα Αποστολάκη.

Η πανδημία και ο χειρισμός της από την πολιτεία έχουν δημιουργήσει μια προβληματική κατάσταση σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, η οποία σίγουρα δε μπορεί να εξοστρακιστεί με το γέλιο, αλλά σίγουρα το γέλιο, ως μια δύναμη ενάντια στο φόβο, μπορεί να δράσει με τρόπο ανασταλτικό και αναλγητικό, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Έχασα λίγα παραπανίσια κιλά καλλιεργώντας τις μαγειρικές μου δεξιότητες και είχα και πολύ χρόνο με τις κόρες μου.

Ο κόσμος δυστυχώς έχει τρομοκρατηθεί και σε αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη τόσο τα ΜΜΕ όσο και η πολιτεία. Δυστυχώς απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο η λογική και η ψύχραιμη αντιμετώπιση του προβλήματος, πράγμα που δημιουργεί περαιτέρω στρεβλώσεις και προβλήματα.

Το θέατρο είναι ζώσα εμπειρία και μόνο ως τέτοια μπορεί να βιωθεί

Θεωρείτε ότι το τοπίο στον χώρο του θεάτρου πρόκειται να αλλάξει στο κοντινό μέλλον; Θα ήσασταν ανοιχτός στο ενδεχόμενο παραστάσεων μέσω live streaming;Το θέατρο είναι ζώσα εμπειρία και μόνο ως τέτοια μπορεί να βιωθεί. Γιατί όμως να αλλάξει στο κοντινό μέλλον; Δεν είναι παράλογο να θεωρούμε πως η πανδημία θα κρατήσει για πάντα; Τι εξυπηρετεί η καλλιέργεια αυτού του τρόμου;

Δυστυχώς εκτός πραγματικότητας.

Ο πολιτισμός ξεκινάει από την παιδεία, αλλά πόσοι υπουργοί παιδείας και θρησκευμάτων έχουν κατανοήσει αυτή την απλή και θεμελιώδη αλήθεια; Είναι θλιβερό.

Ο κόσμος να αποτινάξει τον φόβο και η πολιτεία να υιοθετήσει τη λογική. Νομίζω πως το τοπίο είναι εξαιρετικά ασταθές για να κάνουμε σχέδια, μπορούμε όμως πάντα να κάνουμε όνειρα, μάλιστα, όσο πιο έξω από το κουτί είναι αυτά τόσο πιο ενδιαφέροντα.