Ο Σινάτρα, η Χέπμπορν, ο Μπόουι και άλλοι καλλιτέχνες, μέσα από τον φακό του Τέρι Ο’ Νιλ

Ο Φρανκ Σινάτρα σε παραλία στο Μαϊάμι, 1968. Η πρώτη συνάντηση του O’ Νιλ με τον Σινάτρα ήταν στο σετ της ταινίας «Στα ίχνη ενός εγκλήματος» το 1968 – ήταν η αρχή μιας σχέσης που θα διαρκούσε σχεδόν 30 χρόνια. Ο O ‘Nιλ, ο οποίος πέθανε τον Νοέμβριο του 2019, συνεργάστηκε με την Mariona Vilarós για να επεξεργαστεί εκ νέου την αρχική ασπρόμαυρη εικόνα με χρώμα. Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Η Ράκελ Γουέλς στο Σταυρό, 1966. «Το 1966, οι νόμοι λογοκρισίας που δυσκόλευαν τη δημιουργία ταινιών είχαν γίνει παρελθόν », λέει ο O’Νιλ στο βιβλίο του. «Φυσικά, οι σκηνοθέτες ήξεραν ότι μια ελάχιστα ντυμένη Ράκελ Γουέλς επρόκειτο να τραβήξει την προσοχή. Η Ράκελ ήταν ντροπαλή που γύριζε τη ταινία σε ένα γούνινο μπικίνι. Μου είπε ότι νόμιζε πως θα σταυρωνόταν από τον τύπο. Σκέφτηκα, «Αυτό είναι!» Κατά κάποιον τρόπο έπεισα το στούντιο να δημιουργήσει έναν τεράστιο σταυρό για μένα. Μόλις τελείωσε η ταινία, και οι δύο ήμασταν νευρικοί, οπότε αποφασίσαμε να μην τη δημοσιεύσουμε. Τριάντα χρόνια αργότερα, αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Έλτον Τζον, 1973. Οι άνθρωποι με ρωτούν όλη την ώρα ποια είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία του Έλτον Τζον. Δεν μπορώ ποτέ να το απαντήσω αυτό γιατί ο Έλτον μου έδωσε ευγενικά πολλές ευκαιρίες για να τραβήξω μια υπέροχη φωτογραφία. Αλλά αυτή ξεχωρίζει πραγματικά. Είναι λόγω της αυτοπεποίθησης… και, φυσικά, η στολή. Αυτή είναι η υπογραφή του Έλτον Τζον. Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Η Όντρεϊ Χέπμπορν κολυμπάει στη πισίνα, 1966. Η Χέπμπορν στη νότια Γαλλία κατά τα γυρίσματα της ταινίας «Δύο για το δρόμο» με τον Άλμπερτ Φίνεϊ. Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον στη μπανιέρα, 1969. Ο Ουαλός ηθοποιός Ρίτσαρντ Μπάρτον κάθεται σε ένα λουτρό δείχνοντας σκεπτόμενος σε μια σκηνή από την ταινία «Οι σκάλες» του 1969. Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Πίτερ Κουκ και Ντάντλει Μουρ, Μπέβερλι Χιλς, 1975. «Ο Πίτερ Κουκ νοίκιαζε αυτό το σπίτι με τον Kιθ Μουν και βρισκόταν σε μια κόλαση, κάνοντας κοκτέιλ ναρκωτικών όλη την ημέρα. Ο Ντάντλι Μουρ ήταν στο αποκορύφωμα της φήμης του. Ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά έκανε στον Πιτ μια μεγάλη χάρη ερχόμενος σπίτι για μια επανένωση. Τους συνάντησα στο σπίτι και τους άλλαξα τα κοστούμια, και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία, τους ζήτησα να μπουν στην πισίνα». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Πίτερ Σέλερς και Ρότζερ Μουρ, Μπέβερλι Χιλς, μέσα δεκαετίας ’70. «Ο Πίτερ Σέλερς ήταν ένας περίπλοκος άνθρωπος. Τον ήξερα πολύ καλά, και ήμουν μαζί του στα ψηλά και στα χαμηλά. Θεώρησα τον εαυτό μου καλό φίλο του και σίγουρα ήταν καλός φίλος μου. Ποτέ δεν πίστευε πλήρως στον εαυτό του και στο ταλέντο του. Ήταν ταλαντούχος ηθοποιός, κωμικός, συγγραφέας και τραγουδιστής. Ήταν δύσκολο, μερικές φορές, να είσαι γύρω του, στο βαθμό που γνώριζες ότι αντιμετώπιζε κάποιους πολύ προσωπικούς δαίμονες που δεν ήθελε να αντιμετωπίσει». