Λορίν Μπακόλ: Οι σημαντικοί κινηματογραφικοί σταθμοί της εμβληματικής σταρ

Σαν σήμερα 12 Αυγούστου, το 2014, έφυγε από τη ζωή η σπουδαία ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου Λορίν Μπακόλ, μια από τις εμβληματικότερες σταρ της χρυσής εποχής του Hollywood, η οποία έμεινε στην ιστορία για τις ανεξάρτητες και δυναμικές γυναίκες που ερμήνευε στη μεγάλη οθόνη, την ελκυστική – βραχνή φωνή της, το σαγηνευτικό βλέμμα και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα της.

Γεννημένη στις 16 Σεπτεμβρίου, το 1924, στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης ως Betty Joan Purske [αργότερα υιοθέτησε το επώνυμο της γιαγιάς της (Μπακόλ), ενώ το Λορίν της «δόθηκε» από τον μέντορά της Howard Hawks], η Λορίν Μπακόλ επιθυμούσε από μικρή ηλικία να γίνει ηθοποιός, στα χνάρια του μεγάλου της ειδώλου, της Bette Davis.

Αν και τα οικονομικά της οικογένειάς της υπήρξαν περιορισμένα, ωστόσο της επέτρεψαν να σπουδάσει υποκριτική στη Σχολή Θεάτρου της Νέας Υόρκης και μπαλέτο κοντά στον συνεργάτη της Anna Pavlova και κορυφαίο δάσκαλο Mikhail Mordkin. Επιπλέον, το 1940 φοίτησε για έναν χρόνο στην Αμερικάνικη Ακαδημία Δραματικών Τεχνών, διακόπτοντας τις σπουδές της λόγω έλλειψης χρηματοδότησης (η Ακαδημία τότε δεν προσέφερε υποτροφία σε γυναίκες).

Στη συνέχεια στράφηκε στο μόντελινγκ ως πηγή εισοδήματος, ενώ, παράλληλα, εργάστηκε ως ταξιθέτρια σε θέατρα του Broadway. Γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, δεν σταμάτησε ποτέ να κυνηγάει την ευκαιρία για ένα θεατρικό ντεμπούτο. Εκείνο πραγματοποιήθηκε, στην Ουάσιγκτον το 1942 με το έργο «Franklin Street», σε σκηνοθεσία George S. Kaufman, το οποίο όμως κατέβηκε χωρίς να παιχτεί στη Νέα Υόρκη.

Το 1945 η Λορίν Μπακόλ τράβηξε την προσοχή, όταν και φωτογραφήθηκε μαζί με τον Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Harry S. Truman

Το Μάρτιο του 1943 το εξώφυλλό της για το αμερικάνικο περιοδικό μόδας Harper’s Bazaar προσέλκυσε την προσοχή της Nancy Hawks, συζύγου του σκηνοθέτη Howard Hawks. Οι δύο τους την πήραν κάτω από τα προστατευτικά φτερά τους. Ο Hawks, ο οποίος υπήρξε αποφασισμένος να τη μετατρέψει στο απόλυτο sex symbol, της έδωσε τον πρώτο της κινηματογραφικό ρόλο στην ταινία «To Have and Have Not» (1944), στο πλευρό του μετέπειτα συζύγου της Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, μετατρέποντας τη «εν μια νυκτί» σε ένα μεγάλο αστέρι.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της συμμετείχε σε περισσότερες από σαράντα κινηματογραφικές παραγωγές, σε θεατρικές παραστάσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και τηλεταινίες. Έχει κερδίσει μια υποψηφιότητα για όσκαρ Β΄Γυναικείου Ρόλου και χρυσή σφαίρα Β΄Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο καθρέφτης έχει δύο πρόσωπα» (1996), δύο βραβεία Tony Α΄Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στις παραστάσεις «Applause» (1970) και «Woman of the Year» (1981), καθώς και το National Book Award (1980) για την πρώτη αυτοβιογραφία της, με τίτλο «Lauren Bacall: Βy myself». Τέλος, το 2009 έλαβε ένα τιμητικό όσκαρ ως αναγνώριση της εξέχουσας θέσης που κατείχε στη «Χρυσή Εποχή» του κινηματογράφου.