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Ντέιβιντ Μπόουι και Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Μπέβερλι Χιλς, 1975. «Ήμουν στο Λος Άντζελες και το τηλέφωνο χτύπησε», είπε ο O’Νιλ. «Ήταν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ:« Θα ήθελα να συναντήσω τον Ντέιβιντ Μπόουι – μπορείς να το κανονίσεις;» Έκανα μερικές κλήσεις και τακτοποιήθηκε μια ημερομηνία και ώρα. Η Ελίζαμπεθ είχε σίγουρα τη φήμη ότι διατηρεί τους ανθρώπους σε αναμονή, αλλά αυτή την ημέρα ήταν στην ώρα της. Αφού πέρασε μια ώρα, μπορούσα να πω ότι η υπομονή της εξασθενούσε. Μετά άλλη μια ώρα, μετά μια άλλη. Μετά από μερικές ώρες, τελικά έφτασε». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Μπριζίτ Μπαρντό, Ντοβίλ, Γαλλία, 1968. Εκεί γνώρισε τον Σον Κόνερι για πρώτη φορά, στα γυρίσματα του γουέστερν «Σάλακο: Ο σκληρός της Άγριας Δύσης». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Ρίτσαρντ Χελμς, Νέα Υόρκη, 1975. «Ήμουν στο σετ του «3 ημέρες του Κόνδορος», είπε ο O’Νιλ. «Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν ο επικεφαλής και γνωρίζαμε ότι ο πρώην διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς, υπηρετούσε ως προσωπικός σύμβουλός του. Όλοι ήταν πολύ σφιχτοί στις επισκέψεις του στο σετ. Τους είδα να κάθονται μαζί από απόσταση. Ήταν τέλειο, και οι δύο πίνοντας καφέ σε φελιζόλ, μια απόκοσμη και ομιχλώδης πόλη στο βάθος και δύο πολύ ισχυροί άντρες που κάθονταν στις καρέκλες του σκηνοθέτη». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Η Χέπμπορν και ένα περιστέρι, Νότια Γαλλία, 1966. «Ήμουν στο σετ του «Δύο για το δρόμο». Μου άρεσε πολύ να δουλεύω με την Όντρεϊ γιατί ήταν τόσο πρόθυμη να φωτογραφηθεί. Ήταν, όπως θα περίμενε κανείς, ευγενική, αλλά είχε μια υπέροχη άτακτη πλευρά. Γυρίζαμε σε έναν κήπο και από το πουθενά, ένα περιστέρι προσγειώθηκε στον ώμο της. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν ξαφνιαστεί. Όμως η Όντρει δεν ήταν μόνο πολύ επαγγελματίας, ήξερε ότι έβγαζα φωτογραφίες. Στάθηκε εντελώς ακίνητη, κοίταξε προς τα κάτω, στη συνέχεια κοίταξε πάνω και χαμογέλασε. Λίγα καρέ αργότερα, το περιστέρι πέταξε μακριά». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images

Σερζ Γκενσμπούρ και Τζέιν Μπίρκιν, Λονδίνο, 1969. «Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ένιωθα ότι η αθώα δεκαετία μας είχε τελειώσει. Ο αμερικανικός κώδικας λογοκρισίας τελικά έσπασε και ολόκληρος ο κόσμος τρελάθηκε. Ο Γκενσμπούρ συνεργάστηκε με το μοντέλο Τζέιν Μπίρκιν, τη φίλη του, για να ηχογραφήσει το Je t’aime… moi non plus. Το τραγούδι ήταν εκλεπτυσμένο και λίγο σκανδαλώδες. Ήθελα να δημιουργήσω [την εικόνα μιας] ισχυρής γυναίκας που λατρεύεται και κρατιέται από τον Ευρωπαίο εραστή της. Ήλπιζα για μια μποέμικη στάση διασταυρωμένη με ένα γαλλικό ριγέ κοστούμι. Τραχύ, θυελλώδες, σέξι. Νομίζω ότι έχουμε το πλάνο». Φωτογραφία: Τέρι Ο’ Νιλ @Iconic Images