Με τον επί 12 χρόνια σύζυγό της Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και τον γιό τους Στέφεν

Η κινηματογραφική πορεία της Λορίν Μπακόλ χαρακτηρίζεται από αρκετά σκαμπανεβάσματα, τα οποία οφείλονται κυρίως σε μεγάλες περιόδους αδράνειας (όπως η απόφαση να αφοσιωθεί στο γάμο της με τον Μπόγκαρτ, την οποία και δεν μετάνιωσε ποτέ) , αλλά και στο ατίθασο και επαναστατικό πνεύμα της που της προσέδωσε τη φήμη της «δύσκολης για συνεργασία». Μάλιστα, κατα την περίοδο της συνεργασίας της με το στούντιο της Warner Bros. τέθηκε σε διαθεσιμότητα δώδεκα φορές για τη συχνή απόρριψη σεναρίων.

Η εξαιρετική ικανότητα της, πάντως, να ενσαρκώνει στην οθόνη «προκλητικές» γυναίκες, πραγματίστριες και ευαίσθητες ταυτόχρονα, η μυστηριώδης αύρα την οποία εξέπεμπε και το λαμπερό παρουσιαστικό της άφησαν εποχή.

Ως η femme fatale Marie Browning, η οποία ερωτεύεται τον καπετάνιο Harry Morgan/ Steve, με φόντο την γαλλική Μαρτινίκα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Λορίν Μπακόλ είδε κατευθείαν την καριέρα της να εκτοξεύεται στα ύψη. Η βαθιά φωνή της και το σαγηνευτικό βλέμμα με το οποίο κοίταζε τον συμπρωταγωνιστή της (σήμα κατατεθέν αργότερα της Μπακόλ) τράβηξαν αμέσως την προσοχή.

Μάλιστα, η ατάκα της προς τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ «(…) Ξέρεις πως να σφυρίξεις, έτσι Steve; Απλώς ενώνεις τα χείλη σου και φυσάς» θεωρείτε πλέον από τις πιο θρυλικές στην ιστορία του σινεμά.  Τέλος, η χημεία της με τον Μπόγκαρτ, εντός και εκτός οθόνης, υπήρξε ανυπέρβλητη και υποδειγματική, με τον σκηνοθέτη να χτίζει τα πλάνα του και κατά συνέπεια τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας πάνω σε αυτή.

Σε ένα από τα σπουδαιότερα φιλμ νουάρ όλων των εποχών η Λορίν Μπακόλ υποδύεται τη Vivian Rutledge, μια ελκυστική όσο και αμφίσημη παρουσία, που εμπλέκεται με τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Philip Marlowe (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ο οποίος έχει προσληφθεί για να αποτρέψει μια πλεκτάνη εκβιασμού εναντίον της αδερφής της.

Εδώ η Μπακόλ δίνει μια από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της, η οποία χαρακτηρίζεται από τη φαινομενική ψυχραιμία και αυτοέλεγχο της ηρωίδας. Ο ανεπιτήδευτος σαρκασμός πίσω από την ερμηνεία των Μπακόλ και Μπόγκαρτ δημιουργεί υπέροχους και ζωηρούς διαλόγους, ο οποίοι διανθίζονται από «εσωτερικά αστεία» μεταξύ του ζεύγους.

Σύμφωνα με τη Λορίν Μπακόλ, η συγκεκριμένη ταινία (τελευταία συνεργασία στη μεγάλη οθόνη με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ) αποτελεί μια από τις πιο ευτυχισμένες κινηματογραφικές της εμπειρίες. Το κλασικό φιλμ νουάρ του John Huston περιγράφει την ιστορία ενός βετεράνου στρατιωτικού (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ο οποίος ταξιδεύει στη Φλώριδα για να συναντήσει τη Nora Temple (Λορίν Μπακόλ), χήρα ενός φίλου του από τον στρατό και συνειδητοποιεί ότι το ξενοδοχείο του πατέρα της έχει καταληφθεί από έναν εξόριστο γκάνγκστερ, εν μέσω ενός τυφώνα.

Εδώ η Λορίν Μπακόλ ενσαρκώνει σε έναν ρόλο έκπληξη το καλό κορίτσι, το οποίο φροντίζει τον άρρωστο πατέρα της και ερωτεύεται σιγά σιγά τον κυνικό βετεράνο φίλο του εκλιπόντος συζύγου της. Μια συνετή μεν, αρκετά αναποφάσιστη δε, ηρωίδα στην οποία η ηθοποιός αποδίδει με μια δόση ανεξαρτησίας.

Μια σχεδιάστρια μόδας στη Νέα Υόρκη ερωτεύεται και παντρεύεται έναν αθλητικό δημοσιογράφο (Γκρέγκορι Πεκ), σε μια ρομαντική κωμωδία, στην οποία δυο εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες προσπαθούν να συμφιλιώσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να κάνουν το γάμο τους να λειτουργήσει.

Λαμπερή, γεμάτη αυτοπεποίθηση, η Λορίν Μπακόλ υποδύεται μια χειραφετημένη γυναίκα, με ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και φιλοδοξίες, η οποία χαράζει τη δική της προσωπική πορεία. Όμως, ο ρόλος αυτός ήρθε σε μια από τις χειρότερες περιόδους στη ζωή της ηθοποιού, καθώς ο σύζυγος της Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ήταν ετοιμοθάνατος (πέθανε τον Ιανουάριο του 1957).

Μια ντροπαλή καθηγήτρια πανεπιστημίου (Barbra Streisand), πεπεισμένη από τη ματαιόδοξη και ανυπόφορη μητέρα της (Λορίν Μπακόλ) ότι δεν αξίζει να γνωρίσει το ερωτικό πάθος, συνάπτει έναν πλατωνικό γάμο με έναν γοητευτικό συνάδελφό της (Jeff Bridges).

Για την ερμηνεία της στην ταινία η Λορίν Μπακόλ κέρδισε το 1997 την πρώτη της υποψηφιότητα για όσκαρ, στην κατηγορία Β΄Γυναικείου ρόλου, σε μια παλιομοδίτική ρομαντική κωμωδία, γεμάτη κλισέ. Αν και η ίδια η ηθοποιός παραδέχτηκε ότι η ταινία δεν ήταν καλή, ωστόσο θεώρησε τον ρόλο της εγωίστριας, ύπουλης μητέρας της ηρωίδας, η οποία περνάει σιγά σιγά από την πικρία στη μεταμέλεια, υπέροχο.

Πρόκειται για έναν από τους τελευταίους αξιομνημόνευτους ρόλους στην κινηματογραφική πορεία της Λορίν Μπακόλ και μια από τις πιο φιλόδοξες και αναπάντεχες συνεργασίες στην καριέρα της. Μια νεαρή γυναίκα (Νικόλ Κίντμαν), κυνηγημένη από γκάνγκστερ, ζητάει καταφύγιο σε μια απομονωμένη αμερικάνικη πόλη, την εποχή του Κραχ, όπου γνωρίζει την κακοποίηση στα χέρια των κατοίκων και ζητάει εκδίκηση.

Σε αυτό το πειραματικό φιλμ η ηθοποιός ανέλαβε τον ρόλο της Ma Ginger μια εκ των κατοίκων της πόλης του Dogville, οι οποίοι καλούνται να αποφασίσουν αν θα προσφέρουν καταφύγιο στη γυναίκα. Εδώ η Μπακόλ έντυσε τον ρόλο της με μια φαινομενικά ήπια εχθρότητα και περιφρόνηση